Öz
From the very first day of human existence on earth sculpture has adopted different roles in different cultures covering numerous themes While it is a means of expressing beliefs and fears in the pre historic era in the middle ages it has become an organic part of the architectural structure fulfilling a role of teaching the realities of religious beliefs As a result of urban culture formed with the movement of Renaissance the sculpture now independent from the architecture has moved to the city together with Micheal Angelo’s Marcus Aurelious In the second half of the 20th century in particular it has created its own space establishing new relationships with the audience
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Argon, G.C., 1970, L’arte Moderna, Florensa
- Bates, L., 1972, Sanatı Görmek ,T. İş Bankası Yayınları, İstanbul.
- Bilge,N., 2000, Modern ve Soyut Heykelin Doğuşu 1900-1950, Boğaziçi Üniversitesi Matbaası, İstanbul.
- Bulca,A.,1982, Mimarlık-Kent Planlama-Çevre-İnsan ve Çevre, Türkiye Çevre
- Sorunları Vakfı, Ankara. Kedik, A.,S.,1997, Heykelin Teslimiyeti ve Mekanla Olan İlişkisi, Türkiyede Sanat, sayı 29, İstanbul.
- Oral, Z., 1976, Isamu Naguchi, Milliyet Sanat Dergisi, Sayı 175, İstanbul Ögel,
- S.,1977, Çevresel Sanat, Çağımızda Çevre Yaratma, Etkileme ve Yorumlama”, İ T Ü Yayınları, İstanbul.
- Özer, B.,1986, Yorumlar Resim-Heykel-Mimarlık, MimarSinan Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
- Read, H., 1966, A Concise History of Modern Sculpture, Thames and Hudson, London.
- Savaş, R., 1977, Modelaj, Yaygın Yüksek Öğretim Kurumu, Ankara.
- Tanyeli, U., 1997, Heykel ve Mekan, Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi,2. cilt, Yen Yayınları, İstanbul
- Westphal,R. 1982, Boyut Plastik Sanatlar Dergisi,1-1, Ankara
Öz
Tarih öncesi çağlarda inançların, korkuların anlatımı olan heykel, sayısız temalarla tüm
kültürlerde değişik roller üstlenmiştir. ortaçağda mimari bir yapının organik bir parçası
olmuş, dinsel inançlarla ilgili gerçekleri öğretmek gibi de bir rol üstlenmiştir. Rönesans
hareketiyle oluşan kent kültürü sonucu, mimari yapıdan koparak bağımsızlaşan heykel,
Michelangelo’ nun Marcus Aurelius heykeliyle kentsel mekana taşınmıştır. Özellikle
yirminci yüzyılın ikinci yarısından itibaren boyutların mimariye eşdeğer büyümesiyle
kendi mekanını yaratarak izleyici ile yeni ilişkiler kurmuştur.
Kaynakça
- Argon, G.C., 1970, L’arte Moderna, Florensa
- Bates, L., 1972, Sanatı Görmek ,T. İş Bankası Yayınları, İstanbul.
- Bilge,N., 2000, Modern ve Soyut Heykelin Doğuşu 1900-1950, Boğaziçi Üniversitesi Matbaası, İstanbul.
- Bulca,A.,1982, Mimarlık-Kent Planlama-Çevre-İnsan ve Çevre, Türkiye Çevre
- Sorunları Vakfı, Ankara. Kedik, A.,S.,1997, Heykelin Teslimiyeti ve Mekanla Olan İlişkisi, Türkiyede Sanat, sayı 29, İstanbul.
- Oral, Z., 1976, Isamu Naguchi, Milliyet Sanat Dergisi, Sayı 175, İstanbul Ögel,
- S.,1977, Çevresel Sanat, Çağımızda Çevre Yaratma, Etkileme ve Yorumlama”, İ T Ü Yayınları, İstanbul.
- Özer, B.,1986, Yorumlar Resim-Heykel-Mimarlık, MimarSinan Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
- Read, H., 1966, A Concise History of Modern Sculpture, Thames and Hudson, London.
- Savaş, R., 1977, Modelaj, Yaygın Yüksek Öğretim Kurumu, Ankara.
- Tanyeli, U., 1997, Heykel ve Mekan, Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi,2. cilt, Yen Yayınları, İstanbul
- Westphal,R. 1982, Boyut Plastik Sanatlar Dergisi,1-1, Ankara
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2005 |
| Gönderilme Tarihi | 29 Aralık 2013 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2005 Cilt: 14 Sayı: 1 |