Curriculum Theory: Ralph Winfred Tyler’s Contributions

Yıl 2024, , 3126 - 3156, 21.12.2024

Hateme Aysel Kuzu , Cahit Erdem

https://doi.org/10.35675/befdergi.1501809

Öz

Curricula are based on a comprehensive and interconnected process that extends from paradigm to theory and from theory to models. Hence, theoretical background of curricula is of great significance. Today, the models, which are seen as the practical face of the curriculum, stand out, but the curriculum theories underlying the models are not sufficiently addressed in the literature in Türkiye. This study draws attention to the importance of curriculum theory and focuses on Ralph Winfred Tyler, one of the pioneers of the field, and his curriculum theory. In the first part of the study, the relationship between paradigm, theory and model and the classification of curriculum theories are mentioned. In the next part, Ralph W. Tyler's life, his perspective on education and curriculum, and curriculum theory were explained. After the curriculum development model was expressed, the past and present reflections of Tyler's work were discussed. A better understanding and discussion of Tyler's rationale, which continues to be influential today, in the light of various developments will contribute to the field of curriculum theory.

Anahtar Kelimeler

Curriculum development, curriculum theory, paradigm, Ralph W. Tyler

Eğitim Programı Teorisi: Ralph Winfred Tyler’ın Katkıları

Öz

Eğitim programları paradigmadan teoriye, teoriden de modellere uzanan kapsamlı ve birbiri ile bağlantı bir süreç sonucunda ortaya çıkmaktadırlar. Bu sebeple eğitim programlarında teorik alt yapının önemi yadsınamayacak derece büyüktür. Günümüzde programın uygulamaya dönük yüzü olarak görülen modellerin öne çıktığı ancak modellerin temelinde bulunan eğitim programı teorilerinin ulusal alanyazında yeterince ele alınmadığı görülmektedir. Bu çalışmada eğitim programı teorisinin önemine dikkat çekerek alanın öncü isimlerinden olan Ralph Winfred Tyler ve eğitim programı teorisi üzerinde durulmuştur. Çalışmanın ilk bölümünde paradigma, teori ve model arasındaki ilişkiden ve program teorilerinin sınıflandırılmasından bahsedilmiştir. Bir sonraki bölümde Ralph W. Tyler’ın hayatı, eğitime ve programa bakış açısı ve program teorisi yer almıştır. Program geliştirme modeli de ifade edildikten sonra Tyler’ın çalışmalarının geçmiş ve günümüz yansımaları tartışılmıştır. Günümüzde etkisi devam eden Tyler rasyonelinin çeşitli gelişmeler ışığında daha iyi anlaşılmasının ve tartışılmasının program teorisi alanına katkı sağlayacağı belirtilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Eğitim programı teorisi, paradigma, program geliştirme, Ralph W. Tyler

Kaynakça

• Akpınar, B. & Aydın, K. (2009). Eğitim programlarının tarihi gelişimi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 34(364), 4-10. Aktan, S. (2015). Bir öncü ve eseri: planlı eğitim ve değerlendirme- Türkiye’de bilimsel- teknik program geliştirme paradigmasının doğuşu. Turkish Studies, 10(11), 39-56.
• Antonelli, G. A. (1972). Ralph W. Tyler: The man and his work. Peabody Journal of Education, 50(1), 68-74.
• Aron-Salvacion, J. (2023). Book review: Ralph Tyler’s “basic principles of curriculum and instruction”. CLAC Graduates Studies, 1-3.
• Baker, L. R., Phelan, S., Woods, N. N., Boyd, V. A., Rowland, P. & Ng, S. L. (2021). Re-envisioning paradigms of education: towards awarenes, alignment, and pluralism. Advances in Health Sciences Education, 26, 1045-1058.
• Bhuttah, T. M., Xiaoduan, C., Ullah, H. & Javed, S. (2019). Analysis of curriculum development stages from the perspective of Tyler, Taba and Wheeler. European Journal of Social Sciences, 58(1), 14-22.
• Bloom, B. (1986). Ralph Tyler’s impact on evaluation theory and practice. Journal of Thought, 21(1), 36-46.
• Button, L. (2021). Curriculum design, development and models: planning for students learning. In Curriculum Essentials: A Journey. Pressbooks.
• Bümen, N. T. & Aktan, S. (2014). Yeniden kavramsallaştırma akımı ışığında Türkiye’de eğitim programları ve öğretim alanı üzerine özeleştirel bir çözümleme. Kastamonu Eğitim Dergisi, 22(3), 1123-1144.
• Çobanoğlu, R. & Yıldırım, A. (2021). Türkiye’de program geliştirme çalışmaları: Cumhuriyet’in ilanından günümüze tarihsel bir analiz. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 19(2), 810-830.
• Coşkun Yaşar, G. & Aslan, B. (2021). Curriculum theory: a review study. International Journal of Curriculum and Instructional Studies, 11(2), 237-260.
• Catton, W. R. & Dunlap, R. E. (1978). Paradigms, theories, and the primacy of the hep-nep dinstinction. The American Sociologist, 13(4), 256-259.
• Eisner, E. (1985). Learning and Teaching The Ways of Knowing. The University of Chicago Press.
• Eisner, E. W., & Vallance, E. (1974). Conflicting Conceptions of Curriculum. Series on Contemporary Educational Issues. McCutchan Publishing
• Erişen, Y. (1998). Program geliştirme modelleri üzerine bir inceleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 13(13), 79-97.
• Gündüz, G. F. (2023). Program teorileri. M. Güven & S. Aslan (Ed.), Çağdaş gelişmeler ışığında eğitimde program geliştirme ve değerlendirme (s. 28-55) içinde. Pegem Akademi.
• Güven, M. & Aslan, S. (2023). Cumhuriyetin 100. Yılına Armağan Çağdaş Gelişmeler Işığında Eğitimde Program Geliştirme ve Değerlendirme. Pegem Akademi.
• Henson, K. T. (2015). Curriculum planning integrating multiculturalism, constructivism, and education reform (5th Ed.). Waveland Press, Inc.
• Kamal, S. S. L. A. (2019). Research paradigm and the philosophical foundations of a qualitative study. PEOPLE: International Journal of Social Sciences, 4(3), 1386-1394.
• Kiester, E. (1978). Ralph Tyler the educator’s educator. Change: The Magazine of Higher Learning, 10(2), 28-35.
• Kliebard, H. M. (1970). The Tyler rationale. School Review, 78(2), 259-272.
• Kliebard, H. M. (1977). Curriculum theory: give me a “for instance”. Curriculum Inquiry, 6(4), 257-269.
• Kliebard, H. M. (2004). The struggle for the American curriculum: 1893-1958. Taylor & Francis.
• Kuhn, T. S. (1962). The structure of scentific revolutions. University of Chicago Press.
• Madaus, G. F. & Stufflebeam, D. L. (1984). Educational evaluation and accountability, American Behavirol Scientist, 27(5), 649-672.
• Manley-Declaruz, E. (1990). Revisiting curriculum conceptions: a thematic perspective. University of Illinois Press, 16(2), 10-25.
• McCutcheon, G. (1982). What in the world is curriculum theory. Theory Into Practice, 21(1), 18-22.
• Moore, B. L. (2013) Curriculum: from theory to practice. Educational Studies, 39(2), 244-250
• Musal, B. (2006). Program değerlendirme. Tıp Eğitimi Dünyası, (Özel Sayı),49-51
• Pagano, J. A. (1999). The curriculum field emergence of discipline. Counterpoints, 70, 82-105.
• Posner, J. G. (1995). Analyzing the curriculum (2nd Ed.). McGraw Hill, Inc.
• Ryan, K., Johnston, J., Newman, K. & Tyler, R. (1977). An interview with Ralph Tyler. The Phi Delta Kappan, 58(7), 544-547.
• Rüzgar, M. E. & Bümen, N. T. (2022). Didaktik geleneği ve Türk eğitimine olası yansımaları: Eğitim programları geleneği ile karşılaştırmalı bir Cçözümleme. e- Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi, 9, 1213-1244.
• Stanley, A. F. (2009). The Tyler Rationale and Tyler’s 1970s REVISION: An Historical Reconsideration. University of Georgia.
• Stone, M. K. (1985). Ralph W. Tyler's principles of curriculum, instruction and evaluation: past influences and present effects. Dissertations.
• Todd, V. E. (1986). Contributions of Ralph W. Tyler to the curriculum field. Journal of Thought, 21(1), 61-69.
• Tunç Toptaş, H. & Erdem, C. (2023). Eğitim Programı Teorisine Yeniden Bakış: Taba’nın eğitim programı ve öğretim alanına katkıları. Anadolu Journal of Educational Sciences, 14(2), 729-758.
• Tyler, R. W. (1942). General statement on evaluation. The Journal of Educational Research, 35(7), 492-501.
• Tyler, R. W. (1949). Basic Principles of Curriculum and Instruction. Chicago and London: The University of Chicago Press.
• Tyler, R. W. (1951). Evolving a functional curriculum. The American Journal of Nursing, 51(12), 736-738.
• Tyler, R. W. (1958). Curriculum organization. Teachers College Record, 59(11), 105-125.
• Tyler, R. W. (1966). New dimensions in curriculum development. Phi Delta Kappan, 48(1), 25-28.
• Tyler, R. W. (1971). Curriculum development in the twenties and thirties. Teachers College Record, 72(5), 26-44.
• Tyler, R.W. (1976). Two new emphases in curriculum development. Educational Leadership, 34(1).
• Tyler, R. W. (1986). Recollections of fifty years of work in curriculum. Journal of Thought, 21(1), 70-74.
• Tyler, R. W., Schubert, W. & Schubert, A. L. L (1986). A dialogue with Ralph Tyler. Journal of Thought, 21(1), 91.
• Tyler, R. W. & Hiatt, D. B. (1994). An interview with Ralph Tyler: no limit to the possibilities. The Phi Delta Kappan, 75(10), 786-789.
• Uzunboylu, H. & Hürsen, Ç. (2012). Eğitim Programları ve Değerlendirilmesi (2. Baskı). Pegem Akademi.
• Vallance, E. (1982). The pratical uses of curriculum theory. Theory Into Practice, 21(1), 4-10.
• Vallance, E. (1986). A second look at conflicting conceptions of curriculum. Theory Into Practice, 25(1), 24-30.
• Yüksel, İ. & Sağlam, M. (2012). Eğitimde Program Değerlendirme. Pegem Akademi.
• Wraga, W. G. (2017). Understanding the Tyler rationale: basic principles of curriculum and instruction in historical context. Espacio, Tiempo y Educación, 4(2), 227-252.