TÜRKİYE CUMHURİYETİ’NDE DÜNDEN BUGÜNE TOPLU ÖĞRETİM ANLAYIŞI

Yıl 2019, Cilt: 3 Sayı: 2, 60 - 69, 30.10.2019

Gulsum Yıldırım

Öz

Eğitim
her dönem olduğu gibi günümüzde de önemli 
bir işleve sahip olmaktadır. Nitekim son yüzyıllarda eğitimin hak olduğu
ve  zorunlu olması devlet politikaları
arasında yer almaktadır.  Bireyin kendisi
tanıması ve içinde yaşadığı çağa uyum sağlamasına yardımcı olan eğitimin işlevi
günümüzde daha çok vurgulanmaktadır. Bu durumda çocukların gelişim düzeyine
uygun olarak eğitim programlarının düzenlenmesi önem kazanmaktadır. Birinci
devre dersi olarak kabul edilen ve toplu öğretime göre oluşturulan hayat
bilgisi dersi bu amaçla oluşturulmuştur. 1926 yılında resmi olarak toplu
öğretim anlayışına geçilse de bu tam olarak sağlanmamıştır. Ancak süreç
içerisinde toplu öğretim anlayışına birinci devre için sağlandığı önemin eğitim
uzmanları tarafından kabul edilmektedir. Bununla birlikte ikinci devre için 1962
sonrasında sosyal bilgiler ve fen bilgisi dersleriyle toplu öğretim anlayışına geçildiği
söylenebilir. Ancak 2012 yılından sonra ikinci devre dersi olan fen bilgisi
dersi 3. sınıftan itibaren okutulmaya başlanmıştır. Bu kapsamda toplu öğretim
anlayışı ile ilgili sorular oluşturmakta olup çalışmada durum tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Toplu Öğretim, Hayat Bilgisi, fen bilimleri, sosyal bilgiler

Kaynakça

• Altunya, N.(2019). Maarif teşkilatı hakkında bir layiha-Sadrettin Celal Antel. http://oygm.meb.gov.tr/kitap/kitap/10/index.html 2 Eylül 2019 tarihinde ulaşılmıştır. Baymur, A. F. (1932). Toplu tedris: nazariyat ve tatbikatı. Ankara: Köy Hocası MatbaasıBaymur, F. (1954). Hayat bilgisi dersler: yeni programa göre işlenmiş. Ankara: İnkılap Yayınları.Bektaş, M. (2009). Hayat ve hayat bilgisi dersi. S. Öğülmüş (Ed.). İlköğretim hayat bilgisi öğretimi ve öğretmen el kitabı içinden (s. 13-29). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.Binbaşıoğlu, C. (1995). Öğretmen eğitimi açısından Türkiye’de eğitim bilimleri tarihi üzerinde bir araştırma. İstanbul: MEB YayınlarıBinbaşıoğlu, C. (2003). Hayat bilgisi öğretimi. Ankara: Nobel Yayıncılık Boyd, D., & Bee, H. (2009). Çocuk gelişim psikolojisi. (O. Gündüz, Çev.). İstanbul: Kaknüs YayınlarıBudak, L ve Budak, Ç . (2014). Osmanlı İmparatorluğu’ndan Türkiye Cumhuriyeti’ne İlkokul Programları (1870-1936). Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (Teke) Dergisi , 3 (1) , s. 377-393.Gander, M. J. & Gardiner, H. W. (1993). Çocuk ve ergen gelişimi (B. Onur & A. Dönmez, Çev. Edt.). İstanbul: İmge yayıneviGültekin, M. (2013). İlköğretim I: 1923-1973. M. Sağlam (Ed.). Türk Eğitim Tarihi (sayfa: 63-84) kitabı içinden. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık öğretim Fakültesi Yayınları.Kafadar, O. (1997). Türk eğitim düşüncesinde batılılaşma. Ankara: Vadi Yayınları.Kaptan, F. (1999). Fen bilgisi öğretimi. İstanbul: Milli Eğitim BasımeviKaya, E. & Bursa, S. (2018). Öğretmen adaylarının sosyal bilgiler dersinin yapısı ve toplu öğretim sistemine ilişkin farkındalıkları, Route Educational and Social Science Journal, 5(11), s. 1-23.Kaya, E., Öner, G., Al, S. Elbay, S. ve Sağlamöncü, A. (2017). Yarışmacı eğitime karşı bir seçenek: toplu öğretim sisteminin ürünü sosyal bilgiler dersi. VI. Uluslararası Sosyal Bilgiler Eğitimi Sempozyumu, 4-6 Mayıs 2017, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.Maarif Vekilliği. (1939). Birinci maarif şurası: çalışma programı, konuşmalar, lahikalar. Ankara: Maarif Vekilliği.Maarif Vekaleti. (1953). Beşinci milli eğitim şurası: çalışma esasları, komisyon raporları, konuşmalar. Ankara: Maarif Vekaleti.Resmi Gazete. (1961, 12 Ocak). 222 ilköğretim ve eğitim kanunu. (10705 Sayı). http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.4.222.pdf 25 Ağustos 2019 tarihinde ulaşılmıştır. Resmi Gazete. (1973, 24 Haziran). Milli eğitim temel kanunu. (14574 Sayı). http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.1739.pdf 25 Ağustos 2019 tarihinde ulaşılmıştır. Resmi Gazete. (1982, 9 Kasım). Türkiye Cumhuriyeti Anayasası. (17863 Sayı). http://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/17863_1.pdf 25 Ağustos 2019 tarihinde ulaşılmıştır. Resmi Gazete. (2012, 11 Nisan). İlköğretim ve eğitim kanunu ile bazı kanunlarda değişiklik yapılmasına dair kanun (28261 Sayı). http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2012/04/20120411-8.htm 25 Ağustos 2019 tarihinde ulaşılmıştır. Santrock, J. W. (2015). Yaşam boyu gelişim: Gelişim Psikolojisi. G.Yüksel (Çev. Ed.) Nobel Senemoğlu, N. (2006). Gelişim öğrenme ve öğretim: kuramdan uygulamaya. Ankara: Pegem Akademi. Akademi.Taşpolatoğlu, A. E. (1993). Türk milli eğitiminde Cumhuriyet'ten günümüze program geliştirme alanındaki gelişmeler ve bir eğitim programının temel özelliklerine ilişkin uzman görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Türkiye Anne, Çocuk ve Ergen Sağlığı Enstitüsü [TACESE] (2019). Türk eğitim sistemi, eğitim yaş aralıkları ve zorunlu eğitimin tarihsel gelişimi. https://www.tuseb.gov.tr/enstitu/tacese/yuklemeler/tacese_2018_turkegitimsistemi_egitimyasaraliklari_zorunluegitimintarihcesi.pdf 10 Eylül 2019 tarihinde ulaşılmıştır. Ülgen, G. & Fidan, E. (2002). Çocuk Gelişimi. İstanbul: Millî Eğitim YayınlarıVan den Akker, J. (2010). Building bridges: How research may improve curriculum policies and classroom practices. Beyond Lisbon, 20, 175-195.Yavuzer, H. (2000). Okul çağı çocuğu. İstanbul: Remzi Yayınevi.Yazgan İnanç, B., & Yerlikaya, E. E. (2008). Kişilik kuramları. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.