Avrupa’daki Sivil Toplum Kuruluşlarında Görevli Türk Kökenli Göçmenlerin Örgütsel Özdeşleşme Eğilimleri ile Sosyal Girişimcilik Özellikleri Arasındaki İlişki

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 1, 183 - 215, 29.08.2022

Mustafa Erbir Mehmet Gedik

https://doi.org/10.33399/biibfad.920565

Öz

Bu araştırma Avrupa’da yaşayan Türk kökenli vatandaşların örgütsel özdeşleşme eğilimleri ile sosyal girişimcilik özellikleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma örneklemi Avrupa’da faaliyet gösteren kâr amacı gütmeyen sivil toplum kuruluşlarında çalışan veya gönüllü olarak faaliyetlere katılan Türk kökenli bireylerden oluşmaktadır. Araştırma Avrupa kıtasında Türk nüfusunun en yoğun olarak bulunduğu Almanya, Fransa, Hollanda, Belçika, Avusturya ve İsviçre ülkelerinde yapılmıştır. Araştırmaya toplam 466 kişi katılmıştır. Araştırmaya katılan bireylerin tamamı Türkiye kökenli olup Türkçeyi konuşabilen ve Türkçe okuryazar olan bireylerdir. Sonradan yabancı ülke vatandaşı olan veya çifte vatandaş olan bireyler de araştırmaya dahil edilmiştir. Katılımcılar yaş, cinsiyet, eğitim durumu, gelir durumu gibi farklı demografik özelliklere sahiptir. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Veri toplama yöntemi olarak anket kullanılmıştır. Araştırma kapsamında toplanan veriler SPSS.22 programı aracılığıyla analiz edilmiştir. Araştırma değişkenleri arasında anlamlı ilişkiler bulunmuş ve örgütsel özdeşleşme eğiliminin sosyal girişimcilik özelliklerini bir bütün olarak ve tüm alt boyutlarda pozitif olarak etkilediği görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Örgütsel özdeşleşme, sosyal girişimcilik, kar amacı gütmeyen kurum, sivil toplum kuruluşu

Teşekkür

İlginizden dolayı teşekkür ederiz.

The Relationship between Organizational Identification Tendencies and Social Entrepreneurship Features of Turkish Migrants Working in Non-Governmental Organizations in Europe

Öz

This research is conducted to determine the relationship between the organizational identification tendencies and the social entrepreneurship characteristics of citizens of Turkish origin living in Europe. The research sample consists of individuals of Turkish origin working in non-profit non-governmental organizations operating in Europe or participating in activities voluntarily. The research was carried out in Germany, France, Netherlands, Belgium, Austria, and Switzerland, where the Turkish population is most concentrated in the European continent. A total of 466 people participated in the research. All the participants in the research are of Turkish origin, can speak Turkish and are Turkish literate. Individuals who subsequently became foreign nationals or dual citizens are also included in the study. The participants have different demographic characteristics such as age, gender, education level, income and status. The relational survey method, one of the quantitative research methods, is used in the research. A questionnaire is used as data collection method. The data collected within the scope of the research are analysed through the SPSS.22 program. Significant relationships are found between the research variables, and it is seen that the tendency to organizational identification positively affects social entrepreneurship characteristics as a whole and in all sub-dimensions.

Anahtar Kelimeler

Organisational identification, social entrepreneurship, non-profit organisation, non-governmental organisation, Turks living in Europe

Kaynakça

• Ashforth B.E. & Mael F. (1989) Social identity theory and the organization. Academy of Management Review, 14, 20–39.
• Austin, J., Stevenson, H., & Wei–Skillern, J. (2006), Social and commercial entrepreneurship: same, different, or both?, Entrepreneurship: Theory & Practice, 30(1), 1-22.
• Avanzi, L., Schuh, S. C., Fraccaroli, F., & van Dick, R. (2015). Why does organizational identification relate to reduced employee burnout? The mediating influence of social support and collective efficacy. Work & Stress, 29, 1-10.
• Aydın, F. (2014). Uluslararası İşgücü Anlaşmaları. Ankara: T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Yayın No: 07.
• Bayram, A. (2019). Örgütsel özdeşleşmenin iş tatmini üzerine etkisinde işe adanmışlığın aracı rolünün belirlenmesine yönelik bir araştırma. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi , 19(4), 321-334.
• Beger, N. (2004). Participatory Democracy: Organised Civil Society and the ‘New‘Dialogue. (The Federal Trust Online Paper 09/04). London: The Federal Trust for Education and Research.
• Bilgin, N. (1994). Sosyal Bilimlerin Kavşağında Kimlik Sorunu, Ege Yayıncılık, İzmir.
• Bitmiş, G. M., Sökmen, A. & Turgut, H. (2013). Psikolojik dayanıklılığın tükenmişlik üzerine etkisi: Örgütsel özdeşleşmenin aracılık rolü. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(2), 31.
• Comunian, A. L. & Gielen, U. P. (1995). Moral reasoning and prosocial action in Italian culture. The Journal of Social Psychology, 135(6), 699-706.
• Davutoğlu, N. (2016), “Sürdürülebilir Küresel Rekabette Öğrenen Organizasyonların Kurumsal Kültür Oluşturmada Paradigmasal Etkisi”, 3rd International Congress On Social Sciences, China To Ardiatic, October, 27,30, 2016 / Antalya-Turkey
• Dees, J. G. (1998), The Meaning of Social Entrepreneurship. https://centers.fuqua.duke.edu/case/wpcontent/uploads/sites/7/2015/03/Article_Dees_MeaningofSocialEntrepreneurship_2001.pdf, (Erişim tarihi:05.04.2021).
• Dutton JE, Dukerich JM, & Harquail CV (1994) Organizational images and member identification. Administrative Science Quarterly 39(2), 239-263.
• Edwards, M. R. (2005), Organizational identification: A conceptual and operational review. International Journal of Management Reviews, 7, 207-230.
• Edwards, M. R., & Peccei, R. (2007). Organizational identification: development and testing of a conceptually grounded measure. European Journal of Work and Organizational Psychology, 16(1), 25-57.
• Ersen, T.B., Kaya, D. & Meydanoğlu, Z. (2010). Sosyal Girişimler ve Türkiye İhtiyaç Analizi Raporu. İstanbul: TÜSEV Yayınları, Aralık, No:50.
• Ersöz Seçer, H. (2019), İlaç sektörü ar-ge birimi çalışanlarında örgütsel özdeşleşmenin ve algılanan örgütsel desteğin iç girişimci davranışına etkileri üzerine bir çalışma, Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Esen, N. (2021). Fransa Cumhuriyeti Anayasası. https://dspace.ankara.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/20.500.12575/47509/2127.pdf?sequence=1&isAllowed=y, (Erş.Trh.:13.04.2021)
• Fischer, T., & Schwitzky, C. (2017). Sozialhilferecht. Berlin: VAK-Verwaltungsakademie.
• Gartner, W. (1988), Who is an entrepreneur? Is the wrong question. American Journal Of Small Business, 12(4), 11-32.
• Gedik, M. (2021). Ahsen Sosyal Hizmet Modeli İslâmi Sosyal Hizmet Yaklaşımı. İstanbul: Efe Akademi.
• Kaçaroğlu M.O & Organ A, (2020). Sosyal girişimciliğin sürdürülebilirliğini etkileyen faktörlerin analitik hiyerarşi süreci yöntemi ile değerlendirilmesi. Alanya Akademik Bakış Dergisi, 4(1), 157-171
• Kickul, J., & Lyons, T. S. (2012), Understanding Social Entrepreneurship, New York: Routledge.
• Kırılmaz S. K (2015) Sosyal girişimcilik boyutlarına kuramsal bir bakış. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi 3(2), 55-74.
• Kreiner G.E, & Ashforth B.E (2004) Evidence toward an expanded model of organizational identification. Journal of Organizational Behavior 25(1), 1-27.
• Mael, F., & Ashforth, B. E. (1992). Alumni and their alma mater: a partial test of the reformulated model of organizational identification. Journal of Organizational Behavior, 13, 103-123.
• Mair, J., & Martí, I. (2006). Social entrepreneurship research: A source of explanation, prediction, and delight. Journal of World Business, 41(1), 36-44.
• Nga JKH & Shamuganathan G. (2010) The influence of personality traits and demographic factors on social entrepreneurship start up intentions. Journal of Business Ethics 95(2), 259-282.
• Nicholls, A. (2006), Social Entrepreneurship: New Models of Sustainable Social Change, New York: Oxford University Press.
• Öz, E. Ü. & Bulutlar, F. (2009). Algılanan kurumsal itibar ve kurumdan ayrılma niyeti arasındaki ilişkide bir ara değişken olarak özdeşleşmenin rolü. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 9(1), 37.
• Özdemir, H. Ö. & İsmailçebi, Y. Z. (2020). Örgütsel bağlılığın örgütsel özdeşleşmeye etkisinde işten ayrılma niyetinin rolünün yapısal eşitlik modeli ile analizi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(1), 261-27.
• Paksoy, H. M., Özbezek, B. D. & Gül, M. (2019), Kişilik özellikleri ve sosyal sorumluluk bilincinin sosyal girişimcilik özelliklerine etkileri üzerine bir araştırma, Türkish Studies Social Sciences, 15(3), 973-1006.
• Praszkier R & Nowak A (2012) Social Entrepreneurship: Theory and Practice. Cambridge University Press, New York).
• Riketta, M. (2005). Organizational identification: A meta-analysis. Journal of Vocational Behavior, 66, 358-384.
• Rousseau, D. M. (1998). Why workers still identify with organizations. Journal of Organizational Behavior, 19, 217-233.
• Saygılı, M., Özer, Ö. & Öke, P. (2019). Örgütsel özdeşleşme ve çalışan performansının incelenmesi: bir kamu hastanesinde uygulama. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 35, 175-184.
• Sezici, E. (2015). Örgütsel Özdeşleşme. D. E. Özler (Yay. haz.), Örgütsel Davranışta Güncel Konular İçinde (ss. 167-194). Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım.
• Shen, Y., Jackson, T., Ding, C., Yuan, D., Zhao, L., Dou, Y., & Zhang, Q. (2014). Linking perceived organizational support with employee work outcomes in a Chinese context: organizational identification as a mediator. European Management Journal, 32, 406- 412.
• Stets, J. E. & Burke, P. J. (2000). Identity theory and social identity theory. Social Psychology Quarterly, 63(3), 224-237.
• Tak, B. & Aydemir, B. A. (2004). Örgütsel özdeşleşme üzerine iki görgül çalışma. 12.Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiri Kitabı, 59-63.
• TASAM. (2010). Türk Asya Stratejik Araştırmaları Merkezi. Fransa’daki Türk Varlığı: https://tasam.org/tr-TR/Icerik/4208/fransadaki_turk_varligi, (Erş.Trh.:12.04.2021)
• TBMM. (1982). Türkiye Büyük Millet Meclisi, “T.C. Anayasası”. https://www.tbmm.gov.tr/anayasa/anayasa_2018.pdf, (Erş.Trh.:12.04.2021)
• TC.-DİB. (2021). Türkiye Cumhuriyeti Dış İşleri Bakanlığı. http://www.mfa.gov.tr/default.tr.mfa, (Erş.Trh.:12.04.2021)
• TC.-İİB. (2019). AB Ülkelerinde Sivil Toplum. Ankara: T.C. İç İşleri bakanlığı
• Tennstedt, F. (1992). Soziale Arbeit. Berlin: Deutsches Zentralinstitut für Soziale Fragen.
• Thompson, N. (2016). Kuram ve Uygulamada Sosyal Hizmeti Anlamak. Ankara: Dipnot Yayınları.
• Ürper, Y. (2018). Girişimcilik Kavramı, Çeşitleri ve Girişimcilikte Etik. Yılmaz Ürper (Ed.). Girişimcilik ve İş Kurma içinde (s.2-21), Eskişehir: Açıköğretim Fakültesi Yayını.
• Van Dick, R. (2001). Identification in organizational context: Linking theory and research from social and organizational psychology. International Journal of Management Reviews, 3(4), 265-283.
• Van Knippenberg, D. & Van Schie, Els C. M. (2010). Foci and correlates of organizational identification. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 73, 137-147.
• Van Knippenberg, D., & Sleebos, E. (2006). Organizational identification versus organizational commitment: Self‐definition, social exchange, and job attitudes. Journal of Organizational Behavior, 27, 571-584.
• Waddock, S. A., & Post, J. E. (1991). Social entepreneurs and catalytic change. Public Administration Review, 51(5), 393-401.
• Zhang, Y., Guo, Y., & Newman, A. (2017). Identity judgements, work engagement and organizational citizenship behavior: The mediating effects based on group engagement model. Tourism Management, 61, 190-197.