Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim

Yıl 2021, Cilt: 6 Sayı: 2, 19 - 36, 29.10.2021

Mahir Özhan Yücel Keser

Öz

Kalkınma ajansları; kamu, özel sektör ve sivil toplum kuruluşları arasında işbirliğini geliştirerek, kaynakların verimli ve etkin kullanımını sağlayarak, yerel potansiyeli harekete geçirerek bölgesel kalkınmayı hızlandırmak, sürdürülebilirliğini sağlamak, bölgelerarası ve bölge içi gelişmişlik farklarını azaltmak amacıyla kurulmuş bölgesel kuruluşlardır. Küresel rekabet sürecinde bölgesel aktörlerin liderlik etme zorunluluğu ve küresel işbirliği yapma ihtiyacı her geçen gün artmaktadır. Bölgesel Kalkınma Ajansı, bu eksikliği gidermek için kurulmuş ve bölgeler arası gelişmişlik farklarını azaltmak için çeşitli çalışmalar yürüten bir kuruluştur. Bu çalışma, bölgesel planların, politikaların, hedeflerin ve stratejilerin oluşturulmasında ve uygulanmasında yerel katılımcı bir yapı ve yönetişim yaklaşımının bölgesel kalkınma üzerindeki etkisini incelemektedir. Bu nedenle çalışmada geniş bir literatür taraması yapılmış ve çalışma alanı olarak Güneydoğu Anadolu Karacadağ Kalkınma Ajansı seçilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kalkınma, Politika, Karacadağ Kalkınma Ajansı, Yönetişim

Kaynakça

• Acar, P. (2003), “Cevap Verebilirlik ve İyi Yönetişim”, İyi Yönetişimin Temel Unsurları, T.C. Maliye Bakanlığı Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Dairesi Başkanlığı, www.deu.edu.tr/userweb/hilmi.coban/iyi%20yönetim/cevap%20verebilirlik.pdf
• Akgül, U., (2010). Sürdürülebilir kalkınma: uygulamalı antropolojinin eylem planı. Antropoloji (24):133-164s.
• Alparslan, İ., (2015), Unesco, Sürdürülebilir Kalkınma Ve Kültür: Somut Olmayan Kültürel Miras (Soküm) Örneği, Unesco Türkiye Millî Komisyonu Unesco Uzmanlık Tezi. Http://www.unesco.org.tr/Content_Files/Content/tez/iatez.pdf
• Apan, A. (2004). “Bölge Kavramı ve Bölgesel Kalkınma Ajansları”, Çağdaş Yerel Yönetimler, C.13, S.4,2004, ss.39-58.
• Bilen, G. (2005). Novel regional policy of turkey in line with EU standards. Development Bank of Turkey: Ankara
• Çaha, Ö.(2008), Sivil Toplum, Aydınlar ve Demokrasi, İstanbul: Plato Film Yayıncılık.
• Çelik, F., (2017), "Bölgesel Kalkınma Ajansları: Türkçe Literatür İncelemesi", Aksaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (ASED), 2017, cilt 1, sayı 2, 53-73,
• Çölkesen, H. G. (2008). Türkiye'de Bölgesel Farklılıklar ve Kalkınma Ajansları: Türkiye-İngiltere Kalkınma Ajanslarının Karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi . Kahramanmaraş: Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi.
• Denhardt, Robert B. ve Denhardt, Janet V. (2001)', “The New Public Service: Putting Democracy first'', National Civic Review, Winter 2001, 90(4), 391-400.
• Dulupçu, M.A., Sungur, O. ve Keskin H. (2010). Bölgesel kalkınmada yeni yaklaşımlar ve Türkiye’de kalkınma planlarına yansımaları: kalkınma planlarının yeni teoriler açısından değerlendirilmesi. 6. Ulusal Coğrafya Sempozyumunda sunuldu, Ankara.
• Eliçin, Y. (2011), “Avrupa Birliğinde Yönetişim”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 10 (38), 44-60.
• Fırat, E., ve Aydın, A., (2015). İnsani Kalkınma Endeksine Göre Türkiye’nin Eğitim Endeks Göstergelerinin OECD Ülkeleri İle Karşılaştırılması. Sosyal ekonomik arraştırmlara dergisi. Sayı: 29; 62-87s.
• Geray, C., (1964). Şehirsel toplum kalkınması. 235-253s.
• Göksu, H.T., (2007). Kanun Devletinden Hukukun Üstünlüğüne. Sayıştay dergisi, (64), 59-68.
• Göymen, K. (2010). Türkiye’de Yerel Yönetişim ve Yerel Kalkınma, Boyut Yayınları, İstanbul
• Graham, J., Amos, B., Plumptre T., (2003). Principles for good governance in 21. Century. 8s.
• Grindle, M.S. (2004), “Good Enough Governance: Reduction and Reform in Developing Countries”, Governance: An International Journal ofPolicy, Administration and Institutions, 17 (4), 525-543.
• Güler, Birgül A. (2003), “Yönetişim: Tüm İktidar Sermayeye”, Praksis, 9, 93-116.
• Gündoğan, E. (2013), Yönetişim: Kavram, Kuram ve Boyutlar, (Ed. M. Akif Çukurçayır ve H. Tuğba Eroğlu), içinde (15-56), Yönetişim, Konya: Çizgi Kitabevi
• Gündüz, A.Y., (2006). Bölgesel Kalkınma Politikası, Ekin Kitabevi Yayınları, Birinci Baskı, Bursa.
• Helvacıoğlu Kuyucu, A.D. ve Tektaş, A. (2010). Bölgesel kalkınma ajansları: etkin fon kullanımı ve çok düzeyli yönetişime geçiş, B.Akgül, N.Uzay (Editörler). Türkiye’de bölgesel kalkınmanın yeni örgütleri: kalkınma ajansları. Birinci Baskı. Bursa. Ekin Yayınevi, s. 535-552.
• Kalkınma Bakanlığı. (2014). Onuncu beş yıllık kalkınma planı. Ankara: Kalkınma Bakanlığı, 2-3.
• Karacadağ Kalkınma Ajansı, (2012). Karacadağ Kalkınma Ajansı Ara Faaliyet Raporu, Diyarbakır – Şanlıurfa
• Karacadağ Kalkınma Ajansı, (2013). Karacadağ Kalkınma Ajansı Ara Faaliyet Raporu, Diyarbakır - Şanlıurfa
• Karacadağ Kalkınma Ajansı, (2014). Karacadağ Kalkınma Ajansı Ara Faaliyet Raporu, Şanlıurfa
• Karacadağ Kalkınma Ajansı, (2021). Stratejik Plan 2016-2020, 66 s.
• Karacadağ Kalkınma Ajansı, (2011). Karacadağ Kalkınma Ajansı Stratejik Plan (2011-2015), 87 s.
• Karaçor, S. ve Oltulu, A., (2011). Demokrasi ve Yönetişim Boyutu İle Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı. 403-418s.
• Kaya, E., (2007), Kent Yönetiminde Yeni Yaklaşım: Yerel Kalkınma Yönetimi, İstanbul, Okutan Yayınevi. http://erolkava.com/wp-content/uploads/kitaplar/verel-kalkinma-vonetimi.pdf
• Kaypak, Ş., 2012. Ekolojik Turizm ve Sürdürülebilir Kırsal Kalkınma. Cilt: 2012(1): 11-29.
• Koçak, S. Y. ve Karkın, N. (2010). Kalkınma Ajanslarının Çoklu Paydaş Kuramı Çerçevesinde Analizi, Akgül, B. ve Uzay, N. (Ed) (2010) içinde, 591-607.
• Kooiman, J. ve Vilet Van, M. (1993), Governance and Public Management Managing Public Organization, London: Sage Publication.
• Köksel, B., Yöntem, T., (2011). Türkiye’de yerelleşme ve yönetişim çerçevesinde kalkınma kavramına yeni bir yaklaşım: kalkınma ajansları. C.C. Altan, F. Altunyuva, A.K. Çetin, A.Dursun, Ö.F. Aladağ, S. Gökçe (Editörler). 1.Uluslararası Bölgesel Kalkınma Konferansı. Birinci Baskı. Malatya, Fırat Kalkınma Ajansı ve Başak Matbaacılık, s.319-326.
• Mugyenzi, JY. (2014), “EU External governance: Regionalizng Multilevel Networks of Governance”, Journal of European Integration, 37 (3), 353-370.
• Okçu, M. (2007), “Yönetişim Tartışmalarına Katkı: Avrupa Birliği için Yönetişim Ne Anlama Geliyor?”, Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, 12 (3), 299- 312.
• Oliveira, Jose A. Puppim de ve diğerleri (2013), “Green Economy and Governance in Cities: Assesing Good Governance in Key Urban Economic Provesses”, Journal of Cleaner Production, 58, 138-152.
• Ortakçı, A., (2017), Beş Yıllık Kalkınma Planlarında Kültür ve Kültürün Korunması Üzerine Bir İnceleme, Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl 10, Sayı 2, Aralık 2017, ss.1725-1758.
• Özhan, M. ve Karataş, S. (2020). Kırsal Kalkınmada Elazığ Belediyesi’nin Rolü, Akademik İzdüşüm Dergisi, 5 (2); 205-215
• Palabıyık, H. (2004), “Yönetimden Yönetişime Geçiş ve Ötesi Üzerine Kavramsal Açıklamalar, Amme İdaresi Dergisi, TODAİE, 37 (1), 63-85.
• Parlak, B. (2013), Yönetim Bilimi ve Çağdaş Yönetim Teknikleri, 2. Baskı, Ankara: Beta Basım A.Ş.
• Sbragia, Alberta M. (2002), “The Dilemma of Governance with Government”, The Jean Monnet Program, http://www.jeanmonnetprogram.org/archive/papers/02/020301.html,
• Scholte, J. A.ve Keyman, F., (2005), “Küreselleşme ve Sivil Toplum”, Sivil Toplum ve Demokrasi Konferans Yazıları, 10, İstanbul Bilgi Üniversitesi Sivil Toplum Kuruluşları Eğitim Araştırma Birimi, İstanbul.
• Schout, A.ve Jordan, A. (2005), ''Coordinated European Governance: Self Organizing or Cantirally Steered?”, Public Administration, 83(1), 201-220. ISSN 0967-8875.
• Sobacı, M.Z., (2007). “Yönetişim Kavramı ve Türkiye’de Uygulanabilirliği Üzerine Değerlendirmeler”, Uludağ Üniversitesi Yönetim Bilimleri Dergisi, Cilt: 5, Sayı: 1, s. 220.
• Stoker, G. (1998). “Governance as Theory: Five Propositions”, International Social Science Journal, C. 50, s. 155. ss. 17- 28.
• Şat, N. (2009), “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı: Weber Bürokrasisinin Sonumu?”, Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2 (2), s. 93-108, ISSN: 1308-5107.
• Taş, S., Örnek İ. ve Işık N. (2010, 15-16 Nisan). Ekonomik yönetişimin aktörü olarak bölgesel kalkınma ajansları. İnönü Üniversitesi, Turgut Özal Uluslararası Ekonomi ve Siyaset Kongresi III sunuldu, Malatya.
• Taşkan, P,. (20069. İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması (İBBS). TÜİK Yöntem Araştırmaları Daire Başkanlığı. www.tuikapp.tuik.gov.tr (erişim tarihi: 1 Kasım 2013).
• Tortop, N., İsbir, E.G., Aykaç, B., Yayman, H. ve Özer, M.A., (2012), Yönetim Bilimi, 9. Basım, Ankara: Nobel Yayınları.
• Tosun, G. E. (2001), Demokratikleşme Perspektifinden: Devlet Sivil Toplum İlişkisi, Bursa: Alfa /Aktüel Kitabevi.
• White Paper (2001), “European Governance A White Paper”, Commision of the European Comminities, 428,
• Yavilioğlu, C., (2002), Kalkınmanın Anlambilimsel Tarihi ve Kavramsal Kökenleri, C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt 3, Sayı 1, 59-77.
• Yıldırım, J. (2005). Regional policy and economic convergence in Turkey: a spatial data analysis. 18th European Advanced Studies Institute in Regional Science, 1-10.
• Yılmaz, M.(2010), “Yönetimden Yönetişime: Trabzon İlçe Belediyeleri Üzerine Bir İnceleme”, Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 3 (5), 83-100.
• Yüksel, M., (2000). “Yönetişim (Governance) Kavramı Üzerine”, Ankara Barosu Dergisi, Cilt: 58, Sayı: 3, ss. 145-160.