Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Türkçede Eylemsilerle Kurulan Sıfat İşlevli Yan Tümcelerin Farsçada Kullanımı Üzerine

Yıl 2017, Cilt: 3 Sayı: 1, 1 - 8, 31.01.2017

Öz

Ural-Altay
dil ailesine ait olan Türkçe ve Hint-Avrupa dil ailesine mensup olan Farsça
arasında uzun yıllar bir etkileşim olmuştur. Bu diller arasında bazı
benzerlikler ve farklılıklar belirlenmiştir. Sözdizimi açısından
özne+nesne+yüklem şeklindeki tümce dizilişinde her iki dil arasında benzerlik
olmasına rağmen tümce yapılarında özellikle de bileşik tümcelerde farklılıklar
görülmektedir. Temel ve yan tümcelerden oluşan bileşik tümceler Türkçede
fiilimsiler ya da birtakım eklerle kurulurken Farsçada bileşik tümceler eklerin
ya da edatların çekimli fiilleri olan tümceleri birleştirmesiyle oluşmaktadır.
Bu farklılıklardan biri de sıfat işlevli yan tümcelerde görülmektedir.
Çalışmada Farsça ve Türkçede var olan sıfat işlevli yan tümceler arasında ne
tür farklılıklar olduğu ifade edilecektir.
Diller arasında
var olan bu farklılıklar tercüme yapılırken birtakım anlam kaymalarına, bazı
öğelerin çıkarılmasına veya eklenmesine neden olmaktadır. Bu yüzden metin
aktarımlarının en iyi şekilde yapılabilmesi için her iki dilin sözdizimi
özellikleri konusunda yeterli bir bilgi birikimine sahip olunması
gerekmektedir. 

Kaynakça

  • Anderson, S. R. (2005). Aspects of The Theory Clitics. Newyork: Oxford University Press Inc.
  • Banguoğlu, T. (2011). Tükçenin Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Demir, T. (2006). Türkçe Dilbilgisi. Ankara: Kurmay Kitap Yayın Dağıtım.
  • Eker, S. ( 2012). Çağdaş Türk Dili. Ankara.
  • Enverî, H. ve Geyvâ, H. A. (1390/ 2012). Destûr-İ Zebân-İ Fârsî 2. Tahran.
  • Erkman-Akerson, F. ve Özil, Ş. (1998). Türkçede Niteleme Sıfat İşlevli Yan Tümceler. İstanbul.
  • Şahinoğlu, M. .(1997). Farsça Grameri Sarf ve Nahiv. İstanbul.
  • Van Valin Jr. R.D. (2004). An İntroduction To Syntax. UK: The Press Syndicate Of The University Of Cambrigde.
  • Vural, H.ve Böler, T. (2012). Ses ve Şekil Bilgisi. İstanbul.
  • Yıldırım, N. (2005). Farsça Cümle Bilgisi. Erzurum: Fenomen Yayıncılık.
Yıl 2017, Cilt: 3 Sayı: 1, 1 - 8, 31.01.2017

Öz

Kaynakça

  • Anderson, S. R. (2005). Aspects of The Theory Clitics. Newyork: Oxford University Press Inc.
  • Banguoğlu, T. (2011). Tükçenin Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Demir, T. (2006). Türkçe Dilbilgisi. Ankara: Kurmay Kitap Yayın Dağıtım.
  • Eker, S. ( 2012). Çağdaş Türk Dili. Ankara.
  • Enverî, H. ve Geyvâ, H. A. (1390/ 2012). Destûr-İ Zebân-İ Fârsî 2. Tahran.
  • Erkman-Akerson, F. ve Özil, Ş. (1998). Türkçede Niteleme Sıfat İşlevli Yan Tümceler. İstanbul.
  • Şahinoğlu, M. .(1997). Farsça Grameri Sarf ve Nahiv. İstanbul.
  • Van Valin Jr. R.D. (2004). An İntroduction To Syntax. UK: The Press Syndicate Of The University Of Cambrigde.
  • Vural, H.ve Böler, T. (2012). Ses ve Şekil Bilgisi. İstanbul.
  • Yıldırım, N. (2005). Farsça Cümle Bilgisi. Erzurum: Fenomen Yayıncılık.
Toplam 10 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Esin Eren Soysal

Yayımlanma Tarihi 31 Ocak 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Cilt: 3 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Eren Soysal, E. (2017). Türkçede Eylemsilerle Kurulan Sıfat İşlevli Yan Tümcelerin Farsçada Kullanımı Üzerine. Current Research in Social Sciences, 3(1), 1-8.