Beethoven’s Op.35 “Eroica Variations”, known as 15 Variations and Fugue for piano, is not only one of the important turning points in the composer’s own life in terms of his compositional style, but is also important in terms of being one of the earliest works in music history that deviates from the classical variation form. Here, Beethoven not only contributed to the evolution of variation as a form, but also carried the variation form beyond its time by incorporating the polyphony of the Baroque period into the work. Variation, together with other works written in this form by Beethoven, became a long-lasting genre and paved the way for later composers. It is important that the critical role of the work in piano literature is understood by both the performer and the listener. In this study, the composition process of the Eroica Variations is examined together with its biographical context, and the innovative aspects of the work's piano writing and its originality in variation form are emphasized. An interpreter who deeply understands the work's two-themed structure will deliver a more effective and accurate interpretation. To this end, the views on the variation form of J.A.P. Schulz, an important music writer of the Classical Period, and the French composer Vincent d'Indy are compared, and the relationship between the classical variation form and Beethoven's evolving personal style is examined. The analysis has yielded the conclusion that Beethoven effectively illustrated the variation form's inherent flexibility, proving it to be a dynamic entity capable of perpetual redefinition through the composer's creative agency. Thus, it is aimed to ensure that the importance of the Eroica Variations is understood within the historical development process of the variation form.
Beethoven’ın Op.35 “Eroica Varyasyonlar” adı ile bilinen piyano için 15 Varyasyon ve Füg’ü bestecinin kendi hayatındaki kompozisyon stili açısından önemli dönüm noktalarından biri olmasının yanı sıra müzik tarihinde klasik varyasyon formundan bir sapma gösteren en erken eserlerden biri olması bakımından da önemlidir. Beethoven burada varyasyonun yalnızca bir form olarak evrimine katkı sağlamakla kalmamış, aynı zamanda Barok Dönem’in çok sesliliğini de esere dahil ederek, varyasyon formunu zamanının ötesine taşımıştır. Varyasyon, Beethoven’ın bu formda yazdığı diğer eserler ile birlikte uzun soluklu bir tür haline gelmiş ve kendinden sonraki bestecilere yeni bir yol açmıştır. Eserin piyano edebiyatındaki kritik rolünün hem icracı hem de dinleyici tarafından anlaşılması önemlidir. Bu çalışmada, Eroica Varyasyonları'nın bestelenme süreci, biyografik bağlamı ile birlikte incelenmiş, eserin piyano yazısındaki yenilikçi yönleri ve varyasyon formundaki özgünlüğü vurgulanmıştır. Eserin iki temalı yapısını derinlemesine inceleyerek iyi kavrayan bir icracı daha etkili ve doğru bir yorum ortaya koyacaktır. Bunun için Klasik Dönem’in önemli müzik yazarlarından J.A.P. Schulz’un ve Fransız besteci Vincent d'Indy'nin varyasyon formu üzerine görüşleri karşılaştırılmış, Klasik varyasyon formu ile Beethoven’ın değişmekte olan kişisel tarzı arasındaki ilişki incelenmiştir. Beethoven’ın, varyasyon formunun katı bir yapı olmadığını, aksine bestecinin yaratıcılığıyla sürekli olarak yeniden şekillendirilebileceğini gösterdiği sonucuna varılmıştır. Böylece, varyasyon formunun tarihsel gelişim süreci içinde, Eroica Varyasyonları’nın öneminin anlaşılmasının sağlanması amaçlanmıştır.
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Klasik Batı Müziğinde Kompozisyon, Klasik Batı Müziğinde Yorumculuk, Müzik Performansı, Müzikoloji ve Etnomüzikoloji |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Haziran 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 5 Ocak 2025 |
| Kabul Tarihi | 20 Mart 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 23 Sayı: 2 |