Bu makalede müziğin eski Çin devlet işlerindeki yeri konusu ele alınmıştır. Çin müziği, Çin uygarlığının doğuşundan beri süre gelmektedir. Müziğin ibret veren, ahenk sağlayan düzenleyici görevleri vardır. Eski Çin’de müzik, sadece eğlendirici sanat türü olarak değil, öncelikli olarak yönetimin ve düzenin temeli sayılmaktadır. Eski Çin’de müzik, iktidarı kuvvetlendirmek için bir araç ve hâkimiyetin yumuşak gücüdür. Müzik yoluyla ülkeyi yönetme fikri Konfüçyanizm’den aracılığıyla bütün işlerin idare edilmesini öğretmektedir. Tüm Konfüçyanizm öğretilerin temel maksadı, düzenli ve rahatlıkla yönetilebilen bir topluluğun meydana getirilmesidir. Konfüçyüs, diplomatik kurallar çerçevesinde müziğin sunulma şeklini tasvir etmiş ve diplomatik tören sırasındaki hükümdarın ziyaretinde sunulan müziğin sembolik işlevi hakkında açıklamalarda bulunmuştur. Müzik, diplomatik ilişkileri kurmak için gerekli bir araç olarak gösterilmektedir. Xunzi adlı filozofa göre müzik, imparatorun ülkeyi idare etmesinin en etkili yoludur. Müzik memurlarının görevleri siyasi açıdan mühimdir. Müzik, kültürel birleşmenin ve kültürel yayılımcılığın bir aracı ve genel olarak medenileştirme gücüdür. Konfüçyüsçülerin yanında Taocu bilgeler, müzik ahenginin ilkelere uygun olan siyasi yapısının kurulma fikrini ileri sürmektedirler. İmparator ailesinin bütün üyeleri ve aristokratlar çocukluğundan beri sistematik olarak müzik eğitimi görmektedirler. Törenlerde, şartlara ve kişinin taşıdığı sosyal statüye göre farklı müzik aletler çalınmaktadır. Müzik, hükümetle millet arasındaki deliği yamalama, halkın ‘sesini’ yönetici sınıfının bilincine getirme aracı olarak görülmektedir. Tang döneminde barışçı etnikler arası diyalogun ve istikrar politikasının varlığını sürdürebilmesinin sebebi, müziğe özel bir önem verilmesidir. Yani müzik, Çin toplumunun eğitiminde ve sonra devletin yönetiminde esaslı bir prensip olarak kabul edilmektedir
eski Çin devlet müzik düzen iktidar imparator Konfüçyanizm diplomatik ahenk
This paper deals with the particularly significant role of music in government affairs, political thought of ancient China. To begin with, music in early China, despite being present in many aspects of life, is still an unexplored area of study. In ancient times it was especially valued for its close connection to the state, court. So, here we provide a brief explanatory summary of different ritual uses of music at the royal court. The importance of music lies in its power to balance and harmonize. Music is a top form of entertainment in modern life. In ancient China, however, it was viewed as the critically important foundation stone of good governance and state order. Music in ancient China was often used as a tool to strengthen authority of the court. Actually, the idea of governing the country through music is deeply rooted in Confucianism. According to Confucius, music served to promote balance in society. No wonder, music was an integral part of diplomatic etiquette in which specificities of various ceremonies and musical instruments were described down to the smallest detail. Xunzi, one of the three great Confucian philosophers of the classical period in China, also stated that music was the most effective way for an emperor to govern the country. That’s why music in ancient China was promoted as an essential part of proper education for noblemen. Besides, it also played an important role in the process of cultural unification and international conciliation
ancient China government music order harmony emperor Confucius diplomatic education
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Sayı: 16 |
Derginin yayın dili Türkçe, Arapça, Farsça, Urduca ve İngilizcedir. Yabancı dildeki yazıların yayımlanması, Yayın Kurulu'nun onayına bağlıdır. Dergiye gönderilecek yazıların, Türk Dil Kurumu'nun yazım kurallarına uygun olması gerekmektedir. Türkçede yaygın kullanılan yabancı kelimelerin dışındaki kelimelerin Türkçe karşılığının kullanılmasına özen gösterilmelidir. Farklı yazı tipi kullananların, kullandıkları yazı tiplerini de göndermeleri gerekmektedir. Makalelerin özetleri 250 kelimeyi aşmamalıdır. Yazılarda resim, çizim veya herhangi bir görsel anlatım varsa; bunların en az 300 dpi çözünürlükte taranması ve kullanıldığı metindeki adları ile kaydedilerek gönderilmesi gerekmektedir. Yayımlanan yazıların sorumlulukları yazı sahiplerine aittir. Yazılar, A4 sayfa boyutuna göre 25 sayfayı geçmemelidir. Ancak geniş kapsamlı yazılar, Yayın Kurulu’nun onayıyla seri halinde ya da derginin eki şeklinde de yayımlanabilir.
Yazım kuralları ve sayfa düzeni
- Yazılar MS Word ya da uyumlu programlarda yazılmalıdır. Yazı karakteri Times New Roman, 12 punto ve tek satır aralığında olmalıdır.
- Sayfa, A4 dikey boyutta; üst, alt ve sağ kenar boşluğu 2,5 cm; sol kenar boşluğu 3 cm olarak düzenlenmelidir.
- Paragraf aralığı önce 6 nk, sonra 0 nk olmalıdır.
- Yazının başlığı koyu harfle yazılmalı, konunun içeriği ile uyumlu olmalıdır.
- Makalelerin Türkçe ve İngilizce özetleri 250 kelimeyi aşmamalıdır. 3 ila 5 kelimeden oluşan anahtar kelime/keywords yer almalıdır. Makalenin Türkçe ve İngilizce başlıklarına yer verilmelidir. Yayım dili Arapça, Farsça veya Urduca olan makalelerde Türkçe ve İngilizce özet istenmektedir.
- Başlıklar koyu harfle yazılmalıdır. Uzun yazılarda ara başlıkların kullanılması okuyucu açısından yararlı olacaktır.
- İmla ve noktalamada makalenin veya konunun zorunlu kıldığı durumlar dışında Türk Dil Kurumu’nun İmla Kılavuzu dikkate alınmalıdır.
- Metin içinde vurgulanmak istenen yerlerin “tırnak içinde” gösterilmesi yeterlidir.
- Birden çok yazarlı makalelerde makale ilk sıradaki yazarın ismiyle sisteme yüklenmelidir. Birden sonraki yazarların isimleri sistem üzerinde diğer yazarlar kısmında belirtilmelidir.
Kaynak gösterme
- Doğu Araştırmaları Dergisi sayfa altı dipnot veya APA 6.0 kaynak gösterimini kabul etmektedir.
- Bir eserin derleyeni, tercüme edeni, hazırlayanı, tashih edeni, editörü varsa kaynakçada mutlaka gösterilmelidir.
- Elektronik ortamdaki kaynaklarda yazarı, çalışmanın başlığı ve yayın tarihi belli olanlar kullanılmalıdır.
- Metin içinde atıf yapılmayan kaynaklar kaynakçada gösterilmemelidir.
- Kaynakça makalenin sonunda yazarların soyadlarına göre alfabetik olarak düzenlenmelidir.
Doğu Araştırmaları Dergisi
Index Islamicus Uluslararası dizini, SOBİAD (Sosyal Bilimler Atıf Dizini) ve ASOS indeksleri tarafından taranmaktadır.