A Reading of the Film Pom Poko within the Framework of Greg Garrard’s Theory of Ecocriticism

Yıl 2025, Sayı: 30, 32 - 44, 17.09.2025

Gökhan Topal

https://doi.org/10.32952/communicata.1706424

Öz

The interaction between humans and nature functions as a fundamental narrative motif across disciplines such as literature, art history, cultural studies, and cinema. This interaction often reflects environmental concerns and offers profound insights into the complex dynamics between humanity and the natural world. The animated film Pom Poko (1994), directed by Isao Takahata, addresses this theme in a unique and compelling manner. This study employs Greg Garrard’s ecocritical framework to conduct a qualitative descriptive analysis of the film. The primary aim of the research is to examine how the film portrays environmental themes outlined in Garrard’s theory of ecocriticism, such as pollution, wilderness, apocalypse, dwelling, and animals. In this context, specific scenes from the film are closely analyzed to uncover the nuances of these themes and their significance within contemporary environmental discourse. This multilayered structure renders Pom Poko an exemplary case study for ecocritical analysis.

Anahtar Kelimeler

Greg Garrard , Ecocriticism , Ecocinema , Cinema , Anthropocene

Greg Garrard’ın Ekoeleştiri Teorisi Çerçevesinde Pom Poko Filmi Üzerine Bir Okuma

Öz

İnsan ve doğa arasındaki etkileşim, edebiyat, sanat tarihi, kültürel çalışmalar ve sinema gibi alanlarda temel bir anlatısal motif olarak işlev görmektedir. Bu etkileşim, sıklıkla çevresel kaygıları yansıtmakta ve insanlık ile doğal dünya arasındaki karmaşık dinamiklere dair derinlemesine içgörüler sunmaktadır. Isao Takahata’nın yönettiği Pom Poko (1994) adlı animasyon filmi, bu temayı özgün ve etkileyici bir biçimde ele almaktadır. Bu çalışma, filmin nitel betimleyici analizini gerçekleştirmek amacıyla Greg Garrard’ın ekoeleştirel çerçevesini kullanmaktadır. Araştırmanın temel amacı, filmin Garrard’ın ekoeleştirel teorisinde ana hatlarıyla belirtilen kirlilik, yaban hayatı, kıyamet, mesken, hayvanlar, gibi çevresel temaları nasıl tasvir ettiğini incelemektir. Bu bağlamda, filmin sahneleri yakından analiz edilerek bu temaların nüansları ve çağdaş çevre söylemi açısından taşıdığı anlamlar ortaya çıkarılmaktadır. Bu çok katmanlı yapı, Pom Poko’yu ekoeleştirel bir analiz için ideal bir vaka çalışması haline getirmektedir.

Anahtar Kelimeler

Greg Garrard , Ekoeleştiri , Ekosinema , Sinema , Antroposen

Kaynakça

• Akalın, M. (2019). Çevre etiği: Çevreye felsefi yönelimler. İksad Yayınevi.
• Arman, A., Barlian, E., Fatimah, Heldi, S., & Umar, I. (2021). Ecological theory and its application, ecology relationships and other science, and approaches to human ecology. Central Asian Journal of Literature, Philosophy and Culture, 2(7).
• Bakhtin, M. (1984). Rabelais and his world (H. Iswolsky, Trans.; M. Holquist, Prologue; K. Pomorska, Foreword). Indiana University Press.
• Bakhtin, M. (2005). Rabelais ve dünyası (Ç. Öztek, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
• Branch, M. P., & Slovic, S. (Eds.). (2003). The ISLE reader: Ecocriticism, 1993–2003. University of Georgia Press.
• Bulut Sarıkaya, D. (2005). Çevre ve edebiyat: Yeni bir yazın kuramı olarak ekoeleştiri. Littera, 17, 81–86.
• Cubitt, S., Rust, S., & Monani, S. (Eds.). (2012). The ecocinema reader: Theory and practice. Routledge.
• Demir, A. B. (2020). Yeryüzü ile yeni bir ilişki: Biyosantrizm ve derin Ekoloji. Felsefe Arşivi, 52, 97-111.
• Dinvar Pekşen, G. (2024). İklim iletişimi faaliyetleri: Ekosinema alanındaki bilimsel üretimi çerçevelemek. İnönü Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi (İNİF E-Dergi), 9(2), 129-151.
• Garrard, G. (2004). Ecocriticism (1st ed.). Routledge.
• Garrard, G. (2016). Ekoeleştiri: Ekoloji ve çevre üzerine kültürel tartışmalar (E. Genç, Çev.). Kolektif Kitap.
• Glotfelty, C., & Fromm, H. (1996). The Ecocriticism reader: landmarks in literary Ecology. University of Georgia Press.
• Gümüş, Ş. (2024). Türk dünyası efsanelerine ekoeleştirel bir bakış. Korkut Ata Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 17, 65-80.
• Heise, U. K. (2014). Plasmatic nature: Environmentalism and animated film. Public Culture, 26(2), 301–318.
• Hernandez, A. (2020). Rethinking wilderness: Wendell Berry, Philip K. Dick, and the absence of the wild. Interdisciplinary Studies in Literature and Environment, 30(1), 160–178.
• Huebener, P. (2018). Timely ecocriticism: Reading time critically in the environmental humanities. ISLE: Interdisciplinary Studies in Literature and Environment, 25(2), 327–344.
• Ingram, D. (2013). Rethinking eco-film studies. In G. Garrard (Ed.), The Oxford handbook of ecocriticism (Online ed.). Oxford University Press.
• Ivakhiv, A. (2008). Green film criticism and its futures. Interdisciplinary Studies in Literature and Environment, 15(2), 1–28.
• Kerski, J. J. (2015). Geo-awareness, Geo-enablement, geotechnologies, citizen science, and storytelling: geography on the world stage. Esri Press.
• Koç, İ. (2023). Environmentalism: A critical reading guide for cultural studies. Ertual Akademi Yayıncılık.
• Næss, A. (1973). The shallow and the deep, long-range ecology movement. Inquiry, 16(1), 95-100.
• Online Etymology Dictionary. (2025). Apocalypse – Etymology, origin & meaning. https://www.etymonline.com/word/apocalypse.
• Oppermann, S. (2006). Theorizing ecocriticism: Toward a postmodern ecocritical practice. Interdisciplinary Studies in Literature and Environment, 13(2), 103–128.
• Oppermann, S. (2012). Ekoeleştiri: Çevre ve edebiyat çalışmalarının dünü ve bugünü. In S. Oppermann (Ed.), Ekoeleştiri: Çevre ve edebiyat (ss. 9–57). Phoenix.
• Oppermann, S. (2021). New materialism and the nonhuman story. In J. Cohen & S. Foote (Eds.), The Cambridge companion to environmental humanities (ss. 258–272). Cambridge University Press.
• Ortabasi, M. (2013). (Re)animating folklore: Raccoon dogs, foxes, and other supernatural Japanese citizens in Takahata Isao’s Heisei tanuki gassen Pompoko. Marvels & Tales: Journal of Fairy-Tale Studies, 27(2), 254–275.
• Phillips, J. D. (2023). Why everything is connected to everything else. Ecological Complexity, 55, 101051.
• Raine, S. (2023). Bakhtin's carnivalesque: Definition, examples & analysis. Perlego.
• Rueckert, W. (1978). Literature and ecology: An experiment in ecocriticism. The Iowa Review, 9(1), 71–86.
• Schliephake, C. (2022). Profile: Ecocriticism and ancient environments. The Classical Review, 72, 393–396.
• Studio Ghibli. (1994). Heisei Tanuki Gassen Ponpoko [Pom Poko] [Blu-Ray]. Walt Disney Home Entertainment/ Studio Ghibli.
• Şakacı, B. K., & Günesen, M. (2023). Derin ekoloji ve derin ekolojinin düşündürdükleri. Akademik Düşünce Dergisi, 8, 67–85.
• Taniyama, H. (2023). Shinto, Buddhism, and Japanese culture elements in the movie Heisei Tanuki Gassen Pon Poko. Communications in Humanities Research, 3, 1064–1070.
• Topal, G. (2024). Modern toplumda mitlerin dönüşümü ve sinemanın rolü: Kültür dünyası insanının gündüz düşleri üzerine bir inceleme. Kronotop İletişim Dergisi, 1(2), 139–168. Topal, G. (2025). Antroposen Çağında Bir Bilinç Oluşturma Çabası Olarak Ekosinema Üzerine İnceleme (Doktora tezi, Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü).
• Tošić, J. (2006). Ecocriticism: Interdisciplinary study of literature and environment. Facta Universitatis, Series: Working and Living Environmental Protection, 3(1), 43–50.
• Williams, I. K. (2024). Metamorphosis in Pom Poko (1994): Visual metamorphosis in animation. Animation Studies 2.0.
• Yazgünoğlu, K. C. (2024). Ekoeleştiri nedir? Ekolojinin aynasından edebiyat eleştirisine bakmak. Söylem Filoloji Dergisi (Edebiyat Kuramları ve Eleştiri Özel Sayısı), 334–355.
• Yılmaz, Ç. (2021). Ekosinema: Çevreci film eleştirisine giriş. Doruk Yayınları.