A QUALİTATİVE STUDY ON THE CHANGES İN HUMAN RESOURCES MANAGEMENT FUNCTİONS DURİNG THE INDUSTRY 4.0 PROCESS

Yıl 2025, Cilt: 23 Sayı: 55, 535 - 566, 25.01.2025

Ahmet Sarnıç , Hatice Özutku

https://doi.org/10.35408/comuybd.1561265

Öz

This study examines the transformation of Human Resource Management (HRM) functions within the framework of Industry 4.0 through a qualitative approach. To understand the impact of digitalization and automation on HRM processes, the research was designed using the phenomenological method and conducted in four different companies operating in the manufacturing, apparel, automotive, and food industries. Data were collected through semi-structured face-to-face and online interviews, revealing that Industry 4.0 technologies have brought significant innovations to core HRM functions such as recruitment, training, and performance management. Technologies such as artificial intelligence, big data analytics, and automation have replaced traditional practices with more flexible, dynamic, and efficiency-oriented processes. Employees' digital competencies have become a priority in this transformation, forming the basis of HRM policies in organizations. The findings indicate that Industry 4.0 has driven companies to adopt more organic and flexible organizational structures that provide a work environment capable of quickly adapting to changing conditions and enhancing employee productivity. Moreover, digitalization has become an indispensable necessity across all HR systems in organizations. Traditional manual workflows in production processes have been replaced by digital tablets and other technological tools. This rapid adoption of technological innovations has not only necessitated new training requirements for employees but also highlighted challenges for certain demographics, particularly middle-aged and older employees, who face difficulties adapting to these changes. These challenges can slow down business processes and reduce operational efficiency. Additionally, the digital transformation process can create uncertainty and anxiety among employees, requiring HRM leaders to develop strategies to address these concerns and manage the transformation effectively.
In conclusion, Industry 4.0 has transformed HRM functions from a purely operational structure into a strategic role, enabling businesses to enhance their competitive advantage and achieve sustainable success. By evaluating the impact of digital transformation on HRM from a broad perspective, this study emphasizes the significant implications of these changes for both employees and organizations.

Anahtar Kelimeler

Industry 4.0, Human Resources Management, Digital Transformation, Digitalization, Technology.

ENDÜSTRİ 4.0 SÜRECİNDE İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİ İŞLEVLERİNDE YAŞANAN DEĞİŞİMLER ÜZERİNE NİTEL BİR ARAŞTIRMA

Öz

Bu araştırma, Endüstri 4.0 sürecinin İnsan Kaynakları Yönetimi (İKY) uygulamalarında dönüşümünü nitel bir yaklaşımla ele almıştır. Dijitalleşme ve otomasyonun İKY süreçleri üzerindeki etkisini anlamak amacıyla, fenomenoloji deseni çerçevesinde yapılandırılan çalışmada, imalat, hazır giyim, otomotiv ve gıda sektörlerinde faaliyet gösteren dört farklı işletmede derinlemesine analizler gerçekleştirilmiştir. Veriler, yarı yapılandırılmış yüz yüze ve çevrimiçi görüşmeler yoluyla toplanmış ve Endüstri 4.0 teknolojilerinin işletmelerde işe alım, eğitim ve performans yönetimi gibi temel İKY uygulamalarında önemli yeniliklere yol açtığı görülmüştür. Özellikle yapay zekâ, büyük veri analitiği ve otomasyon gibi teknolojiler, geleneksel uygulamaların yerini daha esnek, dinamik ve verim odaklı süreçlere bırakmıştır. Çalışanların dijital yetkinlikleri, bu süreçte öncelikli bir konu haline gelmiş ve işletmelerin İKY politikalarının temelini oluşturmuştur. Araştırmanın bulguları, Endüstri 4.0’ın etkisiyle işletmelerin organik ve esnek organizasyon yapıları benimsemeye yöneldiğini ortaya koymaktadır. Bu yapılar, değişen koşullara hızlı uyum sağlayabilen ve çalışan verimliliğini artıran bir iş ortamı sunmaktadır. Ayrıca, günümüzde, örgütlerde İKY uygulamalarının tümünde dijitalleşme kaçınılmaz bir gereklilik haline gelmiştir. Geleneksel üretim süreçlerindeki manuel iş akış formlarının yerini dijital tabletler ve diğer teknolojik araçlar almıştır. Bu durum, işletmelerdeki teknolojik yeniliklerin hızla benimsenmesini zorunlu kılarken, aynı zamanda çalışanlar için yeni eğitim gereksinimlerini de beraberinde getirmiştir. Araştırmaya konu olan işletmelerde, özellikle orta yaş ve üzeri çalışanların bu yeniliklere adaptasyonda güçlük çektiği ve teknoloji kullanımında zorluklar yaşadığı tespit edilmiştir. Bu durum, iş süreçlerinin yavaşlamasına ve operasyonel verimliliğin düşmesine yol açmaktadır Ancak, dijital dönüşüm süreci, bazı çalışanlarda belirsizlik ve endişeye neden olabilmesinin yanı sıra, İKY yöneticilerinin çalışanların kaygılarını giderecek yeni stratejiler geliştirmesini ve dijital dönüşüm süreçlerini etkili bir şekilde yönetmesini gerektirmektedir.
Sonuç olarak, Endüstri 4.0, İKY uygulamalarının yalnızca operasyonel bir yapıdan çıkıp stratejik bir role dönüşmesine neden olmuştur. Bu süreç, işletmelerin rekabet avantajını artırarak sürdürülebilir bir başarıya ulaşmasını sağlamaktadır. Çalışma, dijital dönüşüm sürecinin İKY üzerindeki etkilerini geniş bir perspektiften değerlendirerek, bu değişimlerin hem çalışanlar hem de işletmeler açısından önemli sonuçlar doğurduğunu vurgulamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Endüstri 4.0, İnsan Kaynakları Yönetimi, Dijital Dönüşüm, Dijitalleşme, Teknoloji.

Kaynakça

• Acar, S., (2022). Endüstri 4.0 ve Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi İlişkisine Yenilikçi Bir Bakış, U. Kara ve I. Karalar (Ed.), Kalite ve Strateji Yönetimi Araştırmaları, içinde, (s.433-468). Trakya Üniversitesi Yayınları. Edirne.
• Albert, M. (2015). Seven Things to Know About The Internet Of Things And Industry 4.0. Modern Machine Shop, International Journal of Entrepreneurial Knowledge, 4(88),74-81.
• Armstrong, M. and Taylor, S. (2014). Armstrong’s Handbook of Human Resource Management Practice. Kogan Page.
• Atıgan, F. (2014). Yönetim ve Organizasyon. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Avcı, N. (2019). İnsan Kaynaklarından Yetenek Yönetimine Endüstri 4.0, İstanbul: Krite Yayıncılık.
• Barutçugil, İ. (2002). Bilgi Yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayıncılık İletişim Eğitim Hizmetleri Ltd.Şti.
• Başoğlu, M (2019). Endüstri 4.0 ve Yönetimsel Stratejilere Etkileri, (Yayınlanmamış Yükseklisans Tezi). Celal Bayar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Manisa.
• Bhagat, M. (2020). The Study Of Effect And Influence Of Digitalization On Hrm Practices, In India. International Journal Of Innovative Science And Research Technology, 5(11), 1009-1012.
• Bülbül, T. (2003). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesinde görev yapan öğretim üyelerinin lisansüstü öğretime öğrenci seçme sürecine ilişkin görüşleri. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 36(1), 167-174.
• Çakmak, M., (2018). Impacts Of Industry 4.0 On Labour Force And Busıness Organizations: A Qualıtatıve Analysis Of Consultants, Experts And Unıons Introspections‖, Bilgi University Institute Of Social Sciences, Organizational Psychology, İstanbul.
• Cherdantseva, Y. ve Hilton,J. (2013). A Reference Model Of Information Assurance ve Security, International Conference On Availability, Reliability and Security, 4(8), 546-555.
• Dalgakıran, A. (2007). Bilginin Gücü: Sanayi 3.0. Moment Expo Makine İhracatçıları Birliği Aylık Dergisi, (105), 98-99.
• Davies, R. (2015). Industry 4.0, Digitalisation For Productivity And Growth, European Parliament Briefing. Dikmen, Ç. (1999). Organizasyonel Öğrenme ve Öğrenen Organizasyonlar. Yönetim, İstanbul Management Journal, 10(34), 57-67.
• Erdoğan, O. (2022). Endüstri 4.0'ın İnsan Kaynakları Yönetimi Fonksiyonlarından İşe Alım'a Etkileri, Ege Stratejik Araştırmalar Dergisi, 13(1), 57-84.
• Gedik, Y. (2021). Endüstri 4.0 Teknolojilerinin ve Endüstri 4.0'ın Üretim ve Tedarik Zinciri Kapsamındaki Etkileri: Teorik Bir Çerçeve, Journal of Emerginh Economic And Policy, 6(1), 248-264.
• Ghavami, P. (2020). Big Data Analytics Methods: Analytics Techniquies In Data Mining, Deep Learning and Natural Language Processing, New York: Walter de Gruyter Gmbh and Co Kg.
• Gilchrist, A. (2016). Industry 4.0: The Industrial Internet Of Things. New York: United States Of America. Berkeley CA. Apress.
• Görçün, Ö.F. (2016). Dördüncü Endüstri Devri Endüstri 4.0. İstanbul: BETA Yayınları.
• Gür, A., Ünay, S. ve Dilek, Ş. (2018). Sanayiyi Yeniden Düşünmek. İstanbul: Seta Yayınları.
• Fettig, K., Gaedi, T., Köskal, A., Kühn, A., and Stuber, F. (2018). Impact of Industry 4.0 on Organizational Structures. 2018 IEEE International Conference on Engineering:
• Helfgott, R.B. (1986). America’s Third Industrial Revolution, Challenge, 29(5), 41-58.
• Indermun, V. (2014). Importance Of human resource management practices and the ımpact companies face in relation to competitive challenges. Singaporean Journal Of Business Economics, And Management Studies, 2(11), 125-135
• İbiklioğlu, H. ve Doğan, H. (2006). İşletmelerde Örtülü Bilgi ve Önemi, Ankara: Ekin Kitabevi.
• Jain, S. (2018). Human Resource Management and Artificial Intelligence. International Journal of Management and Social Sciences Research (IJMSSR), 7(2), 56-59.
• Kitchin, R. (2014) The Data Revolution: Big Data, Open Data, Data Infrastructures and Their Consequesnces. London: Sage Puclishing.
• Kobara, K. (2016). Cyber Physical Security For Industrial Control Systems And Iot‖, IEICE Transactions On Information And Systems, 99(4), 787-795.
• Kotarski, D. (2014). Industry 4.0 - New Opportunities Mean New Challenges (Fabriksicherheit Fu¨R Industrie 4.0), Productivity Management 19 (3), 5-19.
• Liboni, L. B. (2019). Smart Industry And The Pathways To Hrm 4.0: Implications For Scm, Supply Chain Management: An International Journal, 24(1), 124-146
• Lea, D. ve Bradbery, J. (2020). Oxford Advanced Learner's Dictionary. Oxford Universty Press.
• Mahiroğulları, A. (2005). Endüstri Devrimi Sonrasında Emeğin İstismarını Belgeleyen İki Eser: Germina ve Dokumacılar, İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Konferansı Dergisi. (32),41-53.
• Malik, A. (2019). Creating Competitive Advantage Through Source Basic Capital Strategic Humanity in the Industrial Age 4.0. International Research Journal of Advanced Engineering and Science, 209-215.
• Özdoğan, O. (2017). Endüstri 4.0. Dördüncü Sanayi Devrimi ve Endüstriyel Dönüşümün Anahtarları. İstanbul: Pusula Yayıncılık.
• Özkan, Y.(2013). Veri Madenciliği Yöntemleri. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
• Pamuk, N. ve Soysal, M. (2018). Yeni Sanayi Devrimi Endüstri 4.0 Üzerine Bir Araştırma. Verimlilik Dergisi. (1), 41-66.
• Patton, M.Q. (2015). In Science And Maths Education, The Portfolio Implementations Of Prospective Preschool Teachers, American Journal Of Educational Research, 3(10), 1243-1252
• Reınhard, G., Jesper, V. ve Stefan, S. (2016). Industry 4.0: Building The Digital Enterprise, PWC-Industry 4.0, 1-36.
• Rıfkın, J. (2014). The Zero Marginal Cost Society: The Internet Of Things, The Collaborative Commons and The Eclipse Of Capitalism, New York: Palgrave Macmillan.
• Strohmeier, S., and Piazza, F. (2015). Artificial Intelligence Techniques in Human Resource Management. London. Apple Academic Press..
• Şahin, E. ve Kaya, F. (2019), Pazarlamada Yeni Dönem, Endüstri 4.0 Yapay Zekâ ve Akıllı Asistanlar. Konya: Çizgi Kitabevi,
• Tawk, C.J. (2021). Chatbots: Recruitment game changers. International Journal of Business Management and Economic Research (IJBMER), 12(2), 1909-1910.
• Tuominen V. (2016). The Measurement Aided Welding Cell Giving Sight to The Blind, The International Journal of Advanced Manufacturing Technology, 86(1), 371-386.
• Tüsiad (2016). Türkiye’nin Küresel Rekabetçiliği İçin Bir Gereklilik Olarak Sanayi 4.0: Gelişmekte Olan Ekonomi Perspektifi, İstanbul: Boston Consulting Group,
• Yalçın, H. (2022). Bir araştırma deseni olarak fenomenoloji. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22(Özel Sayı 2), 213-232.
• Yalçıner, A.Y. (2020). Endüstri 4.0’dan Toplum 5.0’a, Güncel Yaklaşımlar, Çiğdem, S. ve Boztaş, A. (Ed.), Sakarya: Nobel Yayıncılık,
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık,
• Yılmaz, C. ve Yılmaz, T. (2023). Endüstri 4.0'ın İnsan Kaynakları Yönetimine Etkisi: İKY 4.0. Hak-İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 12(32), 29-51.
• Yoşumaz, İ. (2018). Endüstri 4.0’a Geçiş Sürecinde Kurumsal Hafızanın Rolü, (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyonkarahisar.
• Wang,Ş., Wan, J., Zhang,D., Li, D. ve Zhang,C. (2015). Towards Smart Factory For Industry 4.0: A Self-organized Multı-Agent System With Big Data Based Feedback and Coordination. Computer Networks, Journal Of Management, (101), 158-168.