EXAMINING THE FACTORS AFFECTING THE MOTHERS’ OPTIMISM LEVELS DURING COVID-19: THE TURKISH CASE

Yıl 2021, Sayı: 28, 405 - 418, 29.10.2021

Kübra Tongar Nurper Ulkuer , Ekmel Geçer , Murat Yıldırım , Ömer Akgül

Öz

People experience extraordinary events such as illness, earthquake, and disaster differently based on their psychological structure and differences. Therefore, the aim of the present study was to examine the factors that affect the optimism levels of mothers who have children aged 3-6 years during the COVID 19 pandemic. In total, 33,362 mothers were included in the study. The Optimism-Pessimism Scale was used to measure the optimism levels of the participants using online survey. The results of the study showed that the average of optimism scores of mothers in Turkey was high. Results also showed that variables such as education level, age, income status, number of children and working status affected the optimism levels of the mothers, but marital status did not affect the optimism levels. Furthermore, the level of optimism increased due to the increase in marital satisfaction and happiness. Moreover, the level of optimism decreased due to the increase in social media use and television watching time.

COVID-19 PANDEMİSİ SÜRECİNDE ANNELERİN İYİMSERLİK SEVİYESİNİ ETKİLEYEN FAKTÖRLERİN İNCELENMESİ: TÜRKİYE ÖRNEĞİ

Öz

Bireylerin karşılaştıkları hastalık, deprem, afet gibi olağanüstü olaylar, psikolojik yapı ve farklılıklarına göre onları çeşitli biçimlerde etkilemektedir. Bu bağlamda, bu araştırmanın amacı, COVID 19 pandemisi sürecinde 3-6 yaş arasında çocukları olan annelerinin iyimserlik seviyesini etkileyen faktörlerin incelenmesidir. Araştırmaya 33.362 anne dahil edilmiştir. Katılımcıların iyimserlik düzeylerinin belirlenmesi için “İyimserlik-Kötümserlik Ölçeği” kullanılmıştır ve veriler çevrimiçi ortamda toplanmıştır. Araştırmanın sonuçları, Türkiye genelinde annelerin iyimserlik puanları ortalamalarının yüksek düzeyde olduğunu göstermiştir. Eğitim durumu, yaş, gelir durumu, çocuk sayısı ve çalışma gibi değişkenlerin annelerin iyimserlik düzeylerini etkilediği, fakat medeni durumunun iyimserlik düzeylerini etkilemediği görülmüştür. Öte yandan, evlilik doyumu ve mutluluk düzeyinin artmasına bağlı olarak iyimserlik düzeylerinin arttığı; sosyal medya kullanımı ve televizyon izleme süresinin artmasına bağlı olarak da iyimserlik düzeyinin azaldığı saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

COVID-19, iyimserlik, anne, Türkiye, çocuk

Kaynakça

• Arıdağ, N. Ç., & Erbiçer, E. S. (2018). Grupla Psikolojik Danışma Uygulamasının Özel Gereksinimli Çocuğu Olan Annelerin Kaygı Düzeyleri ve Yaşam Doyumları Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 19(2), 257-275.
• Bal, P. N., & Gülcan, A. (2014). Genç yetişkinlerde iyimserliğin mutluluk ve yaşam doyumu üzerindeki etkisinin incelenmesi. Asya Öğretim Dergisi, 2(1), 41-52.
• Başaran, M., & Aksoy, A. (2020). Anne-Babalarin Korona-Virüs (Covid-19) Salgini Sürecinde Aile Yaşantilarina İlişkin Görüşleri. Journal of International Social Research, 13(7), ss.668-678.
• Çalışkan, H., & Uzunkol, E. (2018). Ergenlerde iyimserlik-kötümserlik ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlilik ve güvenirlik çalışması. The Journal of Happiness & Well-Being, 6(2), 78-95.
• Carver, C. S., Scheier, M. F., & Segerstrom, S. C. (2010). Optimism. Clinical psychology review, 30(7), 879-889.
• Çiftçi Arıdağ, N., & Erbiçer, E. S. (2017). Grupla psikolojik danışma uygulamasının özel gereksinimli çocuğu olan annelerin kaygı düzeyleri ve yaşam doyumları üzerindeki etkisinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 19, 1-20.
• Dienstag, J. F. (2009). Pessimism. Princeton: Princeton University Press.
• Eryılmaz, S. (2012). Üniversite öğrencilerinde psikolojik sağlamlığı yordamada yaşam doyumu, benlik saygısı, iyimserlik ve kontrol odağının incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Muğla Üniversitesi, Muğla, Türkiye.
• Gillham, J. E., Shatté, A. J., Reivich, K. J., & Seligman, M. E. (2001). Optimism, pessimism, and explanatory style.
• Kırık, A. M., & Özkoçak, V. (2020). Yeni dünya düzeni bağlamında sosyal medya ve yeni koronavirüs (covid-19) pandemisi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 45, 133-154.
• Machaty, A. (2013). Dispositional optimism and marital adjustment. Kentucky: University of Kentucky Press.
• Mercer, ‎M. W. & Troiani, M. V. (1998). Spontaneous Optimism: Proven Strategies for Health, Prosperity & Happiness. Barrington: Castlegate Publishers.
• Nes, L. S., & Segerstrom, S. C. (2006). Dispositional optimism and coping: A meta-analytic review. Personality and social psychology review, 10(3), 235-251.
• Okutan, H. (2016). Zihin engelli çocuğa sahip ebeveynlerin yaşam doyumlarının iyimserlik ve psikolojik belirti düzeyleri açısından incelenmesi (Master's thesis, Necmettin Erbakan Üniversitesi).
• Olcay, A., & Doğan, G. (2020). Turizm Eğitimi Alan Öğrencilerin İyimserlik Ve Kötümserlik Kişilik Özelliklerinin Yıllar İtibarıyla Kıyaslanması. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(2), 552-571.
• Öztürk, A., & Çetinkaya, R. S. (2015). Eğitim fakültesi öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyleri ile tinsellik, iyimserlik, kaygı ve olumsuz duygu düzeyleri arasındaki ilişki. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 42(42), 335-356.
• Öztürk, E. E. (2017). Üniversite Öğrencilerinde İyimserlik, Dindarlık Ve Dini Yönelim İlişkisi. İslâmî İlimler Dergisi, 12(3).
• Parmaksız, İ. (2011). Öğretmen adaylarının benlik saygısı düzeylerine göre iyimserlik ve stresle başaçıkma tutumlarının incelenmesi (Doctoral dissertation, Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü).
• Rasmussen, H. N., Wrosch, C., Scheier, M. F., & Carver, C. S. (2006). Self‐regulation processes and health: the importance of optimism and goal adjustment. Journal of personality, 74(6), 1721-1748.
• Seligman, M. E. (2006). Learned optimism: How to change your mind and your life. New York: Vintage.
• Style, C. (2011). Brilliant positive psychology: What makes us happy, optimistic and motivated. New York: Prentice-Hall.
• Tarhan, N. (2018). Duyguların psikolojisi ve duygusal zeka. İstanbul: Timaş Yayınları.
• Taylor, S. (2019). The psychology of pandemics: Preparing for the next global outbreak of infectious disease. London: Cambridge Scholars Publishing.
• Terveer, A. M., & Wood, N. D. (2014). Dispositional optimism and marital adjustment. Contemporary family therapy, 36(3), 351-362.
• Veenhoven, R. (2012). Happiness: Also known as “life satisfaction” and “subjective well-being”. In Handbook of social indicators and quality of life research (pp. 63-77). London: Springer, Dordrecht.
• Willis, K., Timmons, L., Pruitt, M., Schneider, H. L., Alessandri, M., & Ekas, N. V. (2016). The relationship between optimism, coping, and depressive symptoms in Hispanic mothers and fathers of children with an autism spectrum disorder. Journal of autism and developmental disorders, 46(7), 2427-2440.
• Youssef, C. M., & Luthans, F. (2007). Positive organizational behavior in the workplace: The impact of hope, optimism, and resilience. Journal of management, 33(5), 774-800.
• Zaidman-Zait, A. (2020). The contribution of maternal executive functions and active coping to dyadic affective dynamics: Children with autism spectrum disorder and their mothers. Autism, 24(3), 645-657.