Üç İnsan, Bir Olay, Üç Farklı Travmatik Deneyim Süreci

Yıl 2018, Cilt: 1 Sayı: 1, 165 - 182, 01.01.2018

Suna Bayram Reyhan Nuray Duman Bilge Demirtaş

Öz

İnsanlar yaşamları boyunca belirli
yaşam deneyimlerinden geçerler. Karşılaşılan yaşam deneyimleri ile baş etme
mekanizmaları sayesinde herhangi bir kriz süreci oluşmadan günlük faaliyetler
devam eder. Kimi yaşam deneyimleri başa çıkma mekanizmalarımızın yetersiz
kaldığı, yaşamımızın kriz evrelerine denk düşer. Bu tür durumlara travmatik
yaşam deneyimi denilmektedir. Travmatik yaşam deneyiminde akut stres döneminde
birey şok belirtilerini atlattıktan sonra baş etme becerilerinin yetersiz
kaldığı noktada çeşitli fizyolojik ve psikolojik tepkiler verebilmektedir. Kimi
insanlar da baş etme becerileri yetmediğinde, çevresel destek kanallarına
ulaşarak çözümü dışarıda aramaya başlar ve travmatik yaşam deneyimlerinin
ardından travma sonrası olgunlaşma sürecine girerler. Bu çalışmada aynı olayı
deneyimleyen bir anne ve iki çocuğun ortak deneyimledikleri travmatik yaşantıya
verdikleri tepkilerin birbirinden farklı görülme biçimleri ele alınmıştır. Bir
arabanın ön koltuğunda olmak, arka sağ koltuğunda olmak ve/veya arka sol
koltuğunda olmakla travmatik deneyimlerindeki anıları farklı oluşmuştu. En
başından başlayan bu farklılığın gün geçtikçe farklılaştığı gözlemlenmiştir.
Ortak travmatik anının seans süreçlerinde ve ayrıca resimler üzerinden farklı
biçimlenmesi bu çalışmanın kıymetli yanıdır. Psikoloji bilimi her insanı
biricik olarak kabul etmektedir. Bu çalışmada da aynı travmatik deneyime maruz
kalan, aynı soy bağından 3 kişinin farklı travmatik deneyimlerini
gözlemleyeceksiniz.

Anahtar Kelimeler

Akut Stres, Çocuk, Resim, Travma

Three People, One Event, Three Different Traumatic Experience

Öz

People go through certain
life experiences throughout their lives. Thanks to the mechanisms of coping
with the life experiences, we continue daily activities without any crisis
process occurs. Some of our life experiences correspond to the crisis phases of
our lives, in which our mechanism of coping with life is inadequate. Such
situations are called traumatic life experiences. In the experience of
traumatic life, individuals may present various physiological and psychological
reactions to the point where coping skills are inadequate after overcoming
shock symptoms. When some people are not capable of coping, they reach out to
environmental support channels and seek out the solution outside and after the
traumatic life experiences they enter the post-traumatic maturation process. In
this study, different reactions given to the same traumatic event experienced
by a mother and two children is discussed. It also includes a broad study of
how experiences shared by the two children are different. The memories of a traumatic
experience were different for the person in the front seat of the car as well
as the one in the back-left seat and back-right seat. It has been observed that
this difference started to change day by day. The precious thing about this
work is you will observe how these mutual traumatic memories shaped through
therapy sessions using drawings in assessment. Psychology science accepts every
human being uniquely. In this study, you will also observe the different
traumatic experiences of 3 people from the same kin who are exposed to the same
traumatic experience.

Anahtar Kelimeler

Acute Stress, Child, Drawing, Trauma, Posttraumatic Maturation

Kaynakça

• Aker, T. (2000). Temel sağlık hizmetlerinde psikososyal travmaya yaklaşım. İstanbul: Mutlu Doğan Ofset.
• Aydın, K. B. (2006). Stresle başa çıkma. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• American Psychiatric Association (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (DSM-5). American Psychiatric Pub.
• Bayram, S. (2015). 2000 yılından itibaren TR’de yapılmış ruhsal travma alanındaki çalışmaların incelenmesi. İESÜ - Yüksek Lisans Bitirme Projesi.
• Çervatoğlu-Geyran, P. (2001). Travma çalışmalarındaki metodolojik, kavramsal sorunlar ve sınırlar. Psikolojik Travma Yazıları.
• Çelik, S. ve Sayıl, I. (2006). Patolojik yas kavramına yeni bir yaklaşım: Travmatik yas. Kriz Dergisi, 11, 29-34.
• İnci, F., ve Boztepe, H. (2013). Travma sonrası büyüme: öldürmeyen acı güçlendirir mi?. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 4(2), 80-84.
• Karaca, S. (2012). Gecikmiş veda: Bir olgu sunumu. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 3, 136-140.
• Özten, E. ve Sayar, G. H. (2015). Eşik altı travma sonrası stres bozukluğu. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 7(4), 348-355.
• Schaefer, J. A. ve Moos, R. H. (1998). The context for posttraumatic growth: Life crises, individual and social resources, and coping. In R. G. Tedeschi, C. L. Park, & L. G. Calhoun (Eds.), Posttraumatic growth: Positive changes in the aftermath of crisis (pp. 99–125). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
• Şenyuva, G. ve Yavuz, F. (2009). Fiziksel şiddet olgularında travma sonrası stres bozukluğunun değerlendirilmesi. Adli Tıp Dergisi, 23(1), 1-14.
• Tedeschi, R. ve Calhoun, L. G. (2012). Trauma and transformation: Growing in the aftermath of suffering. Sage Publications.
• Tedeschi, R. G., ve Calhoun, L. G. (2004). Posttraumatic growth: Conceptual foundations and empirical evidence. Psychological Inquiry, 15(1), 1-18.