Determination and Analysis of The Relationship Between Teachers' Level of Participation in Recreation Activities, Life Happiness and Job Performances

Yıl 2019, , 213 - 232, 15.06.2019

Halise Dilek Sevin , Kübra Şen

https://doi.org/10.15745/da.564201

Cited By: 8

Öz

Leisure time is a time frame which is not included in work and study, does not require any social responsibilities and can be used by a person's own will and voluntarily. An individual manages this time through various recreational activities with his own preference and tendencies. The teaching profession is a special service area. The aim of this study is to determine how teachers, who are affected by negative conditions such as stress, fatigue and monotony in business life, make use of leisure time, and the effects of activities they participate on life happiness and job performance. For this purpose, 1604 teachers working in Karesi and Altıeylül districts in Balıkesir province constitute the target population of the study. According to the sample calculation (0.05 error margin), it has been found sufficient to conduct surveys with 310 teachers. A questionnaire has been applied to 450 teachers and 400 questionnaires have been evaluated. In the study, Recreation activities participation form has been used to collect data, the Oxford Happiness Questionnaire has been used to measure the happiness of the participants and the scale developed by LIT (Lamar Institute of Tecnology, 2009) has been used for performance.According to the findings of the study, it has been determined that the teachers are more interested in activities in the 'other activities' category such as video games, chess, watching television, surfing on the internet, board and card games, magazines and newspapers, attending club meetings, there is a weak positively relationship between recreation activities and happiness and happiness affects job performance.

Anahtar Kelimeler

Recreation, Recreation Activities, Life Happiness, Job Performance, Teaching Profession

Öğretmenlerin Rekreasyon Aktivitelerine Katılım Düzeyleri İle Yaşam Mutluluğu ve İş Performansları Arasındaki İlişki

Öz

Bu çalışmanın amacı, iş yaşamında stres, yorgunluk, monotonluk gibi olumsuz koşullardan etkilenen öğretmenlerin boş zamanlarını nasıl değerlendirdiklerini ve katıldıkları aktivitelerin, yaşam mutluluğu ile çalışma performanslarına olan etkisini tesbit etmektir. Bu amaçla, Balıkesir ilinde Karesi ve Altıeylül ilçelerinde görev yapan 1604 öğretmen çalışmanın evrenini oluşturmaktadır. Örneklem hesabına göre(0,05 hata payı) 310 öğretmenle anket yapılması yeterli bulunmuştur. Çalışmada 450 öğretmene anket uygulanmış, 400 anket değerlendirmeye alınmıştır. Çalışmada verilerin toplanmasında, Rekreasyon aktiviteleri katılım formu, katılımcıların yaşam mutluluğunu ölçmek amacıyla Oxford Mutluluk Anketi ve performans için LIT (Lamar Institute of Tecnology, 2009)  tarafından geliştirilen ölçek kullanılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen bulgulara göre,  öğretmenlerin diğer aktiviteler kategorisinde yer alan video oyunları, satranç, televizyon seyretmek, internette gezinmek, masa ve kart oyunları, dergi ve gazete, kulüp toplantıları gibi aktivitelere daha çok katılım sağladığı, rekreatif aktiviteler ile yaşam mutluluğu arasındaki ilişkiye bakıldığında  pozitif yönlü zayıf bir ilişki olduğu, yaşam mutluluğunun ise iş performansını etkilediği tesbit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Rekreasyon, Rekreasyon Aktiviteleri, Yaşam Mutluluğu, İş Performansı, Öğretmenlik Mesleği

Kaynakça

• Akyüz, H., Yaşartürk, F., Karataş, İ., Türkmen, M. ve Zorba, E. (2018). Rekreasyon bölümünde öğrenim gören öğrencilerin serbest zaman motivasyonlarının mutluluk düzeyi üzerine etkisi. Journal of Human Sciences, 15(2),1086-1096. doi:10.14687/jhs.v15i2.5355.
• Alparslan, A. M. (2016). Emek işçilerinde fazladan rol davranışının öncülü: iş tatmini mi? işyerinde mutluluk mu? Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 30(1), 203-2015. Anderson, J. M. (1955). Industrial recreation: a guide to its organization and administration. New York: Mcgraw-Hill.
• Argyle, M ve Lu, L. (1990).The happiness of extraverts. Personality and Individual Differences, 11(10), 1011-1017.
• Aşkın C. (2016).Öğretmenlerin serbest zaman eğitimi ve rekreasyon (serbest zamanda yapılan aktiviteler) etkinliklerine katılımlarındaki sosyo, ekonomik, kültürel etkenler- düzce örneği. Milli Eğitim Dergisi, 45(209), 160-189.
• Ateka- Amestoy, V., Gerstenblüth, M., Mussio, I. ve Rossi, M. (2016). How do culturalactivities ınfluence happiness? ınvestigating the relationship between self-reported well-being and leisure. Estudios Economicos,31(2), 217-234.
• Arvas, F.B. (2017). Psikolojide ve islam düşünce geleneğinde mutluluk kavramı: karşılaştırmalı bir çalışma. İnsan Ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(4), 109-128.
• Aydın, İ. (2016). Fitness katılımcılarının rekreasyonel etkinliklere yönelik ilgilenim ve mutluluk düzeylerinin belirlenmesi.(Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi).Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Bayram, L. (2006).Geleneksel performans değerlendirme yöntemlerine yeni bir alternatif:360 derece performans değerlendirme. Sayıştay Dergisi, 62, 47-65.
• Binarbaşı, S. (2006). Kütahya ilinde ilköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin boş zamanlarını değerlendirme alışkanlıklarının tespiti ve incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.Bucher, C.A. (1983). Foundations of physical education and sport. St. Louis: C.V. Mosby.
• Butler, G.D. (1940). Introduction to community recreation. New York: McGraw-HillBook Company.
• Campbell, C. H., Ford, P., Rumsey, M. G., Pulakos, E. D., Borman, W. C., Felker, D. B. and Riegelhaupt, B. J. (1990). Development of multiple job performance measures in a representative sample of jobs. Personnel Psychology, 43(2), 277-300.
• Carlson, R.E., Deppe, T.R. and Maclean, J.R. (1963). Recreation in american life (First Edition). Belmont, Calif., Wadsworth Pub. Company.
• Cushman, G. and Laidler, A. (1990). Recreation, Leisure and Social Policy. Occasional Paper Canterbury, New Zealand: Department of Recreation and Tourism,
• Çelik, Ş. (2008). Lise öğrencilerinin öznel iyi oluşlarının duygusal zekâ açısından incelenmesi.(Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Çolakoğlu, T. (2005). Üniversite öğretim elemanlarının boş zaman alışkanlıkların değerlendirmeleri üzerine bir araştırma. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(1), 247-258.
• Çetin, F., Turgut, H. Ve Sözen, H.C. (2015). Öznel iyi oluşun yordanmasında sabit kişilik örüntüsü: psikolojik sermayenin aracılık rolü, Türk Psikoloji Dergisi, 30(76), 68-75.
• Demirbulat, Ö.G. ve Avcıkurt, C. (2015). Turizm ve mutluluk arasındaki ilişki üzerine kavramsal bir değerlendirme. Balıkesir University The Journal of Social Sciences Institute,18(34),79-97.
• Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin,95(3),542-575.
• Diener, E. (2000). Subjective well-being: the science of happiness and a proposal for a national index. American Psychologist, 55(1), 34-43.
• Doğan, M.N. (2018). Hukuk fakültesi öğrencilerinin rekreasyonel aktivitelerden elde ettikleri faydaların ve mutluluk düzeylerinin incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Emir, E. (2015, 14-16 Mayıs). Kadınlarda rekreasyonel etkinliklere katılım: algılanan özgürlük ve mutluluk ilişkisi. 8. Ulusal Spor Bilimleri Öğrenci Kongresinde sunuldu, Mersin.
• Eryılmaz, A. ve Öğülmüş, S. (2010). Ergenlikte öznel iyi oluş ve beş faktörlü kişilik modeli. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,11(3), 189-203.
• Fitzgerald, G.B. (1951). Leadership in recreation. (First Edition). New York: A.S. Barnes and Company.
• Göral, Ş. (2013). İnternet ortamında geçirilen boş zamanın üniversite öğrencilerinin mutluluk ve yaşam doyum değerlerine etkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Gulam, A. (2016). Recretion need and importance in modern society, ınternational journal of physiology, Nutrition and Physical Education, 1(2), 157-160.
• Groeneveld, R.A ve Meeden, G.(1984). Measuring skewness and kurtosis. Journal of the Royal Statistical Society,33(4), 391-399.
• Hacıoğlu, N., Gökdeniz, A., Dinç, Y. (2009). Boş zaman ve rekreasyon yönetimi. İstanbul: Detay Yayıncılık.
• Helvacı, M.A. (2002).Performans Yönetim Sürecinde Performans Değerlendirmenin Önemi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35(1-2),155-169.
• Hills, P. and Argyle, M. (1998). Positive moods derived from leisure and their relationship to happiness and personality. Personality and Individual Differences 25, 523-535.
• Hopkins, K.D ve Weeks, D.L. (1990). Tests for normality and measures of skewness and kurtosis: their place in research reporting. Educational and Psychological Measurement, 50(4),717-729.
• Kaplan, M. (1960). Leisure in America: a social inquiry. New York: John Wiley and &Sons Inc.
• Karaküçük, S. (2005). Rekreasyon: boş zamanları değerlendirme. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Karaman, M., Ayyıldız, T., Okan, İ. ve Yaman, M. (2016). Rekreatif dans aktivitelerine katılan bireylerin mutluluk, boş zaman tutumu ve yaşam tatmini düzeylerinin ve aralarındaki ilişkinin incelenmesi. Uluslararası Hakemli Akademik Spor Sağlık ve Tıp Bilimleri Dergisi,21, 75-93.
• Lu, L. ve Argyle, M. (1994). Leisure satisfaction and happiness as a function of leisure. the Kaohsiung. Journal of Medical Sciences, 10(2), 89-96.
• Lu, L., Hu, C. (2005). Personality, leisure experiences and happiness. Journal Of Happiness Studies, 6(3), 325–342.
• Miller, N.P. and Robinson, D. M (1963). The leisure age: its challenge to recreation. Belmont, California: Wadsworth Publishing Company.
• Moors, J.J.A. (1986). The meaning of kurtosis: darlington reexamined. The American Statistician, 40(4),283-284.
• Murphy, K. R.,& Kroeker, L. P. (1988). Dimensions of job performance. Navy Development and Research Centre, 1-32.
• Newman, D.B., Tay, L. ve Diener, E. (2014). Leisure and subjective well-being: a model of psychological mechanisms as mediating factors. Journal of Happiness Studies,15(3), 555-578.
• Nawijn, J. ve Veenhoven, R. (2011). Positive leisure science: from subjective experience to social contexts, T. Freire (ed.), Positive leisure science: from subjective experience to social contexts içinde (193-209.ss). Springer Science+Business Media Dordrecht.
• Onay, M. (2011). Çalışanın sahip olduğu duygusal zekâsının ve duygusal emeğinin, görev performansı ve bağlamsal performans üzerindeki etkisi. Ege Akademik Bakış, 11(4), 587-600.
• Öçalan, M., Öcal, Z. Ve Yörübulut, S. (2013). Kırıkkale il merkezindeki ilköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin boş zamanlarını değerlendirme alışkanlıklarının incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,5 (8),58-68.
• Özmutaf, N.M. (2007). Örgütlerde bireysel performans unsurları ve çatışma. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 8(2), 41-60.
• Pala, A. (2012). Beden eğitimi ve spor öğretmenlerinin boş zaman değerlendirme alışkanlıklarının mesleki doyumlarının tespiti ve incelenmesi (İstanbul - Pendik Örneği). (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
• Robbins, S.P. ve Judge, T.A. (2013). Organizational behavior. Boston: Pearson.
• Sapmaz, F. ve Tayfun, D. (2012). Mutluluk ve yaşam doyumunun yordayıcısı olarak iyimserlik. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(3), 63-69..
• Serdar, E., Demirel, M., Demirel, D.H. ve Donuk, B. (2018). Üniversite öğrencilerinin serbest zaman doyum düzeyleri ile mutluluk düzeyleri arasındaki ilişki. Sosyal Bilimler Dergisi,5(28),429-438.
• Sezgin, S. (1987). Türk toplumunun rekreasyon alışkanlıkları İstanbul örneği. (Yayınlanmamış Doktora Tezi).Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Slavson, S.R. (1948). Recreation and the total personality. New York: Association Press.
• Sonnentag, S ve Freese, M. (2001). Performance concepts and performance theory. Sabine Sonnentag (Ed.), Psychological management of individual performance içinde (1-25.ss.). John Wiley&Sons, Ltd.
• Sonnentag, S.,Volmer, J. ve Spychala, A. (2008). Job performance. Micro approaches / Barling, Julian et al. (Ed.) Sage handbook of organizational behavior içinde (427-447.ss.).Los Angeles, California.
• Stone, W.L and Stone, C.G. (1952). Recreation and leadership. New York: William-Frederick Press.
• Şahin, C.K., Akten, S. ve Erol, U.E. (2009). Eğirdir meslek yüksekokulu öğrencilerinin rekreasyon faaliyetlerine katılımlarının belirlenmesi üzerine bir çalışma. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 10(1), 62-71.
• Tel, M. (2007). Öğretim üyelerinin boş zaman etkinlikleri üzerine sosyolojik bir araştırma: Doğu Anadolu örneği.(Yayınlanmamış Doktora Tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• Tezcan, N. (2007). Rekreasyon etkinliklerinin çalışanların performansları üzerine etkilerinin incelenmesi: (Kocaeli Trakya Birlik). (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• Tok, T.N.ve Balçık, E. (2016, 31 Mayıs-3 Haziran). Öğretmenlerin boş zaman alışkanlıklarının değerlendirilmesi. Eğitim Araştırma Kongresinde sunuldu, Muğla.
• Torkildsen, G. (1993).Leisure and recreation management. New York: Routledge.
• Tunçer, P. (2013). Örgütlerde performans değerlendirme ve motivasyon. Sayıştay Dergisi ,88,87-108.
• Tuzgöl- Dost, M. (2004). Öznel iyi oluş ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(23), 103-111.
• Türk Dil Kurumu, http://www.tdk.gov.tr/index.(10.5.2019)
• Tütüncü, Ö. (2008). Rekreasyon yönetimine yönelik üniversite düzeyinde bir müfredat geliştirme önerisi, Anatolia Turizm Araştırmaları Dergisi, 19 (12), 93-103.
• Tütüncü ,Ö., Aydın, İ., Küçükusta, D., Avcı, N. ve Taş, İ.(2011). Üniversite öğrencilerinin rekreasyon faaliyetlerine katılımını etkileyen unsurların analizi. Spor Bilimleri Dergisi, 22(2), 69-83.
• Tütüncü (2012). Rekreasyon ve rekreasyon terapisinin yaşam kalitesindeki rolü. Turizm Araştırmaları Dergisi,23(2), 248-252.
• Wei, X. Huang, S., Stodolska, M. ve Yu, Y. (2015). Leisure time, leisure activities, and happiness in China. Journal of Leisure Research. 47(5),556-576.