ar-Rummâni occupies a very important place in Arabic grammar works. He was closely interested in Greek logic, and wanted to apply what he had learnt to the other religious sciences, notably to the linguistics works. So, he was blamed. “al-Hudud” is one of his books that shows us his interest in logic. He emphasized that some terms which were used in grammar needed to be defined and so he decided to define some of them. So, in terms of both its content and method, the book is the first among the Arabic grammar works.
el-Muberred, Ebu’l-Abbas Muhammed b. Yezid, el-Muktedab, tah.: M. A. Udeyme, Alemu’l-Kutub, Beyrut 1963.
Emiroğlu,İbrahim, Klasik Mantığa Giriş, Elis Yay. Ankara 2004.
er-Rummânî, Ebu’l-Hasen Ali b. İsa, el-Hudud fi’n-nahv, Köprülü Ktp. 1393.
er-Rummânî, Ebu’l-Hasen Ali b. İsa, Risaletâni fi’l-luğa, tah.: İbrahim es-Samerraî, Daru’l-Fikr li’n-Neşr ve’t-Tavzi’, Amman 1984.
er-Rummânî, Ebu’l-Hasen Ali b. İsa, el-Hudud fi’n-nahv (Resail fi’n- nahv ve’l-luğa’nın içinde) tah.: Mustafa Cevad- Yusuf Yakup Meskuni, Müessesetu’l-Amme li’s-Sehafeti ve’t-Tiba’eti, Bağ- da 1969.
er-Rummânî, Şerhu Kitabi Sibeveyhi, Damat İbrahim Paşa 1047.
es-Suyûtî, Cemaluddun, Buğyetu’l-vu‘ât fi tabakâti’l-lugaviyyîn ve’n- nuhât, tah.: M. Ebu’l-Fadl İbrahim, Mektebetu’l-‘Asriyye, Beyrut ts.
et-Teftazanî, Sa’du’d-Din,
Risaletu’l-Hudud, tah.: ve yay.:
Abdu’l-Fettah Ebu Ğudde, Adva el-Şeri’a, c. 15, Riyad 1404.
et-Tehanevi, M. b. Ala, Keşşafu ıstılahâti’l-funûn, Daru Sadr, Beyrut, ts.,1
et-Tevhidî, Ebu Hayyan, el-İmta’ ve’l-muânese, tah.: A. Emin, A. Zeyn, el-Mektebetu’l-‘Asriyye, Beyrut, ts.
ez-Zeccacî, Ebu’l-Kasım, el-İdâh fi ‘ileli’n-nahv, tah.: Mazin Mübarek, Daru’n-Nefais, Kum 1363 h., 2. Baskı.
ez-Zerkeşi, Bedruddin M. b. Bahadır b. Abdullah, (ö.794 h.), el- Bahru’l-muhit fi usûli’l-fıkh, yay.: A. Abdullah el-‘Ânî, Vizaretu’l-Evkaf ve’ş-Şuunu’l-İslamiyye, Kuveyt 1992, 2. Baskı..
Ebu’l-Hasen Ali b. İsa er-Rummânî Arap dili çalışmalarında önemli bir yer tutmaktadır. Mu’tezili bir kelamcı olan er-Rummânî, mantık ilmiyle yakından ilgilenmiş, bu ilimden elde ettiği birikimi uğraştığı diğer dini ilimlere uygulamak istemiş ve bu yüzden yerilmiştir. er-Rummânî’nin bu özelliğini en fazla öne çıkaran eserlerinden birisi de el-Hudud adlı eseridir. Nahiv ilminde kullanılan bazı terimlerin tanımlanmaya ihtiyaç duyduğunu belirtmiş ve bu ihtiyacı gidermeye çalışmıştır. Eser, Arap dil çalışmalarında, gerek içerik ve gerekse metot bakımından bir ilktir.
el-Muberred, Ebu’l-Abbas Muhammed b. Yezid, el-Muktedab, tah.: M. A. Udeyme, Alemu’l-Kutub, Beyrut 1963.
Emiroğlu,İbrahim, Klasik Mantığa Giriş, Elis Yay. Ankara 2004.
er-Rummânî, Ebu’l-Hasen Ali b. İsa, el-Hudud fi’n-nahv, Köprülü Ktp. 1393.
er-Rummânî, Ebu’l-Hasen Ali b. İsa, Risaletâni fi’l-luğa, tah.: İbrahim es-Samerraî, Daru’l-Fikr li’n-Neşr ve’t-Tavzi’, Amman 1984.
er-Rummânî, Ebu’l-Hasen Ali b. İsa, el-Hudud fi’n-nahv (Resail fi’n- nahv ve’l-luğa’nın içinde) tah.: Mustafa Cevad- Yusuf Yakup Meskuni, Müessesetu’l-Amme li’s-Sehafeti ve’t-Tiba’eti, Bağ- da 1969.
er-Rummânî, Şerhu Kitabi Sibeveyhi, Damat İbrahim Paşa 1047.
es-Suyûtî, Cemaluddun, Buğyetu’l-vu‘ât fi tabakâti’l-lugaviyyîn ve’n- nuhât, tah.: M. Ebu’l-Fadl İbrahim, Mektebetu’l-‘Asriyye, Beyrut ts.
et-Teftazanî, Sa’du’d-Din,
Risaletu’l-Hudud, tah.: ve yay.:
Abdu’l-Fettah Ebu Ğudde, Adva el-Şeri’a, c. 15, Riyad 1404.
et-Tehanevi, M. b. Ala, Keşşafu ıstılahâti’l-funûn, Daru Sadr, Beyrut, ts.,1
et-Tevhidî, Ebu Hayyan, el-İmta’ ve’l-muânese, tah.: A. Emin, A. Zeyn, el-Mektebetu’l-‘Asriyye, Beyrut, ts.
ez-Zeccacî, Ebu’l-Kasım, el-İdâh fi ‘ileli’n-nahv, tah.: Mazin Mübarek, Daru’n-Nefais, Kum 1363 h., 2. Baskı.
ez-Zerkeşi, Bedruddin M. b. Bahadır b. Abdullah, (ö.794 h.), el- Bahru’l-muhit fi usûli’l-fıkh, yay.: A. Abdullah el-‘Ânî, Vizaretu’l-Evkaf ve’ş-Şuunu’l-İslamiyye, Kuveyt 1992, 2. Baskı..
Çıkar, Mehmet Şirin. “Arap Dilbilim Çalışmalarında “Had/Tanım” Terimi Ve Er-Rummânî’nin ‘El-Hudud’ Adlı Eseri”. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi 5/3 (Haziran 2005), 53-69.