Bu makale, Roma Katolik Kilisesi’nde mucize kavramını teolojik, apolojetik ve pastoral boyutlarıyla ele almaktadır. Mucizeler, Katolik teolojisinde Tanrı’nın doğrudan müdahalesiyle doğal düzeni aşan olağanüstü olaylar şeklinde tanımlanmıştır. Çalışma, mucizelerin Kitab-ı Mukaddes’teki teolojik temellerini inceleyerek bazı Katolik teologların yorumlarını ve Kilise’nin resmi öğretilerini Vatikan konsilleri bağlamında detaylandırmıştır. Mucizelerin inanç, ibadet ve kutsama gibi kategorilerdeki işlevleri ile bireysel ve toplumsal yaşam üzerindeki etkileri analiz edilmiştir. Ayrıca, modern bilimsel yaklaşımların mucize fenomenine bakışı ve bu yorumların teolojik karşılıkları tartışılmıştır. Tarihsel ve kültürel bağlamların, mucize algısını biçimlendirmedeki rolü vurgulanarak, Katolik teolojisinin mucizeleri hem metafizik bir gerçeklik hem de apolojetik ve Hıristiyan eğitimine müteallik (pastoral) bir araç olarak nasıl kullandığı incelenmiştir. Çalışma, mucizelerin tarihsel, kültürel ve bilimsel bağlamlarla ilişkisini değerlendirerek Katolik inanç ve pratiğindeki yerini anlamayı amaçlamaktadır. Roma Katolik Kilisesi’ndeki mucize anlayışı, tarihsel-fenomenolojik yöntemle incelenmiştir. Çalışmanın sonunda, mucizelerin ilahi gücün tezahürü olmanın ötesinde, teolojik söylem, toplumsal bilinç ve dinî pratiğin şekillenmesinde merkezi bir rol oynadığı tespit edilmiştir. Kilise’nin, mucizeleri, inanç dünyasını pekiştirme, dinî pratiği teşvik etme ve teolojik tartışmaları derinleştirme aracı olarak konumlandırdığı sonucuna varılmıştır. Mucizelerin, modern teolojik tartışmalardaki yeri itibarıyla Kilise’nin tarihsel ve güncel dinamiklerinin anlaşılmasında kritik bir öneme sahip olduğu anlaşılmıştır.
Dinler Tarihi Roma Katolik Kilisesi Mucize Kanon Vatikan Konsilleri Dei Verbum Lumen Gentium
Bu çalışma, yalnızca literatür taraması, teorik analiz, kamuya açık verilerin kullanımı, deneysel olmayan yöntemlerle hazırlandığı ve gizlilik gibi etik ihlallere neden olabilecek veri işlemleri yapmadığı için etik kurul onayı gerektirmemektedir.
This article explores the concept of miracles in Roman Catholic Church from theological, apologetic, and pastoral perspectives. In Catholic theology, miracles are extraordinary events that transcend natural laws through God’s intervention. The study examines the biblical foundations of miracles, including interpretations by Catholic theologians and official Church teachings, particularly within the context of Vatican councils. It analyzes the role of miracles in faith, worship, and sanctification, as well as their influence on individual and communal religious life. The article also considers modern scientific perspectives and their theological implications. It highlights how historical and cultural contexts shape the understanding of miracles and explores how Catholic theology views them as both metaphysical realities and practical tools for apologetics and pastoral care. Employing the historical-phenomenological method, the study concludes that miracles serve not only as signs of divine power but also as key elements in theological discourse, social awareness, and spiritual life. The Church regards miracles as means to strengthen faith, enrich religious practice, and deepen theological reflection. Their ongoing relevance in contemporary theological discussions underscores their importance in grasping the Church’s historical legacy and modern identity.
History of Religions Roman Catholic Church Miracle Canon Vatican Councils Dei Verbum Lumen Gentium
This study does not require ethics committee approval because it is based solely on literature review, theoretical analysis, use of publicly available data, is prepared with non-experimental methods, and does not perform data processing that may lead to ethical violations such as confidentiality.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Dini Araştırmalar (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Ağustos 2025 |
Gönderilme Tarihi | 26 Nisan 2025 |
Kabul Tarihi | 22 Temmuz 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 36 Sayı: 2 |