This article examines the representation of the Caucasus in 19th-century Russian classical literature through an interdisciplinary and comparative lens, focusing on how the region is constructed both as an exotic ‘‘Other’’ and as an ideological instrument of imperialist discourse. Drawing on Edward Said’s theories of Orientalism and postcolonial criticism, the study analyzes the processes of othering in Russian literature and the interplay between exotic depictions (mountains, warrior tribes, the ‘‘noble savage’’ trope) and imperialist imagination. In works Pushkin’s A Captive of the Caucasus and Lermontov’s A Hero of Our Time, the Caucasus is romanticized as a pristine landscape of freedom and spiritual renewal, juxtaposed against the artificiality and moral decay of Russian society. Simultaneously, these texts frame the region as a frontier to be conquered, a ‘‘barbaric’’ space requiring civilizing missions, thereby reinforcing imperialist narratives. Tolstoy’s Hadji Murat, however, shifts toward a more realistic and critical perspective, foregrounding the tragedies of colonization, military violence, and local resistance. The primary aim of this study is to explore the dual function of the Caucasus in Russian classics—as both a romanticized escape and a site of imperial subjugation—through a comparative analysis. Additionally, it highlights the role of these literary representations in shaping Russian identity and imperial ideology. The article argues that the Caucasus serves not merely as an aesthetic motif but as a contested symbolic space where exoticism and imperial discourse intersect, reflecting broader cultural and political hegemonies that continue to influence Russia’s contemporary engagement with the region.
Russian Literature Caucasus Exotic Orientalism The Other Wild
Bu makale, 19. yüzyıl Rus klasik edebiyatında Kafkasya’nın temsiline odaklanarak, bölgenin hem egzotik bir “öteki” hem de emperyalist söylemin ideolojik aracı olarak nasıl kurgulandığını disiplinler arası ve karşılaştırmalı bir bakış açısıyla incelemektedir. Çalışmada, Edward Said’in oryantalizm ve postkolonyal eleştiri kuramlarıyla, Kafkasya’nın Rus edebiyatında ötekileştirilmesi ile egzotik temsillerin (dağlar, savaşçı halklar, ‘‘asil vahşi’’) emperyalist tahayyülle ilişkisi analiz edilir. Puşkin’in Kafkas Esiri ve Lermontov’un Zamanımızın Kahramanı eserlerinde Kafkasya’nın doğası ve insanları, Rus toplumunun yapaylığına ve ahlaki çöküşüne karşı bir alternatif olarak romantize edilmekte; bölge, bireysel özgürlük, ruhsal arınma ve içsel dönüşümün mekânı olarak idealize edilmektedir. Bununla birlikte, aynı metinlerde Kafkasya, fethedilmesi gereken sınır, “medenileştirilmeye” muhtaç bir barbarlık ve imparatorluğun ötekisi olarak da kurgulanmakta; böylece egzotizm ve emperyalist söylem, birbirini besleyen ve çoğu zaman çatışan iki ayrı anlatı düzlemi olarak ortaya çıkmaktadır. Tolstoy’un Hacı Murat’ında ise, romantik bakışın yerini giderek daha gerçekçi ve eleştirel bir yaklaşım almakta; Kafkasya’nın sömürgeleştirilmesi, askeri şiddet ve yerel direnişin trajik boyutları ön plana çıkarılmaktadır. Makalenin temel amacı, Rus klasiklerinde Kafkasya’nın hem romantik bir kaçış ve özgürlük mekânı hem de emperyal fetih ve tahakküm nesnesi olarak nasıl temsil edildiğini karşılaştırmalı ve disiplinler arası bir yaklaşımla incelemektir. Ayrıca, bu temsillerin Rus kimliği ve imparatorluk tahayyülündeki rolü ortaya konmaktadır.
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Kafkas Dilleri, Edebiyatları ve Kültürleri, Rus Dili, Edebiyatı ve Kültürü, Slav Dilleri, Edebiyatları ve Kültürleri |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Gönderilme Tarihi | 29 Mayıs 2025 |
| Kabul Tarihi | 18 Eylül 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 21 Ekim 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 32 |
Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi Creative Commons Atıf-GayrıTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC-ND 4.0) ile lisanslanmıştır.