KAYIP GİDEN BİR DEĞER: SAYGI

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 1, 4 - 10, 23.04.2018

Erkan Kıral

Öz

İnsanlar var olabilmek için
birlikte yaşamak zorundadırlar. Birlikte yaşayan insanların da doğal olarak bu
birlikteliği sürdürebilmesi için birbirine dikkatli ve ölçülü davranmaları
gerekmektedir. Evrensel etik ilkeler içerisinde yer alan saygı bu nedenle
insanlar için önem arz eden bir konudur. İnsanların birbirine ölçülü ve
dikkatli davranmaları onların yaşam alanına değer vermelerinin önemli
göstergelerinden biridir. Ancak son zamanlarda bu değerin insanlar arası
ilişkilerde göz ardı edilmesi, insanların yaşam alanlarında sıkıntıya yol
açmaktadır. Oysa insanların yaşam alanları içerisinde birbirine karşı eylem ve
tutumlarında, sınırlarını bilmeleri, onların daha istenir bir yaşam sürmelerini
vesile olabilir. Esasında toplumsal yaşamın temelinde yer alan altın bir kural
haline gelmesi beklenen “sana nasıl davranılmasını istiyorsan sende başkalarına
o şekilde davran” sözünün özüne inmek gerekmektedir. Bunun için de vicdanının
sesini dinleyen insanların yetiştirilmesine ihtiyaç vardır. Birlikte yaşam
mücadelesi verilen ortak alanlarda yaşamın gereği olarak insanların sınırlarını
bilmeleri ve birbirine saygılı olmaları gerekmektedir. Nitekim bu çalışmada
insan olma konusunda temel bir değer olan saygı, insanlarda bir farkındalık
yaratmak amacı ile farklı boyutlar temelinde literatür ışığında tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Saygı, Değer

Kaynakça

• Andre, C. and Lelord, F. (2007). Kendine Saygı. http:/ /www. iletisim. com.tr/ iletisim / book.asp x?bid = 789 adresinden 25 Ekim 2007 tarihinde indirilmiştir. Aydın, İ. P. (2002). Yönetsel Mesleki ve Örgütsel Etik. Ankara: PegemA Yayıncılık. Aydın, E. (2003).Tıp Etiğinde Hasta Özerkliğine Saygı İlkesi. Erciyes Tıp Dergisi. 25 (2). 92–97. Cüceloğlu, D. (2001). İyi Düşün Doğru Karar Ver. İstanbul: Remzi Kitapevi. D’assailly, G. (1967). Günlük Yaşantımızda Saygı Kuralları. (Çev. M. Öney). İstanbul: Remzi Kitapevi. Foerster, F. W. (1993). İnsanlık Tarihi Yayınları. (Çev.Müşerref Hekimoğlu). Ankara: Gün Matbaacılık Lt.Ştı. Güngör, E. (2000). Ahlak Psikolojisi ve Sosyal Ahlak. İstanbul:Özenen Matbaası. Güvenç, B. (1984). İnsan ve Kültür. İstanbul: Remzi Kitapevi. Kök, A. N. (2005). İnsan Hakları ve Biyotıp Sözleşmesine Göre Aydınlatma ve Rıza http://www.akader.info/KHUKA/2005_kasim/6.pdf adresinden 23.01.2008 tarihinde indirilmiştir. Littauer, F. and Littauer, M (2005). Kişilik Bulmacası. (Çev. H. Betül Çelik). Ankara: Sistem Yayıncılık. Maslow, A. (2001). İnsan Olmanın Psikolojisi. (Çev. Okhan Gündüz).İstanbul: Kitap Maatbacılık. Montaigne, M. (1983). Denemeler. (Çev. Sebahattin Eyüpoğlu). İstanbul: Cem Yayınevi. Moorhead, G. and Griffin, R. (1995). Organization Behavior. Boston: Houghton Mifflin Company. Morgan, G. (1998). Yönetim ve Örgütsel Teoride Metafor. İstanbul: BZD Yayıncılık. Oğuz, N.Y.(2007). Tıp Etiği Açısından Aydınlatılmış Onam. http://www.medicine.ankara.edu.tr/basic_medical/deontology/Etkinlikler/Y%20 Oguz-1.pdf adresinden 23.01.2008 tarihinde indirilmiştir. Özdemir, G. (2006). Kant Ahlakında Saygı Kavramı.Yüksek Lisans Tezi.Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sistematik Felsefe ve Mantık Anabilimdalı. Ankara. Paulhan, F. (1969). Ahlakın Ahlaksızlığı. (Çev.Mehmet Naci Ecer). İstanbul: Remzi Kitapevi. Pieper, A. (1999). Etiğe Giriş. (Çev.Veysel Ataman-Gönül Sezer). İstanbul: Ayrıntı Yayınları Tarhan, N. (2006). Makul Çözüm Aile İçi İletişim Rehberi. İstanbul : Timaş Yayınları. Tosi, L. H., Rizzo, R. J. and Carroll, J. S. (1996). Managing Organizational Behavior. Massachusetts: Blackwell Publishers. Yücel, H. A. (1993). Kültür Bakanlığı Yayınları Türk Klasikleri Dizisi / 27. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi. Wells, C. (1984). Sosyal Antropoloji Açısından İnsan ve Dünyası. İstanbul: Remzi Kitapevi.