Bu çalışmada Osmanlı Devleti’nin son döneminde Yumurtalık (Ayas) Limanı’nın modernizasyonuna dair girişimler ele alınmıştır. Söz konusu dönem Osmanlı limanlarının modernize edildiği bir dönemdir. Sahip olduğu doğal limanı ile eski ve orta çağlarda Doğu Akdeniz’de faal bir durumda olan şehrin etkisi zaman içinde azalmıştır. Mersin ve İskenderun gibi daha büyük iki liman arasında kalan Yumurtalık, denizcilik faaliyetlerinde atılım yapamamıştır. Ancak 19. yüzyılın sonlarında Yumurtalık’a modern bir liman inşa etme fikri ortaya çıkmıştır. Bu girişim için İstanbul’da sırasıyla iki müteşebbise imtiyaz verilmiş olmasına rağmen liman inşa edilememiştir. Akabinde Cebel-i Bereket Mutasarrıflığı bölgenin ticaretinin geliştirilmesi için liman talebinde bulunmuştur. Mutasarrıflık süreç içinde talebinin gerekçelerine kamu sağlığı harcamaları ve güvenlik gibi sebepleri de eklemiştir. Yerel idarenin bu taleplerinin arkasında gelirlerin artırılma çabalarının olduğu tespit edilmiştir. Merkezî hükümet tarafından karşılanamayan liman talebi zamanla demirden tek bir iskele inşasına evrilmiştir. Ancak Osmanlı devrinde iskele talebi için yürütülen çabalar da sonuçsuz kalmıştır. Çalışma Cumhurbaşkanlığı Osmanlı Arşivi (BOA) belgeleri temel alınarak kronolojik bir tema ile hazırlanmıştır.
This study examines the modernization attempts regarding the Yumurtalık (Ayas) Port during the late Ottoman period. The period in question corresponds to a time when many Ottoman ports underwent modernization. The city, which had a natural harbor and played an active role in the Eastern Mediterranean during antiquity and the Middle Ages, gradually lost its influence. Located between two major ports, Mersin and İskenderun, Yumurtalık could not make a breakthrough in maritime activities. However, towards the end of the 19th century, the idea of building a modern port in Yumurtalık emerged. Although concession rights were granted to two separate entrepreneurs in Istanbul, the port was never constructed. Subsequently, the Cebel-i Bereket District Governorship requested the construction of a port to enhance regional trade. Over time, public health expenses and security concerns were added to the rationale behind this request. These local demands were essentially driven by efforts to increase revenue. The initial demand for a port, which the central government could not meet, eventually evolved into the construction of a single iron pier. However, this initiative also failed during the Ottoman era. This study is structured around a chronological thematic framework and is primarily based on documents from the Ottoman Archives of the Presidency of the Republic of Türkiye (BOA).
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Kent Tarihi, Yapılı Çevrenin Tarihi ve Teorisi , Siyasi Tarih (Diğer) |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 24 Ekim 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 11 Nisan 2025 |
| Kabul Tarihi | 4 Eylül 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 34 Sayı: 2 |