The incapacitation power(ijaz) of Qur’an” is a composition formed by the concept “ijaz” (the power to incapacitate), which derives from the same root as "mujiza" (miracle), with the word "Qur'an This compounded concept is used to express that divine discourse cannot be replicated because of its literary contextual mastery and richness of meaning. The incapacitation power of Qur’an, which is used by many different scholarly disciplines, is regarded as a miracle in Kalam in order to confirm that Qur’an is Allah’s discourse and also to prove that the prophethood of the prophet who brought it is real. The proof of prophethood was generally made through miracles. Since the Qur'an was accepted as a mental miracle by theologians, it played a leading role in proving the prophethood of the Prophet Muhammad. Therefore, although there are disputes on the aspects of its inimitability (the incapacitation power to prevent imitation), the view of Qur’an as a miracle is accepted with a consensus. Kamalpashazadeh who is an Ottoman Kalam scholar, directly examined the incapacitation power of Qur’an in his books, I’jaz al-Quran (The incapacitation power of Qur’an) and Kalamullah al-Qadim (Allah’s Primeval Discourse) and made indirect references to the topic in his other risalas (epistles). Various issues of i'jaz are explained in the epistle of Kalamullah al-Qadim (Allah’s Primeval Discourse) , which is the basis of this study; In this way, the tahaddi aspect of the Qur'an(The challenge for nonbelievers to bring a similar work to Qur’an) is emphasized, and it is stated that angels are included in the tahaddi as well as humans and jinn. SayyidSharifal-Jurjaniand Sa'ad al-Din al-Taftazani were the most frequently cited theologians by the author of the epistle
Kalam Kamalpashazadeh Miraculousness of Qur’an Tahaddi Rhetoric Style
İ'câzu'l-Kur'ân, "mu'cize" ile aynı kökten türemiş olan "i'caz" kavramının, "Kur'ân" kelimesiyle oluşturduğu bir terkiptir. Kavram, ilâhî kelâmın sahip olduğu lafzındaki edebî üstünlük ve manasındaki zenginlik dolayısıyla benzerinin meydana getirilemeyeceğini ifade etmek için kullanılmaktadır. Birçok ilmi disiplin tarafından kullanılan İ’câzü’l-Kur’ân, kelâmda Kur’ân’ın, Allah kelâmı olduğunu tasdik etmek, onu getiren peygamberin nübüvvetinin gerçek olduğunu ispat etmek gayesine matuf olarak mûcize kapsamında ele alınmaktadır. Nübüvvetin ispatı genel olarak mûcizeler üzerinden yapılmıştır. Kur’ân, kelâmcılar tarafından aklî mûcize kabul edilerek Hz. Muhammed’in nübüvvetini ispat etme noktasında başat rol oynamıştır. Bu nedenle her ne kadar i’câzın vecihleri konusunda ihtilaf vâki olsa da Kur’ân’ın mûciz bir kitap olduğu ittifaklakabul görmüştür.Bir Osmanlı kelâmcısı olan Kemâlpaşazâde, İ’câzü’l-Kur’ân meselesini, İ’câzü’l-Kur’ân ve Kelâmullâhi’l-kadîm isimli eserleriyle doğrudan değerlendirmeye tabi tutmuş,diğer risâleleriyle dekonuya dolaylı olarak atıfta bulunmuştur. Yaptığımız bu çalışmaya esas olan Kelâmullâhi’l-kadîm risalesinde i’câzın çeşitli meseleleri anlatılmış; bu minvalde Kur’ân’ın tehaddî yönü öne çıkarılmış, tehaddîye insanlar ve cinlerin yanında meleklerin de dâhil olduğu ifade edilmiştir. Risâlede müellifin en çok atıfta bulunduğu kelâmcılar Seyyid Şerif Cürcânî ve Sa’düddîn Teftazânî olmuştur.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2022 |
Gönderilme Tarihi | 1 Kasım 2022 |
Kabul Tarihi | 16 Aralık 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 5 Sayı: 2 |
Dergi İletişim: dinbil@alparslan.edu.tr
Din ve Bilim-Muş Alparslan Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.