Evaluation of Meb's in-Service Activities in Terms of Human Resources Management Training and Development Function

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 2, 38 - 46, 31.12.2020

Hale ŞİRİKÇİ Ahmet YILDIRIM

https://doi.org/10.47257/busad.804868

Öz

Education is one of the most important factors enabling people to keep up with this situation since the world has been in continuous development since its existence. Continuously educating people in professional life, developing themselves in the professional field, gaining knowledge and skills are called “in-service training”. Education affects human life as well as advancing technology and other fields in the world. In-service training is supported by pre-service training. In-service training plans and programs carried out in national education should be prepared in a structure that will support the student to be active in the lesson as well as improving the knowledge and skills of the teacher. What is the scope of the study, in-service education, the overall scope of in-service education and in-service education in national education, how are there differences in in-service education for teachers? Teachers' professional deficiencies and how they should be supported with in-service training, etc. Researches about the general structure are included.

Anahtar Kelimeler

In-Service Training, In-Service Training in National Education, The importance of in-service training

İnsan Kaynakları Yönetimi Eğitim ve Geliştirme İşlevi Açısından Meb Hizmetiçi Faaliyetlerinin Değerlendirilmesi

Öz

Dünya’nın varoluşundan bu yana sürekli gelişim içerisinde olması ve insanların bu duruma ayak uydurabilmesini sağlayan en
önemli etkenlerden birisi eğitimdir. Meslek hayatında sürekli olarak insanların eğitilmesi, mesleki alanda kendilerini
geliştirmeleri, bilgi-beceri kazanmaları durumu “hizmetiçi eğitim” olarak adlandırılmaktadır. Eğitim insan hayatını etkilediği
gibi Dünya’da gelişmekte olan teknolojiyi ve diğer alanları da ileri noktalara taşımayı sağlamaktadır. Hizmetiçi eğitim, hizmet
öncesi eğitim ile desteklenmektedir. Milli eğitimde gerçekleştirilen hizmetiçi eğitim plan ve programları öğretmenin bilgi,
becerisini geliştirmek ile birlikte öğrencinin derste aktif olmasını sağlayacak yapıda hazırlanmalıdır. Yapılan çalışmanın
kapsamı; hizmetiçi eğitim, hizmetiçi eğitim genel kapsamı ve milli eğitimde hizmetiçi eğitim nedir, öğretmenlere yönelik
yapılan hizmetiçi eğitimde nasıl farklılıklar var. Öğretmenlerin mesleki anlamda eksikliklerini ve sorun yaşadıkları noktaların
hizmetiçi eğitim ile nasıl desteklenmesi gerektiği vb. gibi genel yapı hakkında yapılan araştırmalar yer almaktadır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Hizmetiçi Eğitim, Milli Eğitimde Hizmetiçi Eğitim, Hizmetiçi eğitimin önemi

Kaynakça

• ALDEMİR, C., ATAOL, A., ve BUDAK, G., (2004). İnsan Kaynakları Yönetimi, 5.Baskı, İzmir: Barış Yayınları Fakülteler Kitabevi,
• ALTUN, T. & CENGİZ, E. (2012). İlköğretim II. Kademe Branş Öğretmenlerinin Mesleki Gelişim Fırsatları Hakkındaki Görüşleri, International Online Journal of Educational Sciences, 4 (3), 672-690.
• ARSLAN, H., ve ŞAHİN, İ., (2013). Bilişim Teknolojileri Öğretmenlerinin Hizmetiçi Eğitim Kurslarına Yönelik Görüşleri. Middle Eastern & African Journal of Educational Research. 5. 56-66.
• ASHLEY, M. J. & MEHL, M. C. (1987) INSET in South Africa (Johannesburg, Teacher Opportunity Programmes). In Roux, Cheryl le ve Ferreira Johanna G. (2005). “Enhancing environmental education teaching skills through In Service Education and Training”. Journal of Education for Teachin. Vol. 31, No. 1, February 2005, pp. 3–14.
• AYTAÇ, T. (2000). Hizmet İçi Eğitim Kavramı ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar, Milli Eğitim Dergisi, 147, 66-69.
• BAĞCI, N., ve ŞİMŞEK, S. (2000). Milli Eğitim Personeline Yönelik Hizmet İçi Eğitim Faaliyetlerine Genel Bir Bakış, Milli Eğitim Dergisi, 146, 9-12.
• BAYRAÇ, A., (2008). İşletmelerde Stratejik İnsan Kaynakları Yönetiminde Eğitim ve Geliştirme. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi). Konya.
• BEKTAŞ, İ. (2000). Biyoloji Öğretiminde Taşıma ve Dolaşım Sistemleri ile İlgili Rehber Materyal Geliştirilmesi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Trabzon.
• BLANDFORD, S. (2000). Managing Professional Development in Schools, Routledge Taylor ve Francis, London.
• BOYDAK, M. (1999). Hizmet İçi Eğitim Programlarının Etkililiğinin Değerlendirilmesi: (Fırat, Gazi, Marmara Üniversiteleri ve TÜBİTAK Örneği), Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış doktora tezi, Elazığ.
• BUDAK, Y., ve DEMİREL, Ö., (2003). Öğretmenlerin hizmet içi eğitim ihtiyacı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 33. 62-81.
• CHADWİCK C.(2005). The Vital Role Of Strategy İn Strategic Human Resource Management Education, www.socscinet.com/bam/humres.
• ÇATMALI, M. (2006). Gelecek İçin Eğitim Hizmetiçi Eğitim Kursunun Değerlendirilmesi. Yüksek lisans tezi, Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• ÇEPNİ, S., KAYA, A., ve KÜÇÜK, M. (2005). Fizik Öğretmenlerinin Laboratuvarlara Yönelik Hizmet İçi İhtiyaçlarının Belirlenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(2), 181-196.
• ÇİFTÇİ, G. T., (2018). Hizmet İçi Eğitim Bağlamında Yapılan İletişim Eğitimlerinde Alternatif Bir Yöntem Olarak Yeni Medya Platformlarından Blog Kullanımı. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), 39-61.
• GARUBA, A., (2004). Continuing education: an essential tool for teacher empowerment in an era of universal basic education in Nigeria. Int. Jounal Of Lifelong Education, 23(2). 191–203.
• GÖNEN, S., ve KOCAKAYA, S. (2006). Fizik öğretmenlerinin hizmet içi eğitimler üzerine görüşlerinin. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(19), 37-44.
• GUSKEY, T. R. (2000). Evaluating Professional Development, Corwin Press, California.
• GÜL, H., (2000). Türkiye’de Kamu Yönetiminde Hizmet İçi Eğitim”, Dokuz Eylül Üniversitesi,Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2(3). http://www.sbe.deu.edu. tr/adergi/dergi06/gul.html adresinden 29.04.2020 tarihinde elde edilmiştir.
• GÜLTEKİN, M., ve ÇUBUKÇU, Z., (2008). İlköğretim öğretmenlerinin hizmetiçi eğitime ilişkin görüşleri. Sosyal Bilimler Dergisi, 19. 185-201.
• HAMİLTON, M.L. & RICHARDSON, V. (1995) Effects of the culture in two schools on the process and outcomes of staff development. The Elementary School Journal.4.367–385.
• KANLI, U., ve YAĞBASAN R. (2002). Fizik Öğretmenleri İçin Düzenlenen Hizmet içi Eğitim Yaz Kursları, Çağdaş Eğitim Dergisi, 283, 32-38.
• KARASOLAK, K., TANRISEVEN, I., ve KONOKMAN, G., (2013). Öğretmenlerin hizmetiçi eğitim etkinliklerine ilişkin tutumlarının belirlenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi. 3(21). 997-1010.
• KAYA, A., ÇEPNİ, S., ve KÜÇÜK, M., (2004). Fizik öğretmenleri için üniversite destekli bir hizmet içi eğitim model önerisi. The Turkish Online Journal of Educational Technology – TOJET January 2004 ISSN: 1303-6521. 3(1). 112-119.
• KOSTER, B., & SNOEK, M. A. (1998). National Curriculum for Teacher Education: Ducch Case Study, Journal of In-Service Education, 24(3) 547-560.
• LANİER, J. E. & LİTTLE, J. W. (1989). Research on teacher education. In M.C. Wittrock Edt. Handbook of Research on Teaching. NY: Macmillian Publishing Company.
• MELON, E. K. (1998). A Chemistry (Methods) Course for Prospective and In-Service Teachers, Journal of Chemical Education, 65(9) 786-787.
• MERCİN, L. (2005). İnsan Kaynakları Yönetimi'nin Eğitim Kurumları Açısından Gerekliliği Ve Geliştirme Etkinliği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 128-144.
• O’SULLİVAN, M.C. (2000). Needs assessment for INSET for unqualified primary teachers in Namibia: An effective model”. Journal of Comparative Education, 30(2).
• ODABAŞI, H. F., ve KABAKÇI, I., (2007). Öğretmenlerin Mesleki Gelişimlerinde Bilgi ve İletişim Teknolojileri. Uluslararası Öğretmen Yetiştirme Politikaları ve Sorunları Sempozyumu. Azerbaycan: Bakü,12–14 Mayıs 2007.
• ÖNEN, F., MERTOĞLU, H., SAKA, M., ve GÜRDAL, A., (2010). Hizmet içi eğitimin öğretmenlerin proje ve proje tabanlı öğrenmeye ilişkin bilgilerine ve proje yapma yeterliklerine etkisi: ÖYP örneği. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1). 137-158.
• ÖZAYDIN, L., ve ÇOLAK, A., (2011). Okul Öncesi Öğretmenlerinin Kaynaştırma Eğitimine ve “Okul Öncesi Eğitimde Kaynaştırma Eğitimi Hizmet İçi Eğitim Programları” na İlişkin Görüşleri. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi. 1(1). 189-226.
• ÖZDEMİR, S. (1997). Her organizasyon hizmet içi eğitim yapmak zorundadır. Milli Eğitim, 133, 17-19.
• ÖZMEN, H., (2002). Kimyasal Reaksiyonlar Ünitesindeki Kavramların Öğretimine Yönelik Rehber Materyal Geliştirilmesi ve Uygulanması. Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Trabzon.
• ÖZTÜRK, M., ve SANCAK, S., (2007). Hizmet içi eğitim uygulamalarının çalışma hayatına etkileri. Journal Of Yasar University, 2(7). 761-794.
• PEHLİVAN, İ. (1997). Örgütsel ve bireysel gelişme aracı olarak hizmet içi eğitim. Amme İdaresi Dergisi, 30(4), 105-120.
• POSNANSKİ, T. J. (2002). Professional Development Programs for Elemantary Science Teachers: An Analysis of Teacher Self-Efficacy Beliefs and A Professional Development Model, Journaly of Science Teacher Education, 13(2) 189-220.
• ROUX, C., & FERREİRA J. G., (2005). Enhancing environmental education teaching skills through ın service education and training. Journal of Education for Teaching, (31)1, 3-14.
• SABAN, A. (2000). Hizmet içi eğitimde yeni yaklaşımlar. Milli Eğitim Dergisi, 145(1), 25-27.
• SABUNCUOĞLU, Z. (1994). Personel Yönetimi. Politika ve Yönetsel Teknikler, Bursa: Rota Ofset.
• SEFEROĞLU, S. S. (2004). Öğretmen Yetelikleri Ve Mesleki Gelişim. Bilim ve Aklın Aydınlığında. Eğitim Bilimleri Dergisi. Sayı: 58.
• SELİMOĞLU, E., ve YILMAZ, H. B., (2009). Hizmet içi eğitimin kurum ve çalışanlar üzerine etkileri. PARADOKS, Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, (e-dergi), http://www.paradoks.org, ISSN 1305-7979. 1. 1-12.
• TAYMAZ, H. (1981). Hizmet İçi Eğitim: Kavramlar, İlkeler, Yöntemler. Ankara: A.Ü. Eğitim Fakültesi Yayın No: 94. VİARGUES, J.L., (1999). Le Guıde Du Manager D’équıpe, Les Clés Pour Gérer Vos Ressources Humaines , Troisième édition, Paris: Editions d’Organisation.
• WİGHT, D., & BUSTON, K. (2003). Meeting needs but not changing goals: evaluation of in-service teacher training for sex education. Oxford Review of Education, 29(4), 521-543.
• YILDIRIM, A. (2020). İnsan Kaynakları Yönetimi Anlayışının Bir Fonksiyonu Olarak Eğitim Ve Geliştirmenin Örgütlerin Rekabet Politikaları Üzerine Etkisi. Uluslararası İşletme, Ekonomi Ve Yönetim Perspektifleri Dergisi, vol. 4, No. 1, 136-148.
• YILDIZ, N., (2011). İnsan Kaynaklarında Eğitim ve Geliştirme Faaliyetlerinin Örgütsel Vatandaşlık Davranışına Etkileri Üzerine Uygulamalı Bir Araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi). Konya.
• YİĞİT, N. (2001). Fizik Eğitim Öğretiminde Öğretmen Merkezli Program Geliştirme Yaklaşımı, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Trabzon.
• YÜKSEL, Ö., (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi. 3.Baskı. Ankara: Gazi Kitabevi.