PRIMARY SCHOOL READINESS SCALE: STRUCTURAL STRENGTHENING STUDY

Yıl 2020, , 675 - 687, 27.12.2020

Tuncay Canbulat , Halit Kırıktaş , İbrahim Hakkı Tezci , Elif İlhan

https://doi.org/10.35452/caless.2020.36

Öz

The purpose of this study is to strengthen the structure and support validity of the Primary School Readiness Scale's current model developed by Canbulat and Kırıktaş (2016) by performing a correlation test with a scale which measures the same structure and is proven in terms of reliability and validity and whose CFA and hypothesis test were computed with different groups. 591 first-grade primary school students studying at public schools participated in the study. Out of 482 took part in the first study, of 109 were in the second study. During the research process, the students first filled out the Primary School Readiness Scale and then the Metropolitan Scale forms with the help of their classroom teachers. Confirmatory Factor Analysis was used to control the structure in a different group, independent samples t-test was used to compare the scale total score averages by age, pre-school education, place of residence, and gender. Besides, Pearson product-moments correlation was performed to compare the scores of two different scales measuring readiness. According to the results, it was found that the factor structure of the Primary School Readiness Scale remained the same and was strong on different samples. As supported by the literature, it was observed that the Primary School Readiness Scale created significant differences in the sub-levels of gender and the case of attending pre-school education. Similarly, a moderate positive relationship was found between the Primary School Readiness Scale and the metropolitan scale whose validity and reliability were proven. Accordingly, it was concluded that it was a more practical scale (33 items) that can be an alternative to the Metropolitan Scale (+100 items)

Anahtar Kelimeler

Readiness, Scale Revision, Primary School, Metropolitan, Different group CFA

İLKOKULA HAZIRBULUNUŞLUK ÖLÇEĞİ: YAPISAL GÜÇLENDİRME ÇALIŞMASI

Öz

Bu çalışmanın amacı, Canbulat ve Kırıktaş (2016) tarafından geliştirilen İlkokula hazırbulunuşluk ölçeğine ait modelin, farklı gruplarla DFA, hipotez testi, aynı yapıyı ölçen geçerliliği ve güvenirliği ispatlanmış farklı bir ölçekle korelasyon testi yöntemleri kullanılarak ölçeğin yapısal olarak güçlendirilmesi ve geçerliliğinin desteklenmesidir. Araştırmaya 2018-2019 öğretim yılında devlet okullarında öğrenim görmekte olan birinci çalışmada 482 ikinci çalışmada 109 olmak üzere toplam 591 ilkokul 1. sınıf öğrencisi katılmıştır. Araştırma sürecininde öğrenciler için ilk olarak sınıf öğretmenleri tarafından ilkokula hazırbulunuşluk ölçeği, sonrasında ise Metropalitan ölçeği formları doldurulmuştur. Elde edilen veriler üzerinden farklı bir grupta yapının kontolü için Doğrulayıcı Faktör Analizi, ölçek toplam puan ortalamalarının yaş, okun öncesi eğitim alma, yerleşim yeri ve cinsiyet değişkenlerince karşılaştırılması için bağımsız örneklemeler t testi gerçekleştirilmiştir. Hazırbulunuşluğu ölçen iki farklı ölçeğin puan karşılaştırması için Pearson momentler çarpımı analizi gerçekleştirilmiştir. Yapılan analizler sonucunda farklı örneklem üzerinde de ilkokula hazırbulunuşluk ölçeğinin faktör yapısının aynı kaldığı ve güçlü olduğu görülmüştür. Literatürde desteklendiği üzere Hazırbulunuşluk ölçeğinin cinsiyet ve okul öncesi eğitim alma değişkenlerinin alt düzeylerinde anlamlı farklılıklar oluşturduğu gözlenmiştir. Benzer şekilde geçerliliği ve güvenirliği kanıtlanmış metropolitan ölçeği ile orta düzeyde, pozitif anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Buna bağlı olarak metropolitan ölçeğine (+100 madde) alternatif olabilecek daha pratik (33 madde) kullanışlı bir ölçek olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Hazırbulunuşluk, Ölçek Revizyonu, İlkokul, Metropolitan, Farklı Grup DFA

Kaynakça

• Alkan, C. ve Teker, N. (1992). Programlı öğretim: Değişik teknolojiler ve Türkiye’deki uygulama. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Akyol, N. A. (2015). Okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 5 yaş çocuklarının akran ilişkileri ile ilkokula hazırbulunuşluk düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
• Başaran, İ. E. (1998). Eğitim psikolojisi (5. Baskı). Ankara: Aydan Web Tesisleri.
• Bentler, P. M. (1980). Multivariate analysis with latent variables: Causal modeling. Annual review of psychology, 31(1), 419-456.
• Binbaşıoğlu, C. (1995). Eğitim psikolojisi (9. Baskı). Ankara: Yargıcı Matbaa.
• Büyüköztürk, Ş. (2016). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı istatistik, araştırma deseni SPSS uygulamaları ve yorum (Genişletilmiş 22. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Byrne, B. M. (2010). Structural equation modeling with AMOS: Basic concepts, applications and programming. New York, NY: Taylor and Francis Group.
• Çataloluk, C. (1994). Farklı sosyo-ekonomik ve kültürel ortamlarda yetişen çocukların okul olgunluğu açısından karşılaştırılması (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi) İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Çökük, K. ve Kozikoglu, I. (2020). A correlational study on primary school students' school readiness and adaptation problems. International Online Journal of Education and Teaching, 7(2), 523-535.
• Dereobalı, N. (2016). Oyun temelli okuma-yazmaya hazırlık eğitimi programı’nın anaokulu çocuklarının ilkokula hazırbulunuşluk düzeylerine etkisinin incelenmesi. Elektronik Mesleki Gelişim ve Araştırmalar Dergisi, 4 (2), 78-105.
• Fidan, M., Taşçi, N. ve Yılmaz, N. (2013). İlkokul birinci sınıf öğretmenlerinin 60-66 aylık öğrencilerine ilişkin görüşleri (Yayımlanmamış araştırma).
• Fidan, N. ve Baykul, Y. (1994). İlköğretimde temel öğrenme ihtiyaçlarının karşılanması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (10), 7-20.
• Field, A. (2009). Discovering statistics using SPSS. London: Sage Publications Ltd.
• Fraenkel, J. R. ve Wallen, N. E. (2006). How to design and evaluate research in education 2006. New York: Mc Grawall Hill.
• Howitt, D. ve Cramer, D. (1997). A guide to computing statistics with SPSS for Windows. London: Simon & Schuster, Inc.
• Işıkoğlu, E. N., Ceren, Ş. Z. (2014). Birinci sınıfa başlayan çocukların, velilerin ve öğretmenlerin okula uyumlarının incelenmesi. International Journal Of New Trends in Arts, Sports & Science Education, 3 (2), 62-70.
• Kapçı, E., Artar, M., Çelik, E.G., Daşcı, E. ve Avşar, V. (2013). İlkokul birinci sınıfa farklı yaşlarda başlayan çocukların ruhsal ve sosyal gelişimi ile akademik benlik algılamaları açısından karşılaştırılması. Ankara Üniversitesi Yayınlanmamış Proje.
• Karakuzu, E. ve Koçyiğit, S. (2016). Ebeveyn destekli ilkokula hazırlık programı’nın (EDİHP) okul öncesi dönem çocuklarının ilkokula hazır bulunuşluğuna etkisi. Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 1(1), 84-102.
• Kerimoğlu, F. (2014). Farklı yaştaki çocukların oluşturduğu ilkokul 1. sınıflarda yaşanan sorunların belirlenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Kline, R. B. (2016). Principles and Practice of Structural Equation Modeling (4th Ed.) New York. NY: The Guilford Press.
• McKillup, S. (2012). Statistics explained: An introductory guide for life scientists (Second edition). United States: Cambridge University Press.
• Senemoğlu, N. (1994). Okulöncesi eğitim programı hangi yeterlikleri kazandırmalıdır? Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (10), 21-30.
• Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H. ve Müller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of psychological research online, 8(2), 23-74.
• Türkyılmaz, M. İ. ve Pekdoğan, S. (2019). 6-7 yaş çocuklarda sosyal davranış ve okula hazırbulunuşluğun bazı değişkenler açısından incelenmesi. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 14 (20), 133-160.
• Uzun, E. M. ve Alat, K. (2017). Okul öncesi dönemde uygulanan “Okula hazırız” eğitim programının ilkokul birinci sınıf öğrencilerinin hazırbulunuşluk düzeylerine etkisi. Ondokuz Mayis University Journal of Education, 36 (2), 59-80.
• Ülgen, G. (1997). Eğitim psikolojisi. İstanbul: Alkım Yayınevi.
• Ünver, G. B., Dikbayır, A. ve Yurdakul, B. (2015). Kesintili zorunlu eğitim ilkokul birinci sınıf uygulamalarının incelenmesi. K. Ü. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23 (4), 1647-1664.
• Yılmaz, H. ve Sünbül, A. M. (2003). Öğretimde planlama ve değerlendirme. Ankara: Mikro Yayınları.