SPOR YÖNETİCİLERİNİN İŞ BECERİKLİLİĞİ VE ÖRGÜTSEL ÖZDEŞLEŞME DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2019, Cilt: 13 Sayı: 2, 128 - 136, 01.08.2019

Hacı Ahmet Etlik Kadir Yıldız Yavuz Yıldız

Öz

Bu çalışmada, spor yöneticilerinin iş becerikliliği ve örgütsel özdeşleşme düzeylerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma, nicel araştırma yöntemlerinden betimsel ve ilişkisel tarama modeliyle tasarlanmıştır. Araştırma grubunu, seçkisiz olmayan örneklem yöntemlerinden kolayda örneklem yoluyla belirlenen Manisa ve İzmir Gençlik ve Spor İl Müdürlüklerinde çalışan 52 kadın, 69 erkek toplam 121 spor yöneticisi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Tims vd., 2012 tarafından geliştirilen, Türkçe geçerlik ve güvenirliği Akın vd., 2014 tarafından yapılan “İş Becerikliliği Ölçeği” ile Mael ve Ashforth 1992 tarafından geliştirilen Türkçe geçerlik ve güvenirliği Tüzün 2006 tarafından yapılan “Örgütsel Özdeşleşme Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin istatistiksel analizlerinde parametrik dağılım gösteren veriler için bağımsız gruplarda t testi, korelasyon analizi ve regresyon analizi uygulanmıştır. Araştırma sonucunda İş Becerikliliği Ölçeği’nin alt boyutlarından engelleyici iş gerekliliklerini azaltmada bekâr spor yöneticileri lehine anlamlı farklılığa rastlanılmıştır. Spor yöneticilerinin örgütsel özdeşleşme düzeylerinin artmasının iş becerikliliğini de arttırdığı gözlemlenmiş ve iş becerikliliğinin bir alt boyutu olan sosyal iş alt boyutunun, örgütsel özdeşleşmenin belirlenmesi üzerinde anlamlı bir etkisi olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak, spor yöneticilerinin bekâr olmalarının yanı sıra örgütsel özdeşleşme düzeylerinin iş becerikliliği üzerinde önemli etkisi olduğu ifade edilebilir. Bu sonuçlar doğrultusunda yöneticilerin yönetim tarzı, personellerin yetiştirme biçimleri, yöneticilerin ve diğer personellerin geribildirimleri, personellerin sosyal projelere proaktif katılım sağlamaları daha fazla dikkate alınarak spor yöneticilerinin örgütsel özdeşleşme düzeylerinin arttırılması önerilmektedir ve bu sayede spor örgütlerinin verimliliğinin arttırılması sağlanabilir.

Anahtar Kelimeler

spor yöneticisi, iş becerikliliği, özdeşleşme

ANALYSIS OF JOBCRAFTING AND ORGANIZATIONAL IDENTIFICATION LEVELS OF SPORT MANAGERS

Öz

This study aims to investigate the jobcrafting and organizational identification levels of sport managers. The study was designed in descriptive and correlational survey model. The sample group consisted of 121 sport managers, distributed as 52 female and 69 male, who work at Provincial Directorate of Youth and Sports in Manisa and İzmir selected with convenience sampling model which is a non-random sampling. “JobCrafting Scale” developed by Tims et al., 2012 adapted intoTurkish by Akın et al., 2014 and “Organizational Identification Scale” developed by Mael and Ashforth 1992 and adapted into Turkish by Tüzün 2006 were used as data collecting tools. In the statistical analysis of data, t test, correlation and regression analysis were applied in independent groups for the data showing parametrical distribution. As a result of the study, a significant difference, in favor of single sport managers in reducing constraining job requirements, which is a subscale of Jobcrafting Scale. It is observed that the increase in levels of organizational identification of sport managers also increases jobcrafting, and it is found that social job subscale of jobcrafting has a significant impact on the determination of organizational identification. As a consequence, it can be said that being single as a sport manager as well as their organizational identification levels have a significant impact on jobcrafting. In the light of these results, it is suggested that organizational identification levels of sport managers should be increased by considering management style, forms of training personnel, feedbacks of managers and other personnel, proactive participation of personnel in social projects more; thus, increase in productivity of sport organizations can be achieved

Anahtar Kelimeler

sport manager, jobcrafting, identification

Kaynakça

• 1. Akın A., Sarıçam H., Kaya Ç. & Demir T., “Turkish Version of JobCrafting Scale (JCS): The Validity and Reliability Study” The International Journal of Educational Researchers, 5(1), 10-15, 2014.
• 2. Blustein DL., “The role of work in psychological health and well-being: A conceptual, historical, and public policy perspective” American Psychologist, 63, 228–240, 2008.
• 3. Byrne B. M. Structural equation modeling with AMOS: Basic concepts, applications, and programming (2nd ed.). New York, NY: Routledge Academic, 2010.
• 4. De Beer LT., Tims M., & Bakker, AB., “JobCrafting and its impact on work engagement and job satisfaction in mining and manufacturing” South African Journal of Economic and Management Sciences, 19(3), 400-412, 2016.
• 5. Demerouti E., “Design Your Own Job Through JobCrafting” European Psychologist, 19(4), 237–247, 2014. Doi: https://doi.org/10.1027/1016-9040/a000188.
• 6. Dutton JE. Dukerich, JM. & Harquail CV., “Organizational Images and Member Identification”, Administrative Science Quarterly, 39 (2), 239-263, 1994.
• 7. Hoye R., & Parent M. M. Sport Management Fundamentals. (Eds: R. Hoye & Milena M. Parent). In The SAGE handbook of sport management. Sage, 2016.
• 8. Karasar, N., Bilimsel araştırma yöntemi, 15. Baskı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 2005.
• 9. Kerse, G., “İş Becerikliliği (JobCrafting) Ölçeğini Türkçe’ye Uyarlama ve Duygusal Tükenme İle İlişkisini Belirleme” İşletme Araştırmaları Dergisi, 9(4), 283-304, 2017.
• 10. Kim H., Im J., & Qu H. “Exploring antecedents and consequences of job crafting” International Journal of Hospitality Management, 75, 18-26, 2018. https://doi.org/10.1016/j.ijhm.2018.02.014.
• 11. Kuyga A., Tarhan D., & Sarıçam H. “Sınıf öğretmenlerinde iş becerikliliği ile öğretim doyumu arasındaki ilişkinin bazı değişkenler ile incelenmesi”, (s.131), 15. Uluslararası Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu Bildiri Kitabı, Muğla, 2016.
• 12. Lasswell HD., “The Person: Subject and Object of Propaganda” The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 179(1), 187–193 ,1935.
• 13. Mael F., & Ashforth BE., “Alumni and their alma mater: A partial test of the reformulated model of organizational identification. Journal of organizational Behavior, 13(2), 103-123, 1992.
• 14. March JG., & Simon HA., Organizations, New York: John Wiley&Sons, 1958.
• 15. Petrou P., Demerouti E., & Xanthopoulou D., “Regular Versus Cutback-Related Change: The Role of Employee Job Crafting in Organizational Change Contexts of Different Nature” International Journal of Stress Management, 24(1), 62-85, 2016. Doi: http://dx.doi.org/10.1037/str0000033.
• 16. Petrou P., Demerouti E., Peeters MCW., Schaufeli WB. & Hetland J., “Crafting a Job on A Daily Basis: Contextual Correlates and The Link To Work Engagement” Journal of Organizational Behavior, 33(8), 1120-1141, 2012. Doi: https://doi.org/10.1002/job.1783.
• 17. Pitts B.B., & Stotlar O.K. Fundamentals of Sport Marketing. Morgantown:Fitness Informa Technology, 2002.
• 18. Ragins BR., Townsend B. & Mattis M., “Gender gap in the executive suite: CEOs and female executives report on breaking the glass ceiling” The Academy of Management Executive, 12(1), 28-42,1998.
• 19. Riketta M., “Organizational identification: A meta-analysis. Journal of Vocational Behavior, 66(2), 358-384, 2005.
• 20. Steger MF., Dik BJ., & Duffy, RD., “Measuring meaningful work: The Work and Meaning Inventory (WAMI)” Journal of Career Assessment, 20, 322–337, 2012.
• 21. Sunay H. Spor Yöneticilerinin Nitelikleri ve Eğitimi. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 3(1), 59-68, 1998.
• 22. Tims M., Bakker AB., & Derks D., “Development and validation of the jobcrafting scale” Journal of vocational behavior, 80(1), 173-186, 2012.
• 23. Turunç Ö., & Çelik M., “Çalışanların algıladıkları örgütsel destek ve iş stresinin örgütsel özdeşleşme ve iş performansına etkisi” Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(2), 183-206, 2010.
• 24. Tüzün İK., & Çağlar İ. “Örgütsel Özdeşleşme Kavramı ve İletişim Etkinliği İlişkisi” Journal of Yaşar University, 3(9), 1011-1027, 2008.
• 25. Tüzün Kİ. (2006). Örgütsel güven, örgütsel kimlik ve örgütsel özdeşleşme ilişkisi; Uygulamalı bir çalışma. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı, Ankara.
• 26. Üzüm H., Mirzeoğlu N., Polat E., ve Ayata A. İş gören örgütsel bağlılık ölçeğinin takım sporcularına uyarlanması. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 15(1), 57-71, 2010.
• 27. Van Hooff M., & Van Hooft EA., “Boredom at Work: Proximal and Distal Consequences of Affective Work-Related Boredom. Journal of occupational health psychology, 19(3),348- 359, 2014. Doi: https://doi.org/10.1037/a0036821.
• 28. Wrzesniewski A., & Dutton JE., “Crafting a job: Revisioning employees as active crafters of their work” Academy of management review, 26(2), 179-201, 2001.