HUMAN RESOURCES MANAGEMENT UNDERGRADUATE EDUCATION IN THE INDUSTRY 4.0 ERA: COMPARISON OF TURKIYE AND THE USA

Yıl 2025, Cilt: 23 Sayı: 58, 2348 - 2372, 24.10.2025

Ayşegül Yalçin Özyurt

https://doi.org/10.35408/comuybd.1585404

Öz

Human resources, representing an inimitable competitive element, are among the key factors influencing business success in the service sector. Therefore, human resources departments have an important mission for businesses. However, the functions of human resources departments in organizations and the expectations from these departments are changing rapidly on a global level, especially in parallel with the developments after Industry 4.0.This study aims to examine the educational content of undergraduate programs that train human resources managers and the reflection of post-Industry 4.0 developments on the curricula. Within the scope of the study, undergraduate programs in human resources management in Turkiye and the USA were examined comparatively. The research data were obtained between May and June 2024 using the document review technique, a qualitative research method. The findings that obtained from VOSviewer show that especially the basic field courses are included in the programs of both countries in a similar way. However, it was determined that there were many courses with different contents in the programs in Turkiye, while the courses in the programs in the USA were focused on sub-fields of human resources. It was determined that the main difference between the two countries was the structured curriculum in universities in Turkiye, while the semi-structured and flexible program content in universities in the USA. It is understood that radical developments such as big data and artificial intelligence after Industry 4.0 have not yet been directly taken into account in the programs in Turkey. Based on the findings, implementation recommendations were made for higher education institutions and professional organizations.

Anahtar Kelimeler

Human Resources Management , Human Resources Education , Industry 4.0 , Turkiye , USA

Endüstri 4.0 Çağında İnsan Kaynakları Yönetimi Lisans Eğitimi: Türkiye ve ABD Karşılaştırması

Öz

Taklit edilemez bir rekabet unsurunu ifade eden insan kaynakları, hizmet sektöründe işletme başarısını etkileyen ana etmenler arasındadır. Bu bakımdan insan kaynakları bölümleri işletmeler için önemli bir misyona sahiptir. Bununla beraber, örgütlerde insan kaynakları bölümlerinin işlevleri ve bu bölümlerden beklentiler özellikle endüstri 4.0 sonrası gelişmelere paralel olarak küresel düzeyde hızla değişmektedir. Bu çalışma insan kaynakları yöneticisi yetiştiren lisans programlarının eğitim içeriklerini ve endüstri 4.0 sonrası gelişmelerin bu programlara yansımasını incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışma kapsamında Türkiye ve ABD’deki insan kaynakları yönetimi lisans programları karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Araştırma verileri nitel araştırma yöntemlerinden doküman incelemesi tekniği ile Mayıs-Haziran 2024 tarihleri arasında elde edilmiştir. VOSviewer programı aracılığı ile elde edilen bulgular özellikle temel alan derslerinin her iki ülke programlarında da benzer şekilde yer aldığını göstermektedir. Bununla beraber, Türkiye’deki programlarda fazla sayıda ve farklı içeriklerde dersler olduğu, ABD’deki programlarda ise derslerin insan kaynaklarının alt alanları odaklı şekilde tutulduğu tespit edilmiştir. İki ülke arasındaki temel farkın ise Türkiye’deki üniversitelerde müfredatın yapılandırılmış olmasından, ABD’deki üniversitelerde ise yarı yapılandırılmış ve esnek program içeriğinden kaynaklandığı tespit edilmiştir. Endüstri 4.0 sonrası büyük veri ve yapay zeka gibi radikal gelişmelerin ise henüz Türkiye’deki programlarda doğrudan dikkate alınmadığı anlaşılmaktadır. Ortaya çıkan bulgulardan hareketle yükseköğretim kurumları ve meslek örgütlerine uygulama önerileri getirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

İnsan Kaynakları Yönetimi , İnsan Kaynakları Eğitimi , Endüstri 4.0 , Türkiye , ABD

Kaynakça

• ABD Küçük İşletmeler Birliği (2023). Whats’s New with Small Business. Erişim: 22 Nisan 2024, https://advocacy.sba.gov/2023/03/07/frequently-asked-questions-about-small-business-2023
• ABD Ulusal Çalışma Bakanlığı (2023). Labor Force Statistics From the Current Population Survey. Erişim: 22 Nisan 2024, https://www.bls.gov/cps/latest-numbers.htm.
• Alfes, K., Shantz, A. D., Truss, C. ve Soane, E. C. (2013). The Link Between Perceived Human Resource Management Practices, Engagement and Employee Behaviour: A Moderated Mediation Model. The International Journal of Human Resource Management, 24(2), 330-351.
• Alkahlout, O., ve Karabat-Çetin, B. (2024). Dijital Dönüşüm Sürecinin İşe Alım İşlevine Etkileri: Bir Kamu Kuruluşunda Dijital İşe Alım Uygulamalarının İncelenmesi. Yönetim Bilimleri Dergisi, 22(54), 2117-2143.
• Angrave, D., Charlwood, A., Kirkpatrick, I., Lawrence, M. ve Stuart, M. (2016). HR and Analytics: Why HR is Set to Fail The Big Data Challenge. Human Resource Management Journal, 26(1), 1–11.
• Aykan, E. (2016). Örgütlerde İnsan Kaynakları Uygulamaları ile Algılanan Örgütsel Destek Arasındaki İlişkilerin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22(1), 123-137.
• Baş, G. (2013). Amerika Birleşik Devletleri Eğitim Sistemi: Karşılaştırmalı Bir Çalışma. Journal of Educational Science, 1(1), 63-93.
• Bayraktar, O. ve Ataç, C. (2018). The Effectso Industry 4.0 on Human Resources Management. E. Yıldırım ve H. Çeştepe (Ed.) Globalization, Institutions and Socio-Economic Performance, içinde, (s. 337-359). Berlin: Peter Lang.
• Bowen, G. A. (2009). Document Analysis as a Qualitative Research Method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27-40.
• Buller, P. F. ve McEvoy, G. M. (2012). Strategy, Human Resource Management and Performance: Sharpening Line of Sight. Human Resource Management Review, 22(1), 43-56.
• Chen, M., Wang, H. ve Ma, H. (2020). Human Resource Management Under The Impact of Artificial Intelligence. J. Hung, N. Yen, ve JW. Chang, (Eds) Frontier Computing. fc 2019, içinde, (s. 458-465). Singapore: Springer.
• Cho, Y. ve Zachmeier, A. (2015). HRD Educators’ Views on Teaching and Learning: An International Perspective. Advances in Developing Human Resources, 17(2), 145-161.
• Da Silva, L. B. P., Soltovski, R., Pontes, J., Treinta, F. T., Leitão, P., Mosconi, E. ve Yoshino, R. T. (2022). Human Resources Management 4.0: Literature Review and Trends. Computers & Industrial Engineering, 168, 108111.
• Davidson, P., Tsakissiris, J. ve Guo, Y. (2017). A Systems Model Comparing Australian and Chinese HRM Education. Journal of Learning Design, 10(1), 31-40.
• De Cenzo, D. A., Robbins, S. P. ve Verhulst, S. L. (2016). Fundamentals of Human Resource Management. London: John Wiley & Sons.
• Del Campo, R. G., Jacobson, K. J., Van Buren III, H. J. ve Blancero, D. M. (2011). Comparing Immigrant and US Born Hispanic Business Professionals: Insights on Discrimination. Cross Cultural Management: An International Journal, 18(3), 327-350.
• Delery, J. E. ve Roumpi, D. (2017). Strategic Human Resource Management, Human Capital and Competitive Advantage: Is The Field Going in Circles?. Human Resource Management Journal, 27(1), 1-21.
• Demir, K. A., Döven, G. ve Sezen, B. (2019). Industry 5.0 and Human-Robot Co-Working. Procedia Computer Science, 158, 688-695.
• Dinçer, D. ve Ünsar, S. (2015). Türk Üniversitelerinde İnsan Kaynakları Yönetimi Eğitimi: Genel Bir Değerlendirme. Verimlilik Dergisi, (1), 109-121.
• Ding, X. ve Yang, Z. (2020). Knowledge Mapping of Platform Research: A Visual Analysis Using Vosviewer and Citespace. Electronic Commerce Research, 1-23.
• Dünya Bankası (2024). At Your Service? Developing Economies Bet on Services Industries for Growth. Erişim: 28 Mayıs 2024, https://blogs.worldbank.org/en/voices/your-service-developing-economies-bet-service-industries-growth
• Fang, Y. (2021). Current Situation and Challenges in Undergraduate Professional Talent Cultivation Curricula in Human Resources Management. Frontiers in Educational Research, 4(7), 37-44.
• Ghobakhloo, M. (2020). Industry 4.0, Digitization, and Opportunities For Sustainability. Journal of Cleaner Production, 252, 119869.
• Guest, D. E. (2017). Human Resource Management and Employee Well‐Being: Towards a New Analytic Framework. Human Resource Management Journal, 27(1), 22-38.
• Gülmez, D., ve Yavuz, M. (2019). Türkiye, Amerika Birleşik Devletleri ve Birleşik Krallık yükseköğretim Kurumlarının Amaç ve Yapı Boyutları Bakımından Değerlendirilmesi. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, (1), 144-155.
• Hecklau, F., Galeitzke, M., Flachs, S. ve Kohl, H. (2016). Holistic Approach For Human Resource Management in Industry 4.0. Procedia CIRP, 54, 1-6.
• Hom, P. W., Lee, T. W., Shaw, J. D. ve Hausknecht, J. P. (2017). One Hundred Years of Employee Turnover Theory and Research. Journal of Applied Psychology, 102(3), 530.
• Karatepe, O. M. (2013). High-Performance Work Practices and Hotel Employee Performance: The Mediation of Work Engagement. International Journal of Hospitality Management, 32, 132-140.
• Karatop, B., Kubat, C. ve Uygun, Ö. (2015). Talent Management in Manufacturing System Using Fuzzy Logic Approach. Computers & Industrial Engineering, 86, 127–136.
• Karavardar, G. (2011). İnsan Kaynakları Denetimi ve Bir İnceleme. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 11-26.
• Kramar, R. (2014). Beyond Strategic Human Resource Management: Is Sustainable Human Resource Management The Next Approach?. The International Journal of Human Resource Management, 25(8), 1069-1089.
• Kuzior, A. ve Sira, M. (2022). A Bibliometric Analysis of Blockchain Technology Research Using Vosviewer. Sustainability, 14(13), 8206.
• Lele, A. (2018). Disruptive Technologies For The Militaries and Security. Singapore: Springer.
• Lim, D. H., Song, J. H., Choi, M. ve Kim, H. K. (2013). A Comparative Analysiso Graduate HRD Curricular Content Between The United States and Korea. Human Resource Development International,16, 1-22.
• Longo, F., Nicoletti, L. ve Padovano, A. (2017). Smart Operators in Industry 4.0: A Human-Centered Approach to Enhance Operators’ Capabilities and Competencies Within The New Smart Factory Context. Computers & Industrial Engineering, 113, 144–159.
• Mazali, T. (2018). From Industry 4.0 to Society 4.0, There and Back. AI& Society, 33(3), 405-411.
• Murphy, A. ve Tucker, H. (2023) The Global 2000. Erişim: 12 Mart 2024, https://www.forbes.com/lists/global2000/?sh=603e4fa55ac0.
• Parks-Leduc, L., Rutherford, M. A., Becker, K. L. ve Shahzad, A. M. (2018). The Professionalization of Human Resource Management: Examining Undergraduate Curricula and the Influence of Professional Organizations. Journal of Management Education, 42(2), 211-238.
• Philbeck, T. ve Davis, N. (2018). The Fourth Industrial Revolution: Shaping a New Era. Journal of International Affairs, 72(1), 17-22.
• Puhovichova, D. ve Jankelova, N. (2020). Changes of Human Resource Management in The Context of Impact of The Fourth Industrial Revolution. Industry 4.0, 5(3), 138-141.
• Rafique, M., Asim, M. ve Manzoor, S. (2021). Human Resource Management in Industrial Revolution 4.0. Pakistan Social Sciences Review, 5(1), 564-580.
• Rhinesmith, S. H. (1995). Open The Door to a Global Mindset. Training & Development, 49(5), 34-44.
• Sanioğlu-Tanış, Z. (2024). Dijital Dönüşüm ve İnsan Kaynakları Yönetimi: Uluslararası Yazının Bibliyometrik Analizi. Yönetim Bilimleri Dergisi, 22, 1450-1471.
• Shuck, B., Twyford, D., Reio Jr, T. G. ve Shuck, A. (2014). Human Resource Development Practices and Employee Engagement: Examining The Connection With Employee Turnover Intentions. Human Resource Development Quarterly, 25(2), 239-270.
• Sparrow, P., Brewster, C. ve Chung, C. (2016). Globalizing Human Resource Management. London: Routledge.
• Stewart, G. L. ve Brown, K. G. (2020). Human Resource Management. Linking Strategy to Practice. London: John Wiley & Sons.
• Stone, D. L. ve Deadrick, D. L. (2015). Challenges and Opportunities Affecting The Future of Human Resource Management. Human Resource Management Review, 25(2), 139-145.
• Süreyya, İ. ve Acar, O. K. (2023). Türkiye’deki İnsan Kaynakları Yönetimi Programları Üzerine Bir İnceleme. Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(2), 19-34.
• Swanson, R. A. (2022). Foundations of Human Resource Development. Kanada: Berrett-Koehler Publishers.
• Tambe, P., Cappelli, P., & Yakubovich, V. (2019). Artificial Intelligence in Human Resources Management: Challenges and a Path Forward. California Management Review, 61(4), 15-42.
• Taşcı, Y. ve Taşlıbeyaz, E. (2021). Yükseköğretim Kurumlarında Dijital Dönüşüm Çalışmalarının İncelenmesi. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 11(1), 172-183.
• Terzi, S., Şen, İ. K. ve Solak, B. (2013). Bologna Sürecinin Muhasebe Eğitimine Etkisi: Üniversitelerin İşletme Bölümlerinin Ders Programları Üzerine Bir İnceleme. Muhasebe ve Finansman Dergisi, (59), 83-100.
• Times Yükseköğretim (2024). World University Rankings. Erişim: 12 Nisan 2024, https://www.timeshighereducation.com/world-university-rankings.
• Van-Eck, N. ve Waltman, L. (2010). Software Survey: Vosviewer, A Computer Program for Bibliometric Mapping. Scientometrics, 84(2), 523-538.
• Watkins, K. E. ve Marsick, V. J. (2016). Development of Academic Programs in Human Resource Development in The United States. Advances in Developing Human Resources, 18(4), 467-480.
• Yıldız, F. Z. (2025). İnsan Kaynakları Yönetiminde Yapay Zeka: Uygulamalar Ve Gelecek Yönelimleri Üzerine Kapsamlı Bir Çalışma. Yönetim Bilimleri Dergisi, 23(57), 1569-1594.
• Yücebalkan, B. (2020). Endüstri 4.0’dan Endüstri 5.0’a Geçiş Sürecine Genel Bakış. Pearson Journal, 5(9), 241-250.
• Yüksek Öğretim Kurulu (YÖK) (2023). Avrupa Yüksek Öğretim Alanına Doğru. Erişim: 28 Nisan 2024, https://uluslararasi.yok.gov.tr/Documents/avrupa-yuksekogretim-alani-ile-uyumlasma-projesi/eua-trends-raporlari/trends-2-raporu.pdf
• Yüksek Öğretim Kurulu (YÖK) (2024). YÖK Lisans Atlası. Erişim: 08 Mayıs 2024, https://yokatlas.yok.gov.tr/lisans-anasayfa.php.
• Zachmeier, A., Cho, Y. ve Kim, M. (2014). The Same But Different: HRD Master’s Programs in The U.S. Human Resource Development International, 17, 318-338.
• Zizic, M. C., Mladineo, M., Gjeldum, N. ve Celent, L. (2022). From Industry 4.0 Towards Industry 5.0: A Review and Analysis of Paradigm Shift For The People, Organization And Technology. Energies, 15(14), 5221.