Religious education has many aims such as transferring religious culture, providing information about religious beliefs, strengthening loyalties, and developing the habit of worship. In addition to these aims, religious education is also expected to develop religious thought. However, the extent to which this is realised is often overlooked. In this study, firstly, the developmental, philosophical and pedagogical foundations that help us understand religious thought are discussed. In addition to this theoretical background of religious thought, the study also includes two case studies that can serve as examples for practitioners. One of these examples is based on a cultural, historical approach, where a problem is first researched in a group and then discussed collaboratively in the classroom. The other model is shaped on the basis of the "Philosophy for Children (P4C)" curriculum and is based on students examining a topic in the classroom environment on the basis of a religious text (parable/story). Based on the data provided by the literature examined in the study and the aforementioned examples, it was concluded that religious education approaches that encourage critical, multi-faceted thinking and in which students interact collaboratively can develop religious thought. The study was prepared as a case study in qualitative design and document analysis technique was used as a data collection tool.
Religious Education Religious Thinking Philosophy for Children Dialogue Inquiry.
Din eğitiminin dini kültürü aktarmak, inançlar hakkında bilgi sağlamak, dini bağlılıkları güçlendirmek, ibadet alışkanlığı kazandırmak gibi birçok amacından söz edilebilir. Din eğitiminin bu amaçlarından bağımsız olarak dini düşünceyi de geliştirmesi beklenmektedir. Ancak bunun ne kadar gerçekleştirildiği çoğunlukla göz ardı edilmektedir. Bu çalışmada ilk olarak dini düşünceyi anlamamıza yardım eden gelişimsel, felsefi ve pedagojik temeller ele alınmıştır. Araştırmada ayrıca dini düşüncenin bu teorik arka planı ile birlikte uygulayıcılara örnek oluşturabilecek iki örnek uygulamaya da yer verilmiştir. Bu örneklerden biri kültürel, tarihsel bir yaklaşıma dayalı olarak bir problemin önce grup halinde araştırılması, daha sonra ise iş birliğine dayalı olarak sınıfta tartışılmasını içermektedir. Diğer model ise, “Çocuklar için Felsefe (P4C)” öğretim programı temelinde şekillenmekte ve öğrencilerin sınıf ortamında bir konuyu dini bir metin (kıssa/hikâye) temelinde ele alıp incelemesine dayanmaktadır. Çalışmada incelenen literatürün sunduğu veriler ve söz konusu örneklerden hareketle eleştirel, çok yönlü düşünmeyi teşvik eden, öğrencilerin işbirliğine dayalı olarak etkileşim kurdukları din eğitimi yaklaşımlarının dini düşünceyi geliştirebileceği sonucuna varılmıştır. Çalışma nitel desende durum çalışması olarak hazırlanmış, veri toplama aracı olarak doküman incelemesi tekniği kullanılmıştır.
Din Eğitimi Dini Düşünce Çocuklar için Felsefe Diyalog Sorgulama.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Eğitimi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 29 Haziran 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2024 |
Gönderilme Tarihi | 2 Mart 2024 |
Kabul Tarihi | 28 Haziran 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 24 Sayı: 1 |
Correspondence Address
Cukurova University, Faculty of Theology, Balcali Campus, 01330, Saricam/Adana.