HEGEL’İN HRİSTİYAN-CERMEN İLKESİ: İLAHİLİK-BEŞERİLİK BİRLİĞİ

Yıl 2020, , 105 - 112, 28.06.2020

Ceyhan Işık

https://doi.org/10.20493/birtop.713207

Öz

Georg Wilhelm Friedrich Hegel sonrası felsefe Avrupa’da epey ladini bir yola girdi. Gerçi Hegel öncesi de Avrupa’da din birçok yönden önemini kaybetmişti. İdealist filozoflar ise din ve felsefe arasında bir ahenk bulmaya çalıştılar. Bu bağlamda Hegel, ilahilik ve beşerililiğin vahdeti anlamana gelen Hristiyan-Cermen birliği ilkesini öne sürdü. Bu öğretiye göre Hıristiyanlık ve Cermenlik arasında herhangi bir çatışma bulunmamaktadır. Bu öğretisinde Hegel, Hristiyanlığın ruh öğretisini merkeze alır. Ayrıca o, Yunan felsefesinin ilahilik-beşerilik birliği öğretisinden mahrum kalmasını gayet normal karşılıyordu. Bununla birlikte birçok filozof, ilahi boyutu görmezden geldi ve Hegel sonrası felsefe tarihinde salt dünyevi bakışın öne çıktığını söylemek imkân dâhilindedir. Ne var ki bu, Hegel’in istemediği bir durumdu.

Anahtar Kelimeler

din, laiklik, birlik, ruh, rahip

HEGEL’S CHRISTIAN-GERMAN PRINCIPLE: THE UNITY OF DIVINITY AND SECULARITY

Öz

The philosophy has gone to a very non-religious way after Georg Wilhelm Friedrich Hegel. Actually religion had lost his significance before Hegel. The idealist philosophers tried to find a concordance between religion and philosophy. In this sense Hegel puts the Christian-German principle forward, which means the unity of divinity and humanity. There would be no any conflict between divinity and humanity according to this teaching. .In his teaching, Hegel put the Christian spirit on central of his doctrine. He found it quit normal as a conclusion that the Greek philosophy was devoid of this teaching. However many philosophers ignored the divine side of this doctrine and it is possible to assert that the pure secular attitude came into prominence after Hegel in the history of philosophy but this was a situation that Hegel did not want. 

Anahtar Kelimeler

Religion, secularism, unity, spirit, priest.

Kaynakça

• Fazlurrahman (2009). İslam, Ankara: Ankara Okulu.
• HEGEL, GWF. (1986). Glauben und Wissen oder die Reflexionsphilosophie der Subjektivität in der Vollständigkeit ihrer Formen als Kantische, Jacobische und Fichtesche Philosophie, Jenaer Schriften içinde, Werke 2, Frankfurt am Main: Suhrkamp.
• (1989). Grundlinien der Philosophie des Rechts oder Naturrecht und Staatswissenschaft im Grundrisse, Mit Hegels eigenhändigen Notizen und den mündlichen Zusätzen, Werke 7, 2. Aufl., Frankfurt am Main: Suhrkamp.
• (1996). Vorlesungen über die Philosophie der Weltgeschichte, Band 12, Hrsg. Karl Bremer, Hamburg: Meiner Verlag.
• (1986). Vorlesungen über die Geschichte der Philosophie II, Werke 19, Frankfurt am Main: Suhrkamp.
• OTTMANN, H. (2014). Die Weltgeschichte, G. W. F. Hegel: Grundlinien der Philosophie des Rechts içinde, Hrsg. Ludwig Siep, 3. Aufl., Berlin: De Guyter.
• EMUNDTS D., Horstmann RP. (2002). G.W.F. Hegel Eine Einführung, Stuttgart: Reclam.
• SİEP, L. (2003). Hegel und Europa, Geisteswissenschaften Vorträge G 388, Nordrhein-Westfälische Akademie der Wissenschaften, Paderborn: Verlag Ferdinand Schöningh.
• WEİßE, CH. (1982). Über die eigentliche Grenze des Pantheismus und des philosophischen Theismus Mit besonderer Beziehung auf Hegels Vorlesungen über die Philosophie der Religion, Deutscher Idealismus Philosophie und Wirkungsgeschichte in Quellen und Studien içinde, Hrsg. Hans Michael Baumgartner, Rüdiger Bubner, Konrad Cramer, Klaus Hartmann, Hermann Krings, Otto Pöggeler, Gerold Prauss, Manfred Riedel, Josef Simon, Michael Theunissen, Reiner Wiehl, Wolfgang Wieland, Band 6 Die Flucht in den Begriff Materialien zu Hegels Religionsphilosophie, hrsg. Friedrich Wilhelm Graf und Falk Wagner, 1. Aufl., Stuttgart: Klett-Cotta.