Myra Klasik Çağ Toplanma Yapısı

Yıl 2023, Cilt: 11, 35 - 45, 21.06.2023

Nevzat Çevik

Öz

Bu makale, Myra Akropolü’nde çeşitli toplu törensel buluşmaları karşılamak üzere ana kaya yontularak inşa edilen, en az 130 kişi kapasiteli yapıtı içerir. 2017 kazı sezonunda ortaya çıkarıp keşfettiğimiz yapı, gösteri düzlüğü ve tribünüyle ve doğu tarafındaki nişli platformuyla Klasik Dönem hayatında varlığını bildiğimiz dinsel ve/veya ölü törenleri ve olası diğer sosyal buluşmaların somut mimari mekân karşılığını ilk kez vermiştir. Kaya mezarlarının genellikle inşa edildiği dönem olan ve Myra’nın da Klasik Çağ’ının en yüksek zamanını temsil eden MÖ IV. yüzyılda diğer inşa faaliyetleri kapsamında yapılmış olmalıdır. Bu açık hava toplanma mekânıyla Likya yerleşim organizasyonuna bir mimari yapı tipi daha katarken Bey rezidanslarında yaşanan Likya sosyal hayatına bir küçük ışık daha tutmuş oluyoruz.

Anahtar Kelimeler

Likya, Myra, Toplantı Mekanları, Klasik Mimari, Kaya Mimarlığı

Destekleyen Kurum

Kültür ve Turizm Bakanlığı

Teşekkür

Kültür ve Turizm Bakanlığı ve Akdeniz Üniversitesi

Myra Classical Age Meeting Structure

Öz

The article concerns a multifunctional open-air meeting rock-cut structure in the Myra Acropolis. The structure with a capacity of at least 130 people was excavated and discovered by us in 2017. The concrete architectural equivalent of various religious and/or dead ceremonies and other possible social meetings that we know existed in Classical Period life, with its ceremonial area and tribune and its niched platform on the east, was given for the first time with this building. This open-air meeting space must have been built within the scope of other construction activities in the IVth century BC, which is the period when the rock-cut tombs were generally built and represents the brightest period of the Classical Age of Myra. With this discovery, while adding another architectural type to the Lycian settlement organization and architecture, we also contribute to the understanding of the Lycian social life lived in the Dynastic residences.

Anahtar Kelimeler

Lycia, Myra, Meeting Space, Classical Architecture, Rock-cut Architecture

Kaynakça

• Akyürek E. 2014, “Andriake: Geç Antik Çağ’da Myra’nın Limanı”. Toplumsal Tarih 246, 52-57.
• Akyürek E. 2016, “Andriake: The Port of Myra in Late Antiquity”. Eds. P. Magdalino & N. Necipoğlu, Trade in Byzantium. Papers from the Third International Sevgi Gönül Byzantine Studies Symposium. Koç University’s Research Centre for Anatolian Civilizations (ANAMED). İstanbul, 465-487.
• Arslan N. 2022, “New Discoveries Regarding the Bouleuterion of Assos in the Troad”. Marburger Winckelmann-Programm 2020–2022, 13-30.
• Borchhardt J. 1975, Myra. Eine lykische Metropole in antiker und byzantinischer Zeit (IstForsch 30). Berlin.
• Borchhardt J. 1999, Limyra. Zemuri Taşları. Trans. G. Yümer, İstanbul.
• Bulut S. & Çevik N. 2022, “Myra’da 2009-2020 Arasında Kazılan Yapıların Toplu Ön Değer-lendirmesi”. Eds. M. Demirel, M. Arslan, S. Atalay & U. Orhan, Antalya Müzesi 100 Yaşında: Antalya’nın Arkeolojik Mirası I, Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları. Ankara, 608-628.
• Çevik N. & Bulut S. 2022, “Andriake. Port of Myra: Remarks on Light of New Evidence / Myra’nın Limanı Andriake: Yeni Veriler Işığında Değerlendirmeler”. Türk Arkeoloji ve Kültürel Miras Enstitüsü Dergisi TARE 2, 7-74.
• Çevik N. & Pimouguet Pedarros I. 2016, “Les fortifications de Myra dans la défense de la Lycie orientale”. Eds. R. Frederiksen, S. Müth, P. I. Shneider & M. Schnelle, Focus on Fortifications. New Research on Fortifications in the Ancient Mediterranean and the Near East, Monographs of the Danish Institute at Athens Vol 18. Oxford, 364-373.
• Çevik N. 2008, “Northeast Lycia. The New Evidence- The Results from the past ten years from the Bey Mountains Surface Surveys”. Adalya XI, 189-233.
• Çevik N. 2010, “Myra ve Limanı Andriake. Kazılar Başlarken Ön-Düşünceler”. Arkeoloji ve Sanat Dergisi 34, 53-82.
• Çevik N. 2013, “Myrrh-Breathing Myra – Andriake Metropolis of Lycia, Sunken City of Saint Nicholas”. Actual Archaeology 7, 34-51.
• Çevik N. 2022, The Book of Lycia. Archaeology, Culture and History in Western Antalya (TTK V-14). Ankara.
• Çevik N., S. Bulut, A. Ç. Aygün, Ö. Çömezoğlu Uzbek, H. A. Tiryaki Türkmenoğlu & I. Pimouguet Pedarros, “Myra ve Andriake/Myra &Andriake 2017.” Anadolu Akdenizi Arkeoloji Haberleri / News of Archaeology from Anatolia's Mediterranean Areas. Anmed 16, 75-81.
• Çevik, N. & Öztürk, H. S. 2011, “Sura: Likya’da Bir Kehanet Merkezi”. Aktüel Arkeoloji 22, 90-97.
• Foss C. 1994, “The Lycian Coast in the Byzantine Age”. Dumbarton Oaks Papers 48, 1-52.
• Kızgut İ. 2013, “Beydağları Yüzey Araştırmaları”. Eds. H. İşkan & F. Işık, Kumdan Kente Patara Kazılarının 25. Yılı. Antalya, 339-355.
• Kolb F. 1998, “Hanedanlık Yerleşiminden Otonom Kente Gelişme. Klasik Çağ’da Likya’da Akültü¬rasyon”. Adalya III, 37-62.
• Kolb F. 2008, Burg-Polis-Bischofssitz. Geschichte der Siedlungskammer von Kyaneai in der Südwesttürkei. Mainz am Rhein.
• Köse V. 2017, Akkulturation in Pisidien. Ankara.
• Özdilek B. 2016, “Lykia Tiyatrolarına Genel Bakış”. Cedrus IV, 139-185.
• Tıbıkoğlu O. 2020, Myra Kaya Mezarları. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Akdeniz Üniversitesi. Antalya.
• Wurster W. W. 1993, “Dynast ohne Palast - Überlegungen zum Wohnbereich lykischer Feudalherren”. Eds. J. Borchhardt & G. Dobesch, Akten des II. Internationalen Lykien-symposions. Wien, 7-30.