Welfare Measurement in the Framework of the New Interpretation of the Concept of Income and Comparison of Turkey and OECD Countries

Yıl 2023, , 181 - 202, 30.12.2023

Tolga Sezdi

https://doi.org/10.25229/beta.1238875

Öz

Globalization and rapid change in technology have significantly changed living conditions. Using only income for the measurement of welfare was insufficient. This circumstance has prompted studies to develop welfare measuring methods. New indexes have been developed to measure welfare that take into account both economic and social factors. The Better Life Index (BLI) is one of these indexes, which was created by the Organization for Economic Cooperation and Development (OECD) to measure welfare. BLI has a multidimensional approach to welfare measurement and comparison. This study aims to explain the new welfare measurement criteria of BLI within the context of the conceptual framework created for the measurement of welfare and compare Turkey and OECD countries. In the study, comparisons were made within the framework of 11 criteria created by BLI. In addition, the income criterion and the household disposable income criterion, which is its sub-indicator, were examined based on the index. As a result of the study, it was determined that it would be more accurate for countries to take disposable income as a basis for measuring welfare. In the study, it is seen that there is a relationship between direct taxes, which is an element of disposable income, and welfare in Turkey and other OECD countries.

Anahtar Kelimeler

Welfare, Better Life Index, Disposable Income, Measuring Welfare, Direct Taxes

Gelir Kavramına Getirilen Yeni Yorum Çerçevesinde Refah Ölçümü ve Türkiye ile OECD Ülkelerinin Karşılaştırması

Öz

Küreselleşme ve teknolojideki hızlı değişim yaşam koşullarını önemli ölçüde değiştirmiştir. Refah ölçümünde yalnızca gelirin kullanılması yetersiz kalmıştır. Bu durum refah ölçüm kriterlerini belirlemeye yönelik çalışmaların yapılmasına neden olmuştur. Refah ölçümünde ekonomik değerlerin yanı sıra bazı sosyal değerlerin de yer aldığı yeni endeksler geliştirilmiştir. Bu çalışmalar içinde en kapsamlı olanı Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD)’nün refah ölçümü yapmak üzere geliştirdiği Daha İyi Yaşam Endeksi (DİYE) dir. DİYE, refah ölçümü ve karşılaştırması için çok boyutlu bir yaklaşıma sahiptir. Bu çalışmanın amacı; refah ve refahın ölçümünde geliştirilen yeni kriterler ve bunlar içinde yer alan gelir anlayışındaki değişimi Türkiye ve diğer OECD ülkeleri bazında incelemektir. Çalışmada DİYE’nin oluşturduğu 11 kriter çerçevesinde karşılaştırmalar yapılmıştır. Ayrıca gelir kriteri ve alt göstergesi olan hanehalkı harcanabilir gelir kriteri endekse dayalı olarak incelenmiştir. Çalışma sonucunda refah ölçümünde ülkelerin harcanabilir geliri esas almalarının daha doğru olacağı belirlenmiştir. Çalışmada Türkiye ve diğer OECD ülkelerinde harcanabilir gelirin bir unsuru olan dolaysız vergiler ile refah arasındaki ilişkinin olduğu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Refah, Daha İyi Yaşam Endeksi, Harcanabilir Gelir, Refah ölçümü, Dolaysız Vergiler.

Kaynakça

• Akar, S. (2014). Türkiye’de daha iyi yaşam endeksi: OECD ülkeleri ile karşılaştırma. Journal of Life Economics,1,1-12. Akgül Yılmaz, G. (2013). Kamu Maliyesi (4.bs). Türkmen Kitabevi.
• Anand, S. & Sen, A. (1994). Human development index: methodology and measurement, Human Development Report. https://hdr.undp.org/content/human-development-index-methodology-and-measurement
• Aydan, S., Donar, G.B., & Arikan, C. (2021). Impacts of economic freedom, health and social expenditures on well-being measured by the Better Life Index in OECD countries. Social Work in Public Health, 37(5), 435-447.
• Balestra, C., Boraini, R. & Tosetto, E. (2018). What matters most to people? Evidence from the OECD Better Life Index users’ responses, OECD Statistics Working Papers. No. 2018/03. OECD Publishing.
• Başol, O. (2018). OECD ülkelerinde yaşam tatmini üzerine bir değerlendirme. "İş, Güç" Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 20(3), 67-86.
• Browning, E. K. & Johnson, W. R. (1987). The Distribution of the Tax Burden. Books.
• Çiçek, U. & Uğur, K. (2019). Türkiye ile AB ülkelerinin dolaylı–dolaysız vergiler açısından karşılaştırması. SDÜ Vizyoner Dergisi, 10(24), 290-310.
• Çiftçi, C. & Kangallı, S.G. (2015). Eğitim ve gelir. Ege Akademik Bakış, 15(1), pp.141-152.
• Durand, M. (2015). The OECD Better Life initiative: How’s life? and the measurement of well-being, Review of Income and Wealth, 61(1), 4-17.
• Erdem M., Şenyüz D., & Tatlıoğlu İ. (2021). Kamu Maliyesi. Ekin Yayınevi.
• Hall, J., vd. (2010). A framework to measure the progress of societies. OECD Statistics Working Papers, No. 2010/05, OECD Publishing.
• Headey, B., Holmstrom, E., & Wearing, A. (1985). Models of well-being and ill-being, Social Indicator Research, 17 (3), 211-234.
• Kağızman, M. A. & Atan, M. (2021). Daha İyi Yaşam Endeksine (DİYE) göre OECD ülkelerinde karşılaştırmalı analiz. Sosyal Güvenlik Dergisi, 11(2), 379-392.
• Kasparian, J. & Rolland, A. (2012). “OECD’s ‘Better Life Index’: Can any country be well ranked?”, Journal of Applied Statistics, 39(10), 2223- 2230.
• Keklik, A., Başol, O. & Yalçın, E.C. (2020). İş-yaşam dengesinin Daha İyi Yaşam Endeksi çerçevesinde değerlendirilmesi: OECD ülkeleri üzerine bir inceleme. Kırklareli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(1), 20-33.
• Kerényi, Á. (2011). The Better Life Index of the organisation for economic co-operation and development. Public Finance Quarterly, State Audit Office of Hungary, 56(4), 518-538.
• Koronakos, G., Smirlis, Y., Sotiros, D. & Despotis, D.,K. (2020). Assessment of OECD Better Life Index by incorporating public opinion. Socio-Economic Planning Sciences, 70,1-15.
• Mazziotta, M., & Pareto, A. (2019). Use and misuse of PCA for measuring well-being. Social İndicators Research, 142, 451-475.
• Mehdi, T. (2018). Stochastic Dominance Approach to OECD’s Better Life Index. Social Indicators Research, 143:917–954.
• Mizobuchi, H. (2014). Measuring world better life frontier: a composite indicator for OECD Better Life Index. Social Indicators Research, 118, 987-1007.
• Nikolaev, B. (2014). Economic freedom and quality of life: evidence from the OECD’s your Better Life Index. The Journal of Private Enterprise, 29(3), 61-96.
• OECD, 2011, Compendium of OECD Well-Being Indicators.
• OECD (2019). Revenue Statistics 2019: Tax revenue trends in the OECD, OECD Publishing. OECD, Better Life Index, http://www.oecdbetterlifeindex.org/, (10.01.2023).
• OECD (2022a), Household disposable income (indicator). (Erişim Tarihi 21 Kasım 2022).
• OECD (2022b), Income (indicator). (Erişim Tarihi 21 Kasım 2022) https://www.oecdbetterlifeindex.org/topics/income/
• Osberg, L., & Sharpe, A. (2002). An index of economic well-being for selected OECD countries, Review of Income and Wealth, 48(3), 291- 316.
• Pigou, A.,C. (2002). The Economics of Welfare. 1st Edition. Routledge, New York.
• Reumont, L., Schöb R. & Hetschko, C. (2017). Embedding effects in the OECD Better Life Index: Evidence from an experiment. Beiträge zur Jahrestagung des Vereins für Socialpolitik 2017: Alternative Geld- und Finanzarchitekturen - Session: Political Economy II, 20(1), 1-29.
• Selen, U. & Karas, E. (2018). Refah iktisadı kapsamında sosyal refah ve vergileme ilişkisi: Türk Gelir Vergisinin değerlendirilmesi. Business and Economics Research Journal, 9(4), 979-993.
• Selen, U., (2011). Türkiye’de vergi kapasitesinin kullanımı ve vergi yükü üzerinde bir değerlendirme. Vergi ve Vergi Politikası Üzerine İncelemeler (Eds.) Çetinkaya Ö. & Edizdoğan N., Ekin, 313-330.
• Stiglitz, J.,E., Sen, A. & Fitoussi, J-P., (2009). Report by the commission on the measurement of economic performance and social progress. (Erişim Tarihi: 10.10.2022) https://ec.europa.eu/eurostat/documents/8131721 /8131772/Stiglitz-Sen-Fitoussi-Commission-report.pdf
• Sumner, A., (2004). Economic well-being and non-economic well-being : A review of the meaning and measurement of poverty. World Institute for Development Economics Research, Research Paper, (30).
• Şenaras, A.E. & Çetin, I., (2016). OECD ülkelerinde refahın daha iyi yaşam endeksi ile analizi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 12(2), 34-51.
• Tansel, A. & Bodur, F. (2010) Wage inequality and returns to education in Turkey: A quantile regression analysis. Review of Development Economics, 16(1):107-121.
• T.C. Yüksek Seçim Kurulu (2023). Seçim İstatistikleri, https://www.ysk.gov.tr/tr/secim-i%CC%87statistikleri/78318, (Erişim Tarihi: 20.06.2023).
• Türe, H. (2019). OECD ülkeleri için refah ölçümü: Gri ilişkisel analiz uygulaması. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(2), 310-327.
• Van Praag, B. & Frijters P.(1999). The measurement of welfare and well-being the leyden approach. Well-Being: The Foundations of Hedonic Psychology, (Eds.) Diener E., Kahneman D., Schwarz N., Russell Sage Foundation, 413-433.