This study examines the theological and jurisprudential thought of Imam Muhammad ibn Idris al-Shafi‘i through an analysis of core themes such as the conception of God, destiny, sustenance, and intercession. Educated during the second and third centuries of the Hijri calendar, Imam al-Shafi‘i developed a distinctive intellectual system by critically assessing and filtering the knowledge he acquired from various scholars. The study delves into how al-Shafi‘i articulated his views on religious matters in his poetry and made reference to the political and social issues of his society. His deep affection for the Ahl al-Bayt (the Prophet’s family), his meticulous adherence to the path of the early scholars (salaf), and his firm stance against proponents of innovation (bid‘ah) have been identified as defining aspects of his scholarly identity. It is observed that Imam al-Shafi‘i held a conception of God centered on absolute power and mercy, while maintaining a balanced approach between divine will and human responsibility in matters such as destiny, sustenance, and intercession. In this context, both Imam al-Shafi‘i’s scholarly persona and his societal impact left a profound imprint on the theological and political landscape of his era; the intellectual framework he established has since become a lasting reference within the subsequent Islamic scholarly tradition.
Kalam Imam al-Shafi‘i Conception of God Intercession Sustenance.
Bu çalışma, İmam Muhammed b. İdris eş-Şafiî’nin itikadi ve fıkhi düşüncelerini tanrı tasavvuru, kader, rızık ve şefaat gibi temel başlıklar altında analiz etmektedir. Hicri ikinci ve üçüncü yüzyıllarda eğitim alan İmam Şâfiî, çeşitli âlimlerden edindiği bilgileri eleştirel bir süzgeçten geçirerek kendine özgü bir düşünce sistemi geliştirmiştir. Çalışmada, Şâfiî’nin şiirlerinde dinî konulara dair düşüncelerini nasıl ifade ettiği ve içinde bulunduğu toplumun siyasi ve sosyal meselelerine nasıl atıflarda bulunduğu ayrıntılı olarak incelenmiştir. Ehl-i Beyt’e duyduğu sevgi, selef ulemasının izini takip etme konusundaki hassasiyeti ve bid’at ehline karşı duruşu, Şâfiî’nin ilmi kimliğinde öne çıkan belirleyici unsurlar olarak tespit edilmiştir. İmam Şâfiî’nin, Allah’ın mutlak kudretini ve rahmetini merkeze alan bir tanrı tasavvuruna sahip olduğu; kader, rızık ve şefaat gibi konularda ise Allah’ın iradesi ile insanın sorumluluğu arasında dengeli bir yaklaşım geliştirdiği gözlemlenmiştir. Bu bağlamda, İmam Şâfiî’nin hem ilmî kişiliği hem de toplum üzerindeki etkisi, yaşadığı dönemin itikadi ve siyasi yapısında derin izler bırakmış; geliştirdiği düşünce sistemi, sonraki İslam ilim geleneğinde kalıcı bir referans noktası haline gelmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Kelam |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 28 Aralık 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2025 |
Gönderilme Tarihi | 6 Kasım 2024 |
Kabul Tarihi | 3 Aralık 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 8 Sayı: 2 |