Amaç: Çalışmamızın amacı, Tip 1 Diyabetes Mellitus (T1DM)
tanısı alan çocuklarda ilk başvuru bulgularının neler olduğunu belirlemektir.
Yöntemler: Bu çalışma 2013-2016 yılları arasında Dicle
Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Endokrinoloji ve Çocuk Acil polikliniğine başvuran
yeni T1DM tanısı 142 çocuk hasta incelenerek gerçekleştirildi. Retrospektif
olarak dosyalardan hastaların sosyodemografik özellikleri, semptom ve
laboratuvar bulguları kaydedildi. Elde edilen tüm veriler istatiksel olarak
değerlendirildi.
Bulgular: Çalışmada yer alan çocukların 62’si (%43,66) kız
idi. Yaş ortalaması 10,10±1,39 yıl idi. Tanı anındaki kan glikoz düzeyi
425,85±12,51 mg/dl, HbA1c %13,57±3,77 olarak saptandı. Olguların %47,8’inde
glutamat dekarboksilaz antikoru pozitifliği tespit edildi. Hastaların %18,3’ünde
ailede T1DM hikayesi mevcuttu. Hastalar en çok Ocak ayında (%12,6) ve Kasım ayında
(%11,9) tanı aldı. Olguların %83,8’inde hem poliüri hem de polidipsi
bulunurken, %41,5 olguda bilinç düzey değişikliği ve %6,3 olguda da koma
mevcuttu. Başvuru sırasında hastaların %43’ünde ketoasidoz mevcut iken,
%48,5’inde ketozis, %8,5’inde ise sadece hiperglisemi mevcuttu.
Sonuç: Tip 1 DM daha çok adolesan dönemde izlenmektedir.
Hastalığın en sık başvuru semptomları poliüri ve polidipsidir. Bu nedenle
toplumun poliüri ve polidipsinin T1DM bulguları olabileceği yönünde eğitilmesi
gerekmektedir. Toplumun bu konuda bilinçlendirilmesi diyabetin en önemli
komplikasyonu olan diyabetik ketoasidoz sıklığının azaltabilir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 3 Mart 2019 |
Gönderilme Tarihi | 4 Haziran 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 46 Sayı: 1 |