THE EFFECTS OF ENGLAND PUBLIC-PRIVATE PARTNERSHIP MODEL ON THE CITY HOSPITAL PRACTISES IN TURKEY: AN ANALYSIS IN THE CONTEXT OF POLICY TRANSFER

Yıl 2020, Cilt: 22 Sayı: 3, 935 - 960, 29.09.2020

Yusuf Uysal

https://doi.org/10.16953/deusosbil.509594

Cited By: 4

Öz

In the health sector, the Public-Private Partnership (PPP) model was introduced in the UK in the 1990s and spread from this country to the world. Some of the countries implementing the PPP model have directly transferred the example of England and others have preferred to adapt to their own health systems. In this context, PPP is implemented in the health sector as three sub-models: “infrastructure-based model”, “discrete clinical services model” and “integrated PPP model”.  The aim of this study is to examine the city hospitals model that performed by based on the example of England PPP, in the context of policy transfer. For this purpose, the PPP model applied in city hospitals is compared with the UK PPP model in various aspects. Comparison is covered under the headings of the structure of private sector entrepreneurs, the sharing of duties and responsibilities of the public and private sector, the fees paid to the private sector, the establishment and function of the special purpose company, the sectors in which the model is applied, encountered risks and sharing of risks, the criticisms directed to the model and the transfer of the facility to the public. As a result of these evaluations and comparisons, It was concluded that the PPP model used in city hospitals was applied based on the example of England. In the study which was conducted with qualitative research method, document analysis data collection method was used.

Anahtar Kelimeler

Public-Private Partnership, Policy Transfer, City Hospitals, Turkey, England

İNGİLTERE KAMU-ÖZEL İŞBİRLİĞİ MODELİNİN TÜRKİYE’DEKİ ŞEHİR HASTANELERİ UYGULAMALARI ÜZERİNE ETKİLERİ: POLİTİKA TRANSFERİ BAĞLAMINDA BİR ANALİZ

Öz

Sağlık sektöründe Kamu-Özel İşbirliği (KÖİ) modeli 1990'larda İngiltere'de uygulanmaya başlanmış ve bu ülkeden dünyaya yayılmıştır. KÖİ modelini uygulayan ülkelerin bazıları İngiltere örneğini doğrudan transfer etmiş, bazıları da kendi sağlık sistemlerine uyarlama yolunu tercih etmişlerdir. Bu bağlamda, sağlık sektöründe KÖİ “altyapı tabanlı model”, “ayrık klinik servisler modeli” ve “entegre KÖİ modeli” olmak üzere üç alt model şeklinde uygulanmaktadır. Bu çalışmanın amacı, İngiltere KÖİ örneği esas alınarak gerçekleştirilen şehir hastaneleri modelinin politika transferi bağlamında incelenmesidir. Bu amaçla, şehir hastanelerinde uygulanan KÖİ modeli çeşitli açılardan İngiltere KÖİ modeliyle karşılaştırılmaktadır. Karşılaştırma, özel sektör girişimcilerinin yapısı, kamu ve özel sektörün görev ve sorumluluk paylaşımı, özel sektöre ödenen bedeller, özel amaçlı şirketin kuruluşu ve işlevi, modelin uygulandığı sektörler, karşılaşılan riskler ve risklerin paylaşımları, modele yöneltilen eleştiriler ve tesisin kamuya devri başlıklarında ele alınmaktadır. Bu değerlendirmeler ve karşılaştırmalar sonucunda, şehir hastanelerinde kullanılan KÖİ modelinin İngiltere örneği esas alınarak uygulandığı sonucuna varılmıştır. Nitel araştırma yöntemi ile yapılan çalışmada, doküman incelemesi veri toplama yöntemi kullanılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kamu-Özel İşbirliği, Politika Transferi, Şehir Hastaneleri, Türkiye, İngiltere

Kaynakça

• Abuzaineh N., Brashers E., Foong S., Feachem R. ve Da Rita P. (2018). PPPs in healthcare: Models, lessons and trends for the future. Healthcare public private partnership series, No. 4. https://globalhealthsciences.ucsf.edu/ sites/globalhealthsciences.ucsf.edu/files/pub/ppp-report-series-business-model. pdf, (Erişim Tarihi: 06.01.2019).
• Acartürk, E. ve Keskin, S. (2012). Türkiye’de sağlık sektöründe kamu özel işbirliği modeli. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(3), 25-51.
• ADNPPP Sağlık Yatırımları AŞ. (2014). Adana entegre sağlık kampüsü projesi çevresel ve sosyal etki değerlendirmesi çevresel ve sosyal etki değerlendirmesi raporu. http://www.pppadanahastanesi.com/tr/19536/ Cevre-ve-Sosyal-Etki-Degerlendirmesi, (Erişim Tarihi: 28.09.2018).
• Alshawi, M. (2009). Concept and background to public private partnership (PPP)/private finanace iniriative (ÖFG) UK experience, Iraq Institute for Economic Reforms. https://www.oecd.org/mena/47562550.pdf, (Erişim Tarihi: 20.09.2018).
• Ankara etlik integrated health campus project environmental and social impact assessment (ESIA) report (final draft). (2013). http://www.aeh.com.tr/cevresel-ve-sos yal-etki, (Erişim Tarihi: 10.05.2016).
• Barlow, J. ve Gaiser, M. K. (2009). Delivering innovation in hospital construction: contracts and collaboration in the UK’s private finance initiative hospitals program. California Management Review, 51(2), 1-31.
• Barros, P. P. ve Martinez-Giralt. X. (2009). Contractual design and PPPs for hospitals: lessons for the Portuguese model. Eur J Health Econ, 10, 437-153.
• Bejm, M. (2013). PPPs in the healthcare, PPP Magazine, Public private partnership Poland, Europe ve World. http//www.PPPMAGAZİNE.com., (Erişim Tarihi: 10.05.2016).
• Benson, D. ve Jordan, A. (2011). What have we learned from policy transfer research? Dolowitz and Marsh revisited. Political Studies Review, 9, 366-378.
• Biginas, K. ve Stavros, S. (2015). Innovation through public-private partnerships in the Greek healthcare sector: How is it achieved and what is the current situation in Greece?. The Innovation Journal: The Public Sector Innovation Journal, 20 (1), 2-11.
• Bing, L., Akintoye, A., Edwards, P.J. ve Hardcastle, C. (2005). The allocation of risk in PPP/ÖFG construction projects in the UK. International Journal of Project Management, 23, 25-35.
• Blanken, A. ve Dewulf G. (2010). PPPs in health: static or dynamic?. The Australian Journal of Public Administration, 69 (1), 35-47.
• Broadbent, J., Gill, J. ve Laughlin, R. (2004). The private finance initiative in the national health service. https://www.cimaglobal.com/.../tech_ resrep_the_private_fin. (Erişim Tarihi: 02.10.2018).
• CIPS knowledge works, private finance initiatives (ÖFG). (2007). https://www.cips.org/Documents/Resources/Knowledge%20Summary/Private%20Finance%20Initiatives.pdf, (Erişim Tarihi: 10.12.2015).
• Cruz C. O. ve Marques, R. C. (2013). Integrating infrastructure and clinical management in PPPs for health care. Journal of Management in Engineering, 29 (4), 471-487.
• Çakır, M. K. (2016). 6428 Sayılı kanuna göre kamu özel işbirliği kavramı ve yeni bir model: yap kirala devret. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Demirağ, I., Khadaroo, I. ve Stapleton, P. (2015). A changing market for ÖFG financing: Evidence from the financiers. Accounting Forum, 39, 188-200.
• Dolowitz D. (2000). Policy Transfer: A New framework of policy analysis. David Dolowitz - Rob Hulme - Mike Nellis - Fiona O’Neill (Ed.), Policy transfer and British social policy: learning from the USA? içinde (ss. 9-37). Open University Press, Buckingham.
• Dolowitz, D. ve Marsh, D. (2000). Learning from abroad: The role of policy transfer in contemporary paolicy making. Governaance: An İnternational Journal of policy and Administration, 13 (1), 5-24.
• Dolowitz, D. (2003). A Policy-Maker’s guide to policy transfer Political Quarterly, 74 (1), 101-108.
• Espirages, J. L. N. ve Torres, E. H. (2009). Public private partnership as a new way to deliver healtcare service. Encuentro de Economía Pública, Vol. 1 No. 1, 1-28.
• European Investment Bank. (2018). Evolution of the PPP market by year/all countries, https://data.eib.org/epec/country/all, (Erişim Tarihi: 30.09.2019).
• Global Health Care Outlook, Battling costs while improving care. (2016). https://www2.deloitte.com/content/dam/Deloitte/global/Documents/Life -Sciences-Health-Care/gx-lshc-2016-health-care-outlook.pdf, (Erişim Tarihi: 26.04.2018).
• International Finanace Corporation (IFC). (2013). Public-Private Partnership (PPP) transactions for better health facilities & Services for the public. https://www.ifc.org/wps/wcm/connect/d088574b-6c5c-412e-975f-29190ce3bd15/ SectorSheets_Health.pdf?MOD=AJPERES&CVID=lKbKawC, (Erişim Tarihi: 27.04.2016).
• Hall, D., Motte, R. ve Davies, S. (2003). Terminology of public-private partnerships (PPPs), Public services international research unit (PSIRU). www.psiru.org/about-us.html, (Erişim Tarihi: 12.12.2018).
• Hellowell, M., Price, D., ve Pollock A.M. (2008). The use of private finance initiative (ÖFG) public private partnerships (PPPs)in Northern Ireland, Centre for International Public Health Policy. www.sps.ed.ac.uk/__.../AAA_ÖFG-PPP_Booklet_12-08.pdf, (Erişim Tarihi: 15.12.2018).
• Holden, C. (2009). Exporting publicprivate partnerships in healthcare: export strategy and policy transfer. Policy Studies, 30 (3), 313-323.
• Holmes, J., Capper, G. ve Hudson, G. (2006). Public Private Partnerships in the provision of health care premises in the UK. International Journal of Project Management, 24, 566-572.
• https://www.haberler.com/bakanlik-55-soruda-sehir-hastanelerini-anlatti-4452057-haberi/, 22.03.2013, (Erişim Tarihi: 04.10.2019).
• Kalkınma Bakanlığı. (2015). Dünyada ve Türkiye’de kamu-özel işbirliği uygulamalarına ilişkin gelişmeler 2015. http://www.kalkinma.gov.tr/ Pages/KamuOzelIsbirligi Yayinlar.aspx, (Erişim Tarihi: 24.03.2016).
• Kantarcı, F. (2016). Akıllı hastaneler geliyor, (21.04.2016). http://www. trthaber.com/haber/saglik/akilli-hastaneler-geliyor-246089.html, (Erişim Tarihi: 10.11.2017).
• Karahanoğulları, O. (2011). Kamu hizmetleri piyasa ilişkisinde dördüncü tip: eksik imtiyaz (kamu-özel ortaklığı). Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 66 (3), 177-215.
• Küçük, A. (2017). Politika transferi ve Türkiye’de sağlık alanında dönüşümün bir analizi. Türk İdare Dergisi, 485, 737-770.
• Lossa, E. ve Martimort, D. (2012). Risk allocation and the costs and Benefits of public-private partnerships. The RAND Journal of Economics, 43(3), 442-474.
• Mckee, M., Edwards, N. ve Atun R. (2006). Public-private partnerships for hospitals. Bulletin of the World Health Organization, 84, 890-896.
• Müezzinoğlu, M. (2015). Kamu özel işbirliği (KÖİ) sağlık zirvesi- PPP health summit basın bülteni, (28.04.2015). http://www.invest.gov.tr/ trTR/infocenter/pressrelease/Documents/28-04-2015-TYDTA-KOI-SAGLIK-ZIRVESI.pdf, (Erişim Tarihi: 15.01.2017).
• National Audit Office. (2013). Savings from operational ÖFG contracts, 29 November 2013. https://www.nao.org.uk/wp-content/uploads/2013/11/ Savings-from-operational-ÖFG-contracts_ final.pdf, (Erişim Tarihi: 13.12.2015).
• Neufville, R., Lee, Y.S., ve Scholtes S. (2008). Using flexibility to improve value-for-money in hospital infrastructure investments, infrastructure systems and services: building networks for a brighter future (INFRA), 2008 First International Conference, 10-12 Nov. 2008. Rotterdam, Netherlands: IEEE.
• Nikoliç, I. A. ve Maikisch, H. (2006). Public-Private partnerships and collaboration in the health sector an overview with case studies from recent European experience, Worldbank, No: 37807.
• Pala, K. (2018). Sunuş. Pala, K. (Der), Türkiye’de sağlıkta kamu özel ortaklığı, şehir hastaneleri içinde (7-12). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Parvu, D. ve Voıcu-Olteanu, C. (2009). Advantage and limitations of the public private partnerships and the possibility of using them in Romania, Transylvanian Review of Administrative Sciences, 27,189-198.
• Price, D. (2011). Dünyada sağlıkta kamu özel ortaklığı: kavram ve değişimler. Toplum ve Hekim, 26 (4), 289-296.
• Renda A. ve Lorna S. (2006). Public-Private partnerships models and trends in the European Union, DG International Policies of the Union, Economic and Scientific policy, https://ppiaf.org/sites/ppiaf.org/files/documents/toolkits/ highwaystoolkit/6/bibliography/pdf/public_private_partnerships_models_and_trends_in_the_european_union.pdf,(Erişim Tarihi: 14.09.2020)
• Roumboutsos, A. ve Pantellaias A. (2015). Allocating revenue risk in transport infrastructure public private partnership projects: how it matters, Transport Reviews, 35(2), 183-203.
• Ruckert, A. ve Labonté, R. (2014). Public–private partnerships (PPPs) in global health: the good, the bad and the ugly. Third World Quarterly, 35 (9), 1598-1614.
• Sağlık Bakanlığı. (2003). Sağlıkta dönüşüm, https://www.saglik.gov.tr/, (Erişim Tarihi: 07.06.2018).
• Sawyer, M. (2005). The Private finance initiative: The UK experience. Research in Transportation Economics, 15, 231-245.
• Shaoul, J., Stafford, A. ve Stapleton, P. (2008). The Cost of using private finance to build, financeand operate hospitals. Public Money ve Management, 28 (2), 101-108.
• Sobacı, M. Z. (2011). Politika transferi bağlamında kamu yönetiminde neo-liberal reformların yayılması: açık toplum enstitüsünün rolü, Sosyoekonomi, 2, 191-210.
• Sobacı, M. Z. (2014). İdari reform ve politika transferi yeni kamu işletmeciliğinin yayılışı, Bursa: Dora Yayınevi.
• Stone, D. (1999). Learning lessons and transferring policy across time, space and disciplines. Politics, 19 (1), 51-59.
• Sözer, A. N. (2014). Sağlıkta yeniden yapılanmanın (özelleştirmenin) bir devamı olarak şehir hastaneleri. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15 (Özel Sayı), 215-253.
• Şahin, M. ve Özge, U. (2012). Kamu maliyesine etkileri açısından kamu özel sektör ortaklıkları üzerine bir değerlendirme, Maliye Dergisi, 162, 155-174.
• Şehir Hastaneleri Sempozyumu, (11 Mart 2017), Ankara. www.ato.org.tr/files/documents/0142223001507 278956.pdf, (Erişim Tarihi: 15.10.2018).
• Tekin, A. G. (2007). Kamu-özel sektör işbirlikleri-kamu-özel ortaklıkları. İdarecinin Sesi, 21(122), 10-14.
• Tükel, R. (2018). Sağlıkta özelleştirmenin yeni modeli: şehir hastaneleri. http://www.tipdunyasi.dr.tr/2018/01/saglikta-ozellestirmenin-yeni-modeli-sehir-hastanel eri/, (Erişim Tarihi: 24.09.2018).
• Türk Tabipler Birliği. (2008). Türkiye’de sağlıkta kamu-özel ortaklığı şehir hastaneleri, Türk Tabipler Birliği Şehir Hastaneleri İzleme Grubu, İletişim Yayınları, İstanbul.
• Türk Tabipler Birliği. (2015). Gaziantep Şehir Hastanesi hakkında değerlendirme raporu, (15.37.2015). http://www.ttb.org.tr/index.php/Haberler /rapor-5506.html, (Erişim Tarihi: 06.11.2015).
• United Nations Economic Commission for Europe (UNECE) (2012), A Preliminary reflection on the best practice in PPP in healthcare sector: A Review of different PPP case studies and experiences, https://www.unece.org/fileadmin/DAM/ceci/images/ICoE/PPPHealthcareSector_DiscPaper.pdf, (Erişim Tarihi: 14.09.2020)
• Usta, S. ve Bilgiç, E. (2016). Yerel yönetimlerde hizmet sunumu: kamu Özel ortaklığı modeli. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23, 249-267.
• Uysal, Y. (2017). Yerel yönetimlerde kamu özel işbirliği (KÖİ) uygulamalarının iki yönü: avantajlar ve dezavantajlar, Kent Akademisi Dergisi, 10(2), 169-199.
• Van Ham, H., ve Koppenjan, J. (2001). Building public-private partnerships: assessing and managing risks in port development. Public Management Review, 3 (4), 593-616.
• Wolf, A. H., ve Toebes, B. (2016). Assessing private sector involvement in health care and universal health coverage in light of the right to health. Health and Human Rights Journal, 18(2), 79-92
• Wolman, H. (1992). Understanding cross-national policy transfers: the case of British and the United States. Governance, 51(1), 27-45.