İLKOKUL ÖĞRENCİLERİNİN OYUN TEKNİĞİ İLE OKUMA ALIŞKANLIĞI KAZANMASINA YÖNELİK ÖĞRETMEN GÖRÜŞLERİ: ANKARA BEYTEPE İLKOKULU ÖRNEĞİ

Yıl 2013, Cilt: 2 Sayı: 1, 65 - 79, 01.12.2013

Semanur Öztemiz H.inci Önal

Öz

Oyun tekniği ile okuma alışkanlığı kazandırmaya ilişkin öğretmen görüşlerini ortaya koymak amacıyla nitel yönteme dayalı olarak yapılan bu araştırma, Ankara Beytepe İlkokulu örneği üzerinden gerçekleştirilmiştir. 2012-2013 eğitim ve öğretim yılında Beytepe İlkokulu'nda görev yapan 10 öğretmenin katılımıyla gerçekleştirilen araştırmanın verileri, yarı yapılandırılmış sorular odağında görüşme tekniği ile elde edilmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlar, öğretmenlerin oyunla öğrenme tekniğinin başka birçok ders ya da uygulamanın öğretiminde olduğu gibi okuma alışkanlığı kazandırmada da son derece etkili olduğunu ve kütüphaneci, veli, öğretmen işbirliği ile söz konusu tekniğin daha etkili düzeyde uygulanabileceğini düşündüklerini göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

Oyunla Öğrenme, Okuma Alışkanlığı, İlkokul Öğrencileri

Kaynakça

• Aksaçlıoğlu, A.G. ve Yılmaz, B. (2007). Öğrencilerin televizyonizlemeleri ve bilgisayarkullanmalarının okuma alıĢkanlıkları üzerine etkisi. Türk Kütüphaneciliği, 21 (1): 328.
• Aslantürk, S. ve Saracaloğlu, A.S. (2010). Sınıf öğretmenlerinin ve sınıf öğretmeniadaylarının okuma ilgi ve alıĢkanlıklarının karĢılaĢtırılması. Anadolu UniversityJournal of SocialSciences, 11 (1): 155- 176.
• Ayan, S. ve Dündar, H. (2009). Eğitimde okul öncesi yaratıcılığın ve oyunun önemi.SelçukÜniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 28: 63-74.
• Bayırtepe, E. ve Tüzün, H. (2007). Oyun tabanlı öğrenme ortamlarının öğrencilerin bilgisayar dersindeki baĢarıları ve öz yeterlik algıları üzerine etkileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33: 41-54.
• Beytepe Ġlkokulu. (2013). 13 Mayıs 2013 tarihindehttp://mebk12.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/06/06/706052/index.html?CHK=1e ef1b793c22f7c8b9aeabff6698cfc adresinden eriĢildi.
• Cengiz, S. (1998). Çocuk oyunlarının sınıflandırılması. Ankara Üniversitesi Dil ve TarihCoğrafya Fakültesi Dergisi, 38, 1-2.
• Demirel, Ö. (1995). Türkçe programı ve öğretimi. Ankara: UsemYayınları. Durualp, E. ve Aral, N.(2010). Altı yaĢındaki çocukların sosyalbecerilerine oyun temellisosyal beceri eğitiminin etkisinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39: 160- 172.
• Esen, M. A. (2008). Geleneksel çocuk oyunlarının eğitimsel değeri ve unutulmaya yüz tutmuĢAhıska Oyunları. Uludağ Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2): 357- 367.
• Fidan, N. (2012). Okulda öğrenme ve öğretme. 3. Baskı. Ankara:Pegem Yayıncılık. Hanbaba, B. 2011. Oyunla Öğretim Yönteminin Hayat Bilgisi Dersi Başarısı ve TutumunaEtkisi. Sakarya ÜniversitesiEğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans tezi.
• Kalem, S. ve Fer, S. (2003). Aktif öğrenme modeliyle oluĢturulanöğrenme ortamının öğrenme, öğretme ve iletiĢim sürecine etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 3(2): 433- 461.
• Kaya, Ü.Ü. 2007. İlköğretim birinci kademede İngilizce derslerinde oyun tekniğinin erişiye etkisi. Afyonkarahisar Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü,Yüksek lisanstezi (basılmamıĢ).
• KeleĢ, E. ve Çepni, S.(2006). Beyin ve öğrenme. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 3 (2): 66-82.
• Kondracki, N.L.; Wellman, N.S.; Amundson, D.R. (2002). Content analysis: Review of methods and their applications in nutritions education. 03 Nisan 2013 tarihindehttp://www.hu.liu.se/larc/utbildning-information/scientific-methodology/course literature-and-links/1.253565/QCA_nutrition.pdf adresinden eriĢildi.
• MEGEP (2009). MEGEP: T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Mesleki Eğitim ve Öğretimin Güçlendirilmesi Projesi. Çocuk geliĢimi ve eğitimi: Oyun etkinliği-1. 20 Aralık 2012 tarihinde http://megep.meb.gov.tr/mte_program_modul/modul_pdf/61CBG033.pdf adresinden eriĢildi.
• Mil, B. (2007). Nitel araĢtırma tekniği olarak görüĢme. Nitel araştırma: Neden, nasıl, niçin?içinde. Ed. Atila Yüksel, Burak Mil ve Yasin Bilim, s.3- 26.
• Nicolopoulou, A. (1993). Oyun, BiliĢsel GeliĢim ve ToplumsalDünya: Piaget, Vygotsky ve sonrası (çev: Melike Türkan Bağlı). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 2004, 37 (2): 137-169.
• OdabaĢ, H.; OdabaĢ, Z.Y. ve Polat, C (2008). Üniversite öğrencilerinin okuma alıĢkanlığı: Ankara Üniversitesi örneği. Bilgi Dünyası, 9 (2): 431-465.
• Özbakır, Ġ. (2009). Geleneksel Türk çocuk oyunlarında fonksiyonel oyuncu "Ebe".Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2 (6): 481- 492.
• Özden, Y.(2003). Öğrenme ve Öğretme. GeliĢtirilmiĢ 5. Baskı. Ankara: Pegem Yayıncılık. Patton, M. Q. (1987). How tousequalitativemethods in evaluation. Newbury Park, CA:Sage.
• Pehlivan, H.(1997). Örnek olay ve oyun yoluyla öğretimin sosyal bilgiler dersinde öğrenme düzeyine etkisi. Ankara, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi.
• Pehlivan, H. (2005). Oyun ve Öğrenme. Ankara: Anı Yayınları. ġimĢek, H. (1995). Anaokulu öğretmeninin çocukta kitap sevgisi oluĢturmasındaki rolü. GaziÜniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitimi Fakültesi Dergisi, 3: 37-40. 11 Kasım 2012tarihinde http://esefdergi.gazi.edu.tr/makaleler/43.pdf adresinden eriĢildi.
• Tay, B. (2005). Sosyal bilgiler ders kitaplarında öğrenme stratejileri. Gazi ÜniversitesiKırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 6 (1): 209- 225.
• Uzun, G.L. (2009). Yaratıcı bir süreç olarak okuma.http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/27/1598/17251.pdfadresinden 10 Kasım 2012tarihinde eriĢildi.
• Veznedaroğlu, L.R. ve Özgür, O.A. 2005. Öğrenme Stilleri: Tanımlamalar, Modeller ve ĠĢlevleri. İlköğretim-online, 4 ( 2): 1- 16.
• Yılmaz, B.(2002). Ankara'daki ilköğretim öğretmenlerinin okumave halk kütüphanesi kullanma alıĢkanlıkları üzerine bir araĢtırma. Türk Kütüphaneciliği, 16 (4): 441- 460.
• Yılmaz, B.(2004). Öğrencilerin okuma ver kütüphane kullanmaalıĢkanlıklarında ebeveynlerin duyarlılığı. Bilgi Dünyası, 5 (2): 115- 136
• Yiğit, A. (2007). Ġlköğretim 2. sınıf seviyesinde bilgisayar desteklieğiticimatematik oyunlarınınbaĢarıya ve kalıcılığa etkisi. Çukurova Üniversitesi,Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek lisans tezi.