Hokey Sporcularının Takım Birlikteliğinin İncelenmesi

Yıl 2023, Cilt: 7 Sayı: 2, 270 - 277, 31.12.2023

Ali Yıldırım

Öz

Amaç: Bu araştırmanın amacı, Türkiye Hokey Federasyonu tarafından düzenlenen Erkekler Salon 1. Lig Müsabakalarına katılan hokeycilerin takım birlikteliklerinin incelenmesidir. Materyal & Metot: Araştırmaya, 2021-2022 Salon sezonunda Erkekler 1. Lig Müsabakalarına katılan 9 takım ve bu takımlarda oynayan 86 hokeyci katılmıştır. Veri toplama aracı olarak kişisel bilgi formu ve Widmeyer ve ark. (1985) tarafından geliştirilen, Moralı (1994) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Takım Sporlarında Takım Birlikteliği Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırma verilerinin dağılımları Kolmogorov Smirnov testi ile sınanmış ve alt boyut puanları normal dağılım gösterdikleri için parametrik testler kullanılmıştır. Araştırmada kullanılan ölçek puanlarını analiz etmek için Independent Samples T test kullanılırken ikiden fazla kategorili demografik değişkenlere göre ölçek puanlarının karşılaştırılmasında One Way ANOVA analizi kullanılmıştır, kullanılan analizlerde anlamlılık düzeyi p<0,05 olarak belirlenmiştir. Sonuç:Araştırma sonucunda hokeycilerim yaş, eğitim durumu, spor deneyimi ve oynadıkları mevki gibi değişkenler açısından ölçek alt boyut puanlarında anlamlı farklılıklar görülmemiştir.

Anahtar Kelimeler

Hokey, Spor, Takım, Takım Birlikteliği.

Kaynakça

• Anders E, Myers S. (1998). Field Hockey Steps to Success. Human Kinetics: p.1-10.
• Atabeyoğlu, C. Gündoğan, N. (1996). ‘Çim Hokeyi 70 Yıl Aradan Sonra Yeniden Türkiye’de’, Olimpiyat Dünyası, Ekim, 5:81-83.
• Dorak F, Vurgun N. (2006). Takım Sporları Açısından Empati ve Takım Birlikteliği İlişkisi, Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4(2): 73-77.
• Efil, İ. (2005). İşletme Organizasyonu ve Ekip Çalışması. Aktüel Yayınları, İstanbul, s. 157
• Eren, E. (2001). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. Beta Basım, İstanbul, s. 113-125, 460-477.
• Goldenberg, B. (1997). Ekip Çalışmasının Önemi. Executive Exellence, İstanbul, 2(1):10.
• Görgüt, İ. (2017). Hentbolcuların Takım Birlikteliğinin İncelenmesi. Sportif Bakış: Spor ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(1), 33-43.
• Hightower, JV. (2000). Coaching Leadership Behaviors and Team Cohesion in Women's Intercollegiate Athletic Teams, Doctoral dissertation, University of Houston.
• Hoigaard, R., Säfvenbom, R. ve Tonnessen, F. E. (2006). The Relationship between Group Cohesion, Group Norms, and Perceived Social Loafing in Soccer Teams, Small Group Research, 37 (3): 217- 232.
• Hoog, MA. Vaughan, GM. (2007). Sosyal Psikoloji. Çeviren: Yıldız İ, Gelmez A. Ütopya Yayınevi, Ankara, s. 305-321-333-336
• Konter, E. (2004). Antrenörlük ve Takım Psikolojisi, Palme Yayıncılık, 85-88 Ankara.
• Moralı, S. (1994). Takım Sporlarında, Takım Birlikteliğinin ve Dayanışmasının Ölçülmesi, Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Morpa Spor Ansiklopedisi, Morpa Kültür Yayınları Ltd. Şti., İstanbul, 2005;(3): s.162-164.
• Okumuş, Y. (2005). Hokey’in Tarihi Gelisimi ve Türkiye Geneline Yayılması İçin İdeal Bir Model, Lisans Bitirme Tezi, Gazi Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu, Spor Yöneticiliği Bölümü, Ankara.
• Rovio, E., Eskola, J., Kozub, S. A., Duda, J. L. ve Lintunen, T. (2009). Can High Group Cohesion Be Harmful? A Case Study of a Junior Ice-hockey Team, Small Group Rese¬arch, 40 (4): 421-435.
• Soyer, F. Can, Y. Güven, H. Hergüner, G. Bayansalduz, M. Tetik, B. (2010). Sporculardaki Başarı Motivasyonu ile Takım Birlikteliği Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1): 226-239.
• Tatar, G. (2009). Futbolda Takım Birlikteliği ve Liderin Takım Birlikteliği Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi, Doktora Tezi, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, İstanbul.
• Tuzcuoğulları, E.B. (2003). Hokey’in Tarihçesi, T.C Çim Hokeyi Federasyonu Yayını, Ankara.
• Widmeyer, VN. Carron, AV. Brawley, LR. (1985). The Measurement of Cohesion in Sport Teams: The Group Environment Questionnaire. Sports Dynamics, London, s.18-23.