Constructivist Educational Environments In Primary Religion And Morals Lessons

Yıl 2012, Cilt: 12 Sayı: 1, 151 - 174, 01.02.2012

Mücahit Arpacı

Öz

The purpose of this study is to analyze the perceptions of students on the con-structivist learning environments in Religion and Morals lesson according to the grade and gender variables. The study is conducted in 8 primary schools in Di-yarbakır in 2010-2011 educational year. Randomly defined 441 students of Religion and Morals lesson took part in the survey and general screening model is utilized. Parallel to the aims of the study, statistically; percentages, standard deviations, independent groups Mann Whitney-U test and Kruskal Wallis-H tests are used. Data collection is done by the use of “Evaluation Scale of Constructivist Learning Environments”. The results of the study imply that the participants have a perception of “Agree” level. Moreover, the perceptions are detected to be statistically significant according to the participants’ gender and grade.

Anahtar Kelimeler

Constructivism, Constructivist learning environment, Primary Religion and Morals Lesson

Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Derslerinde Yapılandırmacı Öğrenme Ortamları

Öz

Bu çalışma, İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersi öğrencilerinin yapılan-dırmacı öğrenme ortamına ilişkin algılarını cinsiyet ve öğrenim görülen sınıf dü-zeyi değişkenlerine göre incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışma, 2010-2011 eği-tim-öğretim yılında Diyarbakır il merkezinde bulunan toplam 8 ilköğretim oku-lunda gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya, random olarak seçilen toplam 441 İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersi öğrencisi katılmış olup, araştırmada genel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın amacına dayalı olarak, yüzde, standart sapma, bağımsız gruplar Mann Whitney-U ve Kruskal Wallis-H istatistik test teknikleri kullanılmıştır. Araştırmada "Yapılandırmacı Öğrenme Ortamları Değerlendirme Ölçeği" kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre, ilköğretim öğrencilerinin "orta düzeyde" yapılandırmacı öğrenme ortamı algısına sahip oldukları saptanmıştır. Diğer taraftan, öğrencilerin yapılandırmacı öğrenme ortamı algılarının cinsiyete ve öğrenim görülen sınıf düzeyine göre anlamlı şekilde farklılaşmadığı saptanmıştır. Ayrıca, araştırmada ilköğretim öğrencilerinin yapılandırmacı öğretim ortamına ilişkin algılarının öğrenim görülen okulun yerleşim birimine göre farklılaştığı bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler

Yapılandırmacılık, Yapılandırmacı öğrenme ortamı, İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi.

Kaynakça

• Açıkgöz, K. Ü. (2003). Aktif öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Beydoğan, Ö. (Mayıs 2002). Öğretim stratejilerindeki değişmeler ve öğretmenlerin değişen rolleri. Çağdaş Eğitim Dergisi, 34-39.
• Bilal Duman, C. İ.-2. (2002). Yapıcı öğrenme kuramına göre sosyal bilgiler öğretimi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(2), 245-262.
• Brooks, J. G. (1993). The Case for Constructivist Classrooms. Virginia: ASCD Alexandria.
• Brooks, M. G. (1999). The courage to be constructivist. Educational Leadership, 57(3), 18-24.
• Büyüköztürk, Ş. (2008). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara : Pegem Akademi.
• Cevat Alkan, D. D. (1995). Eğitim teknolojisine giriş: Disiplin Süreç Ürün, . Ankara : Önder Matbaacılık.
• Demirel, Ö. (2005). Eğitimde program geliştirme: kuramdan uygulamaya (7. Baskı b.). Ankara: Pegem A Yayıncılık .
• Demirel, Ö. (2005). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme, . Ankara : Pegem A Yayıncılık.
• Diğerleri, Ş. B. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (11 b.). Ankara: Pegem Yayınları.
• Doğan, Recai, Tosun, Cemal, (2002). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Dunlop, J. C. (1996). Rich environments for the active learning in higher educatio. . G. B. Wilson içinde, Constructing learning environments: Case studies in instructional design Englewood Cliffs. New Jersey: Educational Technology Pub.
• Esra Bukova-Güzel, H. A. (2005). Yeniden yapılandırılan ilköğretim programı pilot uygulamasının değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 385-420.
• Fitnat KAPTAN, H. K. (Mayıs 2000). Yapısalcılık (constructivism) kuramı ve fen öğretimi. Çağdaş Eğitim(265), 22-27.
• Gürcü Koç, M. D. (2004). Davranışçılıktan yapılandırmacılığa: Eğitimde yeni bir paradigma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (27), s. 174-180.
• Jonassen, D. H. (1991). Objectivism versus constructivism: Do we need a new philosophical paradigm? Educational Technology Research and Development, 3(39), 5-14.
• Jonassen, D. H. (1999). Instructional-design theories and models, A new paradigm of instructional theory. Designing constructivist learning environments. In C. M. Reigeluth (s. 215). içinde New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
• Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi (19 b.). Ankara: Nobel Yayınları.
• Michael Crawford, M., & Witte, M. M. (1999). Strategies for mathematics: Teaching in context. Educational Leadership.
• Müdürlüğü, M. E. (2010). İlköğretim DKAB Dersi (4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı ve Kılavuzu. Ankara : MEB Yayınları.
• Ömer F. Keser, A. R. (2001). Öğrenme Ortamı Tasarımında Mevcut Durumun Belirlenmesine Yönelik Bir Çalışma. Yeni Binyılın Başında Türkiye’de Fen Bilimleri Eğitimi Sempozyum Kitabı (s. 528-534). içinde
• Özden, Y. (2005). Öğrenme ve öğretme. Ankara : Pegem A Yayıncılık.
• Saban, A. (2000). Öğrenme Öğretme Sürecinde Yeni Teori ve Yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayınları.
• Selçuk, M. (2000). Din Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar , İstanbul 2000, s. 19. M. D. Müdürlüğü içinde, Din Öğretiminin Kuramsal Temeller (s. 19). İstanbul: MEB Basımevi.
• Seval Fer, İ. C. (2006). Öğretmenlerde ve öğrencilerde, yapılandırmacı öğrenme ortamı ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması nedir? Yeditepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1-26.
• Turgut, H. (2001). Fen Bilgisi Öğretiminde Yapılandırmacı Öğretim Yaklaşımı ile Modellendirilmiş Etkinliklerin Öğrencide Kavramsal Gelişime ve Başarıya Etkisi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Yaşar, Ş. (Güz 1998). Yapısalcı Kuram veÖğrenme-Öğretme Süreci. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1-2), 68-75.
• Yurdakul, B. (2005). Yapılandırmacılık (Constructivism). Ö. Demire içinde, Eğitimde Yeni Yönelimler (s. 39-65). Ankara: Pegem A Yayıncılık .
• Yurdakul, B. (Bahar 2005). Bilişötesi ve yapılandırmacı öğrenme çevreleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi(42), 279–298.