An Assessment on the Governance of the Creative Industries in the Turkish World

Yıl 2019, , 215 - 243, 30.07.2019

Serhat Kaymas

https://doi.org/10.12995/bilig.9010

Cited By: 3

Öz

This study is aimed to deal with cultural and creative industries, which is a notably remarkable for a new source of employment and welfare, within the developing countries perspectives. In this sense, the study has discussed these industries through the lens of contemporary conditions of the cultural and creative industries governance model and the study will focus on the following question: Is the cultural and creative industries whether the stand for sustainable development for the developing countries or these industries, especially at the dawn of the new century, is a new kind of cultural imperialism? The question is providing a bases for the study’s research and in this sense the is seeking an entirely and meaningful answer for this debates. The study is based on public policy analysis and improvement of the some offers for the governance on the cultural and creative industries in the context of the Turkish World. As cultural and creative industries developing as a new source of employment and welfare for the countries in the globally, the governance model, and in this sense the debates on the developing of governmentality for these industries, has gain a privileged position. However well-structured discussion is ongoing in the literature on the governmentality of these industries, the developing countries has got only a few opportunities either “policy transfer” from developed countries and followed developed countries governmentality experiences or the new opportunities such as internationalization of their cultural and creative industries. Having evaluated cultural and creative industries governmentality models both developed and developing countries, at the end of the study the author of this article has offered some alternative government models for the Turkish World.

Anahtar Kelimeler

Cultural industries, creative Industries, internet penetration and penetration rates, digital divides, knowledge society, governance of cultural and creative industries

Türk Dünyasında Kültür ve Yaratıcı Endüstri Yönetişimi Üzerine Bir Değerlendirme

Öz

Bu çalışma; ülkelerin yeni refah ve istihdam kaynakları olarak dikkat çeken kültür ve yaratıcı endüstrileri, gelişmekte olan ülkeler perspektifinden ele almayı amaçlamıştır. Çalışma; kültür ve yaratıcı endüstrileri, kamu politikaları ve yönetişim modelleri arayışı ile gerçekleştirilen bir tartışma ile değerlendirmektedir. Bu doğrultuda; söz konusu endüstrilerin gelişmekte olan ülkeler için yeni bir “fırsatlar” alanını mı yoksa yirmi birinci yüzyılın şafağında, emperyalizmin yeni biçimlerini mi oluşturduğu Türk Dünyası özelinde değerlendirilmektedir. Çalışma; kamu politikaları analizi üzerinden, Türk Dünyası için bu alanda öneriler geliştirmiştir. Türk Dünyasının kültür ve yaratıcı endüstrileri yönetişimi için, örnekleri gelişmiş ülke deneyimlerinde gözlenen uluslarasılaşma modelinin sınanmasına yönelen çalışma, Türk Dünyasında kültür ve yaratıcı endüstrilerin yönetişimi için, gelişmekte olan ülkeler özelinde yönetişim modellerini ele almıştır. Çalışma, Türk Dünyasında kültür ve yaratıcı endüstrilerin uluslararasılaşması temelinde öneriler geliştirmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kültür endüstrileri, yaratıcı endüstriler, internet erişimi, sayısal eşitsizlik, bilgi toplumu, kültür ve yaratıcı endüstrilerin yönetişimi

Kaynakça

• Artz, Lee (2015). Global Entertainment Media: A Critical Introduction. Malden, Oxford, West Sussex: Wiley Blackwell Publication.
• Beukelaer, De Chrisrian (2017). “Toward an African take on the Cultural and Creative Industries”. Media, Culture and Society 39(4): 582-591.
• Beukelaer, De Christian (2014). “Creative Industries in “Developing” Countries: Questioning Country Classifications in the UNCTAD Creative Economy Reports”. Cultural Trends 23(4): 232-251.
• Department of Culture, Media and Sport (2001). “Creative Industries Mapping Document, 2001”. http://www.creativitycultureeducation.org (Erişim Tarihi: 22.01.2018).
• Doyle, Gillian (2016). “Creative Industry and Policy”. European Journal of Communication 31(1): 33-45.
• Fahmi, Zikri Zul, Philip McCann ve Sierdjan Koster (2017). “Creative Economy Policy in Developing Countries: The Case of Indonesia”. Urban Studies 54(6): 1367-1384.
• Flew, Terry (2012). The Creative Industries: Culture and Policy. London, California: Sage Publications.
• Flew, Terry, Stuart Cunningham (2010). “Creative Industries After the First Decade of Debate”. The Information Society 26(2): 113-123.
• Freedman, Des (2006). “Media Policy Making in the Free Trade Era: The Impact of the GATS Negotiations on Audiovisual Industries”. Trading Culture: Global Traffic and Local Cultures in Film and Television. içinde. Ed: Sylvia Harvey. Lincoln: John Bibley Publishing. 21-33.
• Garnham, Nicholas (2006). “From Cultural to Creative Industries”. International Journal of Cultural Policy. 15-29.
• Gregory, James (2016). “Creative Industries and Urban Regeneration: The Maboneng Precint, Johannesburg”. Local Economy 31(1-2): 158-171.
• Hartley, John, Jason Potts, Stuart Cunningham, Terry Flew, Michael Keane ve John Banks (2013). Key Concepts in Creative Industries. Washington Dc, Los Angeles, Londra, New Delhi ve Singapur: Sage Publications.
• Hocaoğlu, Dilek (2015). “Yaratıcı Endüstrilerin Yerel Ekonomilerdeki Önemi ve Tasarımın Bu Endüstrilere Katkısı”. Planlama 25(3): 189-194.
• http://www.bbc.com (2010). “Avrupa Kültür Başkentleri”. (Erişim Tarihi: 13.02.2018).
• http://www.ccp.gov.tr (2013). "Ankara Kültür Ekonomisi: Sektörel Büyüklüklerin Değerlendirilmesi". (Erişim Tarihi: 04.02. 2018).
• http://www.ec.europe.eu/culture (2012). “Communication from the Commission to the European Parliament. The Council, The European Economical Social Committee and the Committee of the Regions. Promoting Cultural and Creative Sectors for Growth and Jobs in the EU”. Brussels: COM 537”. (Erişim Tarihi: 31.01.2018).
• http://www.en.unesco.org (2017). “64 Cities Join the Unesco Creative Cities Network”. (Erişim Tarihi: 13.02.2018).
• http://www.en.unesco.org (2018). “Creative Cities Network”. (Erişim Tarihi: 13.02.2018).
• http://www.hdr.undp.org (2018). “Human Development Report”. (Erişim Tarihi: 08.02.2018).
• http://www.internetworldstats.com (2018). “Internet Usage in Asia”. (Erişim Tarihi: 13.02.2018).
• http://www.internetworldstats.com (2018). “Internet Usage in Europe”. (Erişim Tarihi: 13.02.2018).
• http://www.keanet.eu (2009). “The Impact of Culture on Creavity: A Study Prepared for the European Commission Directore-General for Education and Culture”. (Erişim Tarihi: 25.11.2017).
• http://www.keanet.eu (2009). “The Impact of Culture on Creavity: A Study Prepared for the European Commission Directore-General for Education and Culture”. (Erişim Tarihi: 25.11.2017)
• http://www.unctad.org (2008). "Creative Industry Report 2008: The Challenge of Assessing the Creative Economy. Towards Informed Policy-Making". (Erişim Tarihi: 31. 01. 2018).
• http://www.unctad.org (2018). “About Unctad”. (Erişim Tarihi: 08.02.2018).
• http://www.unctad.org. (2015). “Creative Industry Outlook and Country Profiles: Trends in International Trade in Creative Industries”. (Erişim Tarihi: 08.02.2018).
• http://www.unctadstat.unctad.org. (2018). “Classifications”. (Erişim Tarihi: 08.02.2018).
• http://www.unesco.org (2018). “Creative Industries”. (Erişim Tarihi: 31.01.2018).
• http://www.wipo.org (2018). “The Economic Performance of Copyright Based Industries”. (Erişim Tarihi: 31.01.2018).
• http://www.worldcreative.org (2017). “Cultural Times: The First Global Map of Cultural and Creative Industries”. (Erişim Tarihi: 22.11.2017).
• Jin, Dal Yong (2015). “New Perspectives on the Creative Industries in the Hallyu 2.0 Era: Global-Local Dialectics in Intellectual Properties”. Hallyu 2.0: The Korean Wave in the Age of Social Media. Ed: Sangjoon Lee ve Abe Mark Nornes. Michigan: Michigan University Press. 53-73.
• Lee, Sangjoon (2015). “From Diaspora TV to Social Media: Korean TV Dramas in America”. Hallyu 2.0: The Korean Wave in the Age of Social Media içinde. Ed: Sangjoon Lee ve Mark Nornes. Michigan: Michigan University Press. 172-195.
• McRobie, Angela (2016). Be Creative: Making a Living in the New Culture Industries. Malden: Polity Press.
• Mitkus, Tomas (2016). “Internationalization Process of Creative Industries: Tendencies, Problems and Challenges”. Forum Sciantiae Oeconomia 4(4): 27-37.
• Özdemir, Nebi (2009). “Kültür Ekonomisi ve Endüstrileri ile Kültürel Miras Yönetimi İlişkisi”. Milli Folklor 84: 73-86.
• Özdemir, Nebi (2012). Kültür Ekonomisi ve Yönetimi: Seçki. Ankara: Hacettepe Yayınları.
• Rauning, Gerald (2013). “Kitlelerin Aldatılışı Olarak Yaratıcı Endüstriler”. Çev: Elçin Gen. http://www.skopdergi. Sayı: 4: 1-8. (Erişim Tarihi: 06.11.2017).
• Rowe, David, Greg Noble, Tony Bennett ve Michelle Kelly (2016). “Transforming Cultures? From Creative Nation to Creative Australia”. Media International Australia 15(8): 6-16.
• UNCTAD ve UNDP (2010). Creative Economy Report 2010: Creative Economy a Feasible Development Option. Geneva: United Nations Publications.
• Yeşil, Salih (2010). “Küreselleşme ve İşletmelerin Küreselleşme Süreçleri: Karşılaşılan Fırsatlar ve Tehditler”. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi 6(6): 22-72.