Turkey Statistical Institute (TSI), "Life Index" and Mersin, Antalya, Adana and Kahramanmaras provinces Context Analysis of the Index

Yıl 2019, Cilt: 2019 Sayı: 2, 52 - 68, 27.07.2019

Zehra Alakoç Burma

Öz

Economic development and social welfare; it can be defined as a process of improvement in people's quality of life. Economic development and social welfare were only one-dimensional measured depending on the income variable. Yet today; In addition to income, it is started to be measured multidimensional with indices reflecting the achievements in different dimensions of development. Since these indices have the ability to reflect social development in many respects, they are also considered as a measure of the level of welfare of the society. Through these indices, welfare level comparisons can be made between regions or countries, and information can be obtained about the degree to which social progress is achieved in the relevant country / provinces and thus, the achievements of policy makers can be analyzed more easily. One of these indices is the Better Life Index used by the OECD in 2011. The other is; Turkey Statistical Institute (TSI), the OECD consider other dimensions of social and economic dimensions of space next to the provinces on the basis of this index, "Well Being Index" study. TurkStat published its work in 2016 as Well Being Index in Provinces. This index, prepared on the basis of the conditions of Turkey is composed of 41 indicators in 11 areas. The aim of this study is to examine the cities of Isparta and its regional cities, Mersin, Adana, Antalya and KahramanMaraş in terms of all indicators in this report. In the results of working; Although, there were differences between the provinces in terms of each indicator, Antalya was ranked 44th in overall index, Kahramanmaraş was ranked 48th, Mersin was in 59th place and Adana was in 61st place. Our expectation from the results of this study; Turkey's "Well Being Index" status to reveal the government, businesses and individuals are informed, governments, business, executives, digerati, investors, educators, creating awareness for universities, future plans, strategies and administrative tools is to guide their development

Anahtar Kelimeler

Well Being Index, Prosperity/Welfare, TÜİK Well Being Index

Türkiye İstatistik Kurumu(TÜİK) “Yaşam Endeksi” ve Bu Endeks Kapsamında Mersin, Antalya, Adana ve Kahramanmaraş illerinin Analizi

Öz

İktisadi gelişme ve toplumsal refah; insanların yaşam kalitesindeki iyileşme süreci olarak tanımlanabilir. İktisadi gelişme ve toplumsal refah eskiden sadece gelir değişkenine bağlı olarak tek boyutlu ölçülürdü. Oysa bugün; gelirin yanında gelişmenin farklı boyutlarında sağlanan başarıları yansıtan endekslerle çok boyutlu olarak ölçülmeye başlandı. Bu endeksler toplumsal gelişmeyi pek çok açıdan yansıtma imkânına sahip oldukları için, aynı zamanda toplumun sahip olduğu refah düzeyinin ölçüsü olarak da değerlendirilmektedir. Bu endeksler sayesinde bölge ya da ülkeler arası refah düzeyi karşılaştırmaları yapılabilmekte, ilgili ülke/illerde toplumsal ilerlemenin ne derece sağlandığı konusunda bilgi elde edilebilmekte, dolayısıyla politika yapıcıların başarıları da daha kolay analiz edilebilmektedir. Bu endekslerden birisi 2011 yılında OECD tarafından kullanılan “Daha İyi Yaşam Endeksi (Better Life Index)’dir. Bir diğeri ise; Türkiye İstatistik Kurumunun (TÜİK) OECD’nin bu endeksini esas alarak illere ait ekonomik boyut yanında sosyal ve diğer boyutları dikkate alan “yaşam memnuniyet endeksi” çalışmasıdır. TÜİK, bu çalışmasını “İllerde Yaşam Endeksi 2015” olarak 2016 yılında yayımlamıştır. Türkiye’nin koşulları temel alınarak hazırlanan bu endeks 11 alanda 41 göstergeden oluşmaktadır. Bu araştırmanın amacı, bu rapordaki tüm göstergeler açısından sıralamada 1.şehir olan Isparta ve bölge şehirleri olan Mersin, Adana, Antalya ve Kahramanmaraş illerini incelemektir. Çalışma sonucunda; her bir gösterge açısından iller arasında farklılıklar bulunmasına rağmen genel endeks bazında Antalya 44.sırada, Kahramanmaraş 48.sırada, Mersin 59.sırada ve Adana 61.sırada bulunmuştur. Bu çalışmanın sonuçlarından beklentimiz; Türkiye’nin “İllerde Yaşam Endeks” durumunu ortaya koymak, hükümet, işletmeler ve bireyleri bilgilendirerek, iktidarlar, iş dünyası, yöneticiler, bilişimciler, yatırımcılar, eğitimciler, üniversiteler için farkındalık yaratıp, geleceğe yönelik planlamalar, stratejiler ve yönetimsel araçlar geliştirmelerinde rehber olmaktır.

Anahtar Kelimeler

Yaşam Endeksi, Refah, TÜİK İllerde Yaşam Endeksi

Kaynakça

• Akar, S. (2014). “Türkiye’de Daha İyi Yaşam Endeksi: OECD Ülkeleri İle Karşılaştırma”, Journal of Life Economics, 1/2014.
• Bülbül, S. ve Köse, A. (2010). “Türkiye’de Bölgelerarası İç Göç Hareketlerinin Çok Boyutlu Ölçekleme Yöntemi ile İncelenmesi”, İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, Cilt:39, Sayı:1,75-94.
• Çelik, F. (2007). “Türkiye’de İç Göçler: 1980-2000”, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 22 Yıl : 2007/1, 87-109.
• De Haas, H. (2008). “Migration and Development A Theoretical Perspective”, International Migration Institute, James Martin 21st Century School University of Oxford, Working Papers, (Year 2008), Paper 9.
• Günsoy, G. (2005). “İnsani Gelişme Kavramı ve Sağlıklı Yaşam Hakkı”. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 1, Sayı 2, Zonguldak.
• Hagen-Zanker, J. & Azzarri, C. (2009). “Are Internal Migrants in Albania Leaving for the Better?”, ESA Working Paper No. 09-08, (June 2009), http://www.fao.org/3/a-ak332e.pdf, Erişim tarihi: 12.12.2016
• Issah, İ. Tariq, Y.K. & Komei S. (2005). “Do Migrants React to Infrastructure Difference Between Urban and Rural Areas? Development of an Extended Haris-Todaro Model”, Review of Urban & Regional Development Studies (RURDS), Vol. 17, No:1.
• Kandemir, O. (2010). “İktisadi Gelişme Sürecinde Göç Olgusu: Türkiye Örneği”, Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı, Yayımlanmamış Doktora Tezi.
• Kandemir, O. ve Kürkçü, M. (2016). “Bir Refah Göstergesi Olan “Yaşam Endeksi” Bağlamında Kastamonu İlinin Değerlendirilmesi”, I. Uluslararası Abana Sempozyumu, 20-21 Mayıs 2016, Abana/Kastamonu.
• Lee, E. S. (1966). “A Theory of Migration”, Demograpy, Vol: 3, No:1, 47– 57.
• Kandemir, O. (2017). “Refah göstergeleri Bağlamında Türkiye’de İller arası iç göç hareketlerinin analizi”, İNSAN VE TOPLUM BİLİMLERİ ARAŞTIRMALARI DERGİSİ Cilt: 6, Sayı: 1, 2017 Sayfa: 275-288 Received/Geliş: Accepted/Kabul: [17-01-2017] – [10-03-2017]
• Pehlivan, P. (2013). “Türkiye’de Kalkınma Ajanslarının Yerel Ekonomi Üzerindeki Etkileri; Zafer Kalkınma Ajansı Örneği”, Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt; 11, Sayı: 3.
• Taban, S. ve Kar, M. (2015). Kalkınma Ekonomisi, (2. Baskı), Ekin Yayınevi, Bursa.
• TÜİK (2013), Nüfus ve Konut Araştırması, 2011, http://www.tuik.gov.tr/Kitap.do?metod=KitapDetay&KT_ID=11&KITAP_ID =276, Erişim tarihi: 07.11.2016.
• TÜİK (2016), İllerde Yaşam Endeksi 2015, 22 Ocak 2016 tarih ve 24561 sayılı Haber Bülteni, http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=24561, Erişim tarihi: 06.11.2016.
• UNDP. (1990). "Human Development Report 1990", http://hdr.undp.org/en/reports/global/hdr1990
• Yamak, R. ve Yamak, N. (1999). “Türkiye’de Gelir Dağılımı ve İç Göç”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), ss. 16-28.
• Yavilioğlu, C. (2002). “Kalkınmanın anlam bilimsel tarihi ve kavramsal kökenleri”. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 3/1, 59-77.
• Yıldırım, A. (2004). “Kentleşme ve Kentleşme Sürecinde Göçün Suç Olgusu Üzerindeki Etkileri”, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Yönetimi ve Siyaset Bilimi (Kent ve Çevre Bilimleri) Anabilim Dalı, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.