The purpose of this study is to determine, from the language-culture-religion relations, to what extent especially the words, concepts, expressions and phrases which are used in everyday language in a religious content can be correlated with the individual religious experience /religiosity. The study is theoretical and offers a recommendation of a concept with can be discussed: Language religiosity. Language religiosity is considered as a form of cultural religiosity. This research needs to be carried to empirical field and the main hypothesis which suggests "man can be irreligious individually but in a group he is at least culturally religious" needs to be tested.
Language religiosity language-religion language-culture religion-culture sociology of language.
Bu çalışmanın amacı, dil-kültür-din ilişkisinden hareketle, özellikle günlük dilde kullanılan dinî içerikli söz, kavram, ifade ve kalıpların, bireysel dinî tecrübeyle/dindarlıkla ne derece ilişkilendirilebileceğini tespit etmektir. Çalışma teorik olup üzerinde tartışılabilecek bir kavram önerisi sunmaktadır: Dil dindarlığı. Dil dindarlığı kültürel dindarlığın bir formu olarak düşünülmüştür. Araştırmanın ampirik alana da taşınması ve “kişi tek başına dinsiz olabilir, ancak grup içinde en azından kültürel dindardır” ana hipotezinin test edilmesi gerekir.
Dil dindarlığı dil-din dil-kültür din-kültür dil sosyolojisi
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 10 Kasım 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 14 Sayı: 1 |