Pneumoconiosis Prevention; Japan - Turkey Comparison

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 4, 162 - 167, 27.12.2019

Gülden Sarı Berna Dilbaz

Öz

Pneumoconiosis is defined as, a tissue reaction developed in lung parenchyma due to the accumulation of inorganic dust and fibers. Pneumoconiosis, especially silicosis and coal worker’s pneumoconiosis, is still a major occupational disease issue in developing countries such as Turkey. There is no effective and specific treatment approach for pneumoconiosis. Prevention of the disease is primarily based on workplace exposure management and health management practices, which are regulated with relevant legal framework. Overcome of pneumoconiosis problem requires effective occupational health and safety practices and administrative commitment. In Japan, the third largest country of the world economy, pneumoconiosis was
the most important cause of work-related mortality and morbidity until 1980s. However, due to the Pneumoconiosis Law, which put into effect in 1960, and continuous improvement on workplace health management, the prevalence of pneumoconiosis has declined %17,4 to 1%. The statistics on occupational diseases in Turkey is inadequate, however recent studies indicate that the prevelance of pneumoconiosis in dental technicians is 5.6 -11.1%. With detailed assessment of occupational health and safety models of countries where pneumoconiosis was an important cause of morbidity and mortality in the past, it is possible to develop an appropriate model for Turkey. In this article, the legislation and applications of Occupational Health and Safety for pneumoconiosis in Japan have been evaluated and some recommendations for our country have been established.

Anahtar Kelimeler

Pneumoconiosis, International occupational health and safety practices, National occupational health and safety practices

PNÖMOKONYOZU ÖNLEMEK; JAPONYA- TÜRKİYE KARŞILAŞTIRMASI

Öz

Akciğerlerde inorganik toz ve liflerin birikimi ve bunun sonucunda akciğer parakiminde gelişen doku reaksiyonu pnömokonyoz olarak tanımlanır. Pnömokonyozlar, özellikle silikozis ve kömür işçisi pnömokonyozu, Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerde hala önemli bir meslek hastalığı sorunudur. Pnömokonyoza özgü, etkili bir tedavi yaklaşımı yoktur. Hastalığın önlenmesi öncelikle ilgili yasal çerçevede düzenlenen, işyeri maruziyet yönetimi ve sağlık yönetimi uygulamalarına bağlıdır. Pnömokonyoz sorununun üstesinden gelmek, etkili iş sağlığı ve güvenliği uygulamaları ve yönetsel kararlılığı gerektirir. Dünya ekonomisinin en büyük üçüncü ülkesi olan Japonya’da, 1980’lere kadar iş ile ilgili mortalite ve morbiditenin en önemli nedeni pnömokonyozlar olmuştur. Ancak 1960 yılında yürürlüğe giren Pnömokonyoz Yasası ve sürekli geliştirilen işyeri sağlık yönetimi sayesinde pnömokonyoz prevelansı %17,4’ten %1
seviyelerine gerilemiştir. Ülkemizde ise meslek hastalığı istatistikleri yetersiz olmakla birlikte son araştırmalarda, diş teknisyenlerinde pnömokonyoz prevelansı %5,6-11,1 olarak saptanmıştır. Geçmişte pnömokonyozun morbidite ve mortalitenin önemli bir nedeni olduğu ülkelerdeki iş sağlığı ve güvenliği modellerinin ayrıntılı değerlendirmesi ile Türkiye için uygun bir model geliştirilebilir. Bu makalede, Japonya'nın pnömokonyoz ile ilgili İş Sağlığı ve Güvenliği mevzuatı ve uygulamaları değerlendirilmiş ve ülkemiz için öneriler oluşturulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Pnömokonyoz, Uluslararası iş sağlığı ve güvenliği uygulamaları, Ulusal iş sağlığı ve güvenliği uygulamaları

Kaynakça

• 1. International Labour Organization. Report of the Working Party on the Definition of Pneumoconiosis. Fourth International Pneumoconiosis Conference. 1971. 2. JP NA, Imanaka M, Suganuma N. Japanese workplace health management in pneumoconiosis prevention. Journal of Occupational Health. 2017;59(2):91-103. 3. Rushton L. The global burden of occupational disease. Current Environmental Health Reports. 2017;4(3):340-348. 4. Takahashi K, Ishii Y. Historical developments of administrative measures for occupational diseases in Japan. A report commissioned by the ILO. http://ilo.ch/wcmsp5/groups/public/---ed_protect/---protrav/--safework/documents/publication/wcms_234221.pdf Erişim Tarihi: 21.04.2019 5. Ergün D, Ergün R, Evcik E, ve ark. The relation between the extent of radiological findings and respiratory functions in pneumoconiosis cases of dental technicians who are working in Ankara. Tuberk Toraks. 2016;64(2):127-136. 6. Bozkurt N, Yurdasal B, Bozkurt Aİ, Yılmaz Ö, Tekin M. Respiratory Systems of Dental Technicians Negatively Affected during 5 Years of Follow-Up. Balkan Medical Journal. 2016;33(4):426. 7. World Bank Group. International Development, Poverty, & Sustainability. 2018 https://data.worldbank.org/. Erişim Tarihi: 15.04.2019 8. Sakurai H.Occupational safety and health in Japan: current situations and the future. Industrial Health. 2012;50(4):253-260. 9. Reich MR, Frumkin H. An overview of Japanese occupational health. American Journal of Public Health. 1988;78(7):809-816.10. ILO. Guidelines for the use of ILO International Classification of Radiographs of Pneumoconioses.1980. https://pdfs.semanticscholar.org/e0ca/82a947c174820cba61ea0afe137a641b4943.pdf Erişim Tarihi: 12.04.2019 11. Dumavibhat N, Matsui T, Hoshino E, Rattanasiri S, Muntham D, Hirota R, ve ark. Radiographic progression of silicosis among Japanese tunnel workers in Kochi. Journal of Occupational Health. 2013;55(3):142-148. 12. Aw, T. , Gardiner, K. , Harrington, J. , Whitaker, S. , Jackson, C. , Ahmed, S., Hitchins, J. Pocket consultant: occupational health". In Occupational Health (eds T. Aw, K. Gardiner, J. Harrington, S. Whitaker, C. Jackson, S. Ahmed and J. Hitchins). Blackwell Publishing Ltd, USA, 2008. 13. SGKİ Yıllığı. 2016 SGK İstatistik Yıllıkları.2016. http://www.sgk.gov.tr/wps/portal/sgk/tr/kurumsal/istatistik/sgk_istatistik_yilliklari Erişim Tarihi: 24.04.2019 14. Dilik S. Atatürk döneminde sosyal politika. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. 1985;40(01). 15. Resmi Gazete . Tozla Mücadele Yönetmeliği. Resmi Gazete. 2013 (28812). http://www.mevzuat.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=7.5.18989&MevzuatIliski=0 Erişim Tarihi: 13.04.2019 16. Resmi Gazete . İşyeri Hekimi ve Diğer Sağlık Personelinin Görev, Yetki, Sorumluluk ve Eğitimleri Hakkında Yönetmelik. Resmi Gazete Tarih. 2013 (28713):20130720-10. http://www.mevzuat.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=7.5.18615&MevzuatIliski=0&sourceXmlSearch