Yerelde Hizmet Sunum Sorunsalı: Sosyal Hizmetler

Yıl 2022, Cilt: 12 Sayı: 2, 186 - 213, 30.09.2022

Esma Yapıcıoğlu , Eray Aktepe

https://doi.org/10.18074/ckuiibfd.1128950

Öz

Bu çalışmanın temel amacı, sosyal hizmetlere ilişkin karar alma, sevk, idare ve sunumunda yer alan merkezi ve yerel birden fazla kamu örgütlenmesinin varlığının, hizmetin etkinliği, verimliliği ve kalitesini olumsuz etkileyen bir karmaşıklığı mı yoksa koordinasyon, iş birliği ve eşgüdüm sayesinde katılımcı bir yönetim mekanizmasını mı ifade ettiğini bulma çabasıdır. Bu amaçla, Kastamonu ili merkez ve ilçelerini kapsayan alan araştırmasında sosyal hizmete yönelik; planlama, koordinasyon ve iş birliği, insan kaynakları/ personel, bütçe ve denetim ile ilgili anket tekniği ile elde edilen veriler; nitel araştırma yöntemi içerisinde betimleyici (yorumlayıcı) analiz metodu çerçevesinde orantısal olarak analiz edilmiştir. Araştırma neticesinde, Kastamonu’da sosyal hizmet sunumunda var olan mevcut çoklu aktörel yapının belirgin olmayan hizmet sunum alanlarının, hizmet tekrarı, hizmet yoksunluğu ve hizmetin en kolayının sağlanma temayülüne neden olduğu gözlemlenmiştir. Büyükşehir niteliği taşımayan illerde sağlanan sosyal hizmet sunumunda tüm ili kapsayıcı nitelikte olan il özel idaresi nezdinde oluşturulacak bir koordinasyon süreci hizmetin daha demokratik, etkin ve verimli sunulabilmesini sağlayacaktır.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Hizmetler, Yerel Yönetişim, Yerel Hizmetler, Koordinasyon

Local Service Delivery Problem: Social Services

Öz

The main purpose of the study is to determine whether the existence of more than one central and local public organization involved in the decision-making, administration and provision of social services is a complexity that negatively affects the effectiveness, efficiency and quality of the service, or a participatory management through coordination, cooperation and coordination. For this purpose, in the field research covering the city center and districts of Kastamonu province, data obtained by survey on planning, coordination and cooperation, human resources / personnel, budget and supervision for social work is analyzed proportionally within the framework of the descriptive (interpretive) analysis method within the qualitative research method. As a result of the research, it has been observed that unclear service delivery areas of the existing multi-actor structure in social service provision in Kastamonu causes repeat service, lack of service and to provide the easiest service. In the provision of social services provided in provinces that are not metropolitan cities, a coordination process to be established by the special provincial administration will ensure that the service can be provided more democratically, effectively and efficiently

Anahtar Kelimeler

Social Services, Local Governance, Local Services, Coordination

Kaynakça

• Aktan, C. C. ve Dileyici, D. (2006), En Az Devlet En İyi Devlet (Ed), Devlet Niçin Başarısız? Kamu Ekonomisindeki Etkinsizliklerin Kaynakları, Konya: Çizgi Yayınevi, 15-63.
• Artan, T. (2012). Yerel Yönetimlerde Sosyal Hizmetler. Ankara:SABEV.
• Artan, T. (2017). Yerel Yönetimlerde Sosyal Hizmetler. Ankara: Sabev Yayınları.
• Artan, T. (2018). Yaşlılarla Sosyal Hizmet. Ankara: Sabev Yayınları.
• Bayırbağ M.K. (2006). “Ölçek Yaklaşımının Kent ve Bölgelerin Yükselişinin Açıklanmasındaki Katkıları Üzerine”, Praksis, Yaz 2006, Sayı:15, 49-70.
• Bıçkı, D. ve Sobacı, M. Z. (2011). Yerel Yönetimden Yerel Yönetişime: Post-Fordizm Bağlamında Yerel Yönetimleri Anlamak. Yönetim Bilimleri Dergisi, 9 (2) , 215-234.
• Bingöl, O. (2015). Genel Bağlarıyla Sosyal Hizmet ve Toplum. Mavi Atlas (5), 69-77.
• Çengelci, E. (1996). Cumhuriyet Türkiye’sinde Sosyal Hizmetlerin Örgütlenmesi. Ankara: Şafak Matbaacılık.
• Dilik, S. (1980). Sosyal Güvenlik ve Sosyal Hizmetler Arasındaki İlişkiler. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 35(1), 73-85.
• Duru, E. (2015). Genel Aidiyet Ölçeğinin Psikometrik Özellikleri: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5(44), 37-47.
• Es, M. ve Menteşe, B. (2018). Yerel Yönetimlerde Dezavantajlı Gruplara Yönelik Uygulanan Sosyal Politikalar: Şanlıurfa Büyükşehir Belediyesi Örneği. Emek ve Toplum, 7(19), 525-551. Genç, Y. (2009). Yerel Yönetimler ve Sosyal Hizmet Uygulamaları. Kamuda Sosyal Politika Dergisi, 28, 60-67.
• Giritli, İ. ve Akgüner, T. (1987). İdare Hukuku Dersleri II, İstanbul: Filiz Kitabevi.
• Gündüz, D. U. (2017). Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının Sosyal Hizmetlere Yansımaları. İ. Cılga, & T. E. Gencer içinde, Sosyal Hizmeti Yeniden Düşünmek-Sosyal Çalışma Üzerine Eleştirel Tartışmalar (s. 171-187). Ankara: Nika Yayınevi.
• Güneş, M. (2012). Yoksullukla Mücadelede Sosyal Yardımların Bir Kamu Yönetimi Politikası Olarak Sürdürülebilirliği. Selçuk Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12(24), 149-184.
• Kalaycı, S. ve Akin, A. (2019). Engellilere Yönelik Yerel Sosyal Hizmetlerde Belediyelerin Yeri: Malatya Büyükşehir Belediyesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 22(2), 663-674.
• Kesgin, B. (2016). Sosyal Hizmetin Yerelleşmesi ve Sosyal Hizmette Yerel Yönetimlerin Artan Rolü. MCBÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 14(4), 319-340.
• Kesgin, B. (2020). Kamu Sosyal Politikalarında Sosyal Yardım. İstanbul: Açılım Kitap.
• Özdemir, S. (2004). Sosyal Refah'ın Sağlanmasında Yeni Bir Anlayış: "Refah Karması" ve Sosyal Refah Sağlayıcı Kurumlar. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 48, 97-127.
• Sezer, Ö. ve Vural, T. (2010). Kamu hizmetlerinin sunumunda devletin değişen rolü ve merkezi yönetim ile yerel yönetimler arasında yetki ve görev paylaşımı. Maliye Dergisi, 0(159), 203-219.
• Şenocak, H. (2006). Korunmaya Muhtaç Çocuklara Sağlanan Bakım Yöntemleri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi(51), 177-228.
• T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı (2015). Türkiye’de Sosyal Hizmet ve Yardımların Yeniden Organizasyonu, Ankara: Araştırma ve Politika Serisi 21.
• T.C. Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu Raporu (2009). Erişim Tarihi: 10.03.2022, https://www.huzurevleri.org.tr/docs/ddk_rapor_200904.pdf
• Tekindal, M., Özlem, Ş. Ö. ve Emre, M. (2018). Şiddet Mağduru Kadına Yönelik Sosyal Hizmet Müdahalesi: Ayşen ve Zehra Vakası. Ufkun Ötesi Bilim Dergisi, 18(1), 45-72.
• Turan, E., Çevik, S. ve Aktepe E. (2017). Türkiye'de Yerel Kamu Hizmetlerinden Memnuniyet ve Subjektif Refah. Turan M. ve Güler M. içinde, Belediyelerin Geleceği ve Yeni Yaklaşımlar (s. 183-196). İstanbul: Marmara Belediyeler Birliği Kültür Yayınları.
• Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı (TEPAV) (2010). “Sosyal Hizmetlerin Sunumunda Kademelenme, TEPAV Yönetişim Çalışmaları Araştırma Raporu”, Rapor No: 201007, Ankara: Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı Yayınları.