The Relationship Between Labor Productivity and GDP Per Capita: A Comparative Analysis of OECD Countries

Yıl 2024, Cilt: 2 Sayı: 2, 58 - 71, 31.12.2024

Hayrettin Ertan

Öz

This study aims to provide fresh evidence on the economic performance of 10 Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD) member countries (Colombia, Greece, Korea, Portugal, Turkiye, Denmark, Finland, United States, Netherlands, and Switzerland) by examining the relationships between labor productivity and per capita gross domestic product variables. The current status of the variables related to the model created for different countries is compared to past period data through graphs, regression analysis, and correlation matrix. As a result of the applied analysis, the gross domestic product per capita of the first five countries with low labor productivity is also lower than the other five countries. In addition, a significant, positive, and robust relationship exists between output per hour and gross domestic product per capita. It is concluded that reducing working hours and producing the same or more, that is, increasing labor productivity, will increase both the hourly earnings of the employee and the daily production amount.

Anahtar Kelimeler

Labor Productivity, Gross Domestic Product, Gross Domestic Product per Capita

Proje Numarası

Yoktur.

İşgücü Verimliliği ile Kişi Başına GSYİH Arasındaki İlişki: OECD Ülkeleri Üzerine Karşılaştırmalı bir Analiz

Öz

Bu çalışmayla, 10 Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD) üyesi ülke için (Kolombiya, Yunanistan, Kore, Portekiz, Türkiye, Danimarka, Finlandiya, Amerika Birleşik Devletleri, Hollanda, İsviçre) işgücü verimliliği ile kişi başına gayri safi yurt içi hâsıla değişkenleri arasındaki ilişkiler incelenerek ülkelerin ekonomik performansı hakkında güncel kanıtlar sunulması amaçlanmıştır. Farklı ülkeler özelinde oluşturulan modele ilişkin değişkenlerin mevcut durumu geçmiş dönem verileriyle karşılaştırmalı olarak grafikler, regresyon analizi ve korelasyon matrisi vasıtasıyla incelenmiştir. Uygulanan analizler neticesinde işgücü verimliliği düşük olan ilk beş ülkenin kişi başına gayri safi yurt içi hâsılalarının da diğer beş ülkeden daha düşük olduğu saptanmıştır. Ayrıca saat başına çıktı ile kişi başına gayri safi yurt içi hâsıla arasında anlamlı, pozitif ve güçlü bir ilişki bulunmuştur. Çalışma saatlerinin azaltılarak aynı ya da daha fazla üretimin yapılmasının, yani işgücü verimliliğinin arttırılmasının, çalışanın hem saat başına kazancını hem de günlük üretim miktarını arttıracağı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

İşgücü Verimliliği, Gayri Safi Yurt İçi Hâsıla, Kişi Başına Gayri Safi Yurt İçi Hâsıla

Etik Beyan

Bu çalışma bilimsel araştırma ve yayın etiği kurallarına uygun olarak hazırlanmıştır.

Destekleyen Kurum

Yoktur.

Proje Numarası

Yoktur.

Teşekkür

Yoktur.

Kaynakça

• Acar, A.B. (2014). “Gender Influence on Part-time Working: An Empirical Study Upon the EU and Turkey”, International Journal of Research in Business and Social Science, 3(2), 20-30.
• Acemoglu, D. ve Restrepo, P. (2018). “The Race between Man and Machine: Implications of Technology for Growth, Factor Shares, and Employment”, American Economic Review, 108(6), 1488-1542.
• Acemoglu, D., Johnson, S., & Robinson, J. A. (2001). “The Colonial Origins of Comparative Development: an Empirical Investigation”. American Economic Review, 91(5), 1369-1401.
• Aksu, L. (2013). “Türkiye'de İktisadi Büyümenin Kaynakları”, Basılmamış Doktora Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
• Akyıldız, H. ve Karabıçak, M. (2002). “Verimlilik Ücret İlişkisinin Analizi”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(2), 57-76.
• Alam, A., Arshad, M. U. ve Rajput, W. U. (2013). “Relationship of Labor Productivity, Foreign Direct Investment and Economic Growth: Evidence from OECD Countries”, Journal of Business and Management Sciences, 1(6), 133-138.
• Amana, M., Liu, P. ve Alariqi, M. (2023). “Internet Penetration’s Impact on Gross Domestic Product Per Capita of African Countries”, Journal of Economics and Sustainable Development, 14(5), 25-35.
• Argandoña, A. (2016). “Gross Domestic Product (GDP) and Gross National Product (GNP)”, IESE Business School, University of Navarra, Working Paper, WP-1153-E September, 2016, 1-8.
• Bağçeci, Y. (2020). “İngiltere’de Sanayi Devrimi ve Luddist Başkaldırı (1811-1813)”, The Journal of Academic Social Science Studies, 13(79), 355-373.
• Baldwin, J.R., Maynard, J.P. ve Wong, F. (2005). “The Output Gap between Canada and The United States: The Role of Productivity (1994-2002)”, Micro-economic Analysis Division, 9, 1-14.
• Becker, G.S. (1975). “Human Capital: A Theoretical and Empirical Analysis, with Special Reference to Education”, The University of Chicago Press, London.
• Berg, P., Bosch, G. ve Charest, J. (2014). “Working-time Configurations: A Framework for Analyzing Diversity Across Countries”, ILR Review, 67(3), 805-837.
• Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, (2011). “50 Soruda İş Kanunu’nda Çalışma Süreleri” https://www.csgb.gov.tr/medias/6001/2011_42.pdf, (Erişim tarihi: 10.07.2024).
• Çelikkoparan, E. (2018). “Türk İş Kanunu’nda Esnek Çalışma ile İlgili Değişiklikler ve Kadın Çalışanlarda Kısmî Çalışma Uygulamaları”. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Bahçeşehir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İnsan Kaynakları Yüksek Lisans Programı, İstanbul.
• Çetin, Ö. (2016). “Teknoloji Transferinin İşsizlik Üzerine Etkileri: Türkiye Örneği”, Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13, 157-164.
• Dora, H.K.M., Krishna, L.S.R. ve Reddy, P.R. (2022). “Enhancement of Safety and Productivity all the Way through Function of Ergonomics Principles – A Case Study”. Materials Today: Proceedings, 64, 212-219.
• Erel, D. (2017). “Esnek Çalışma Süreleri ve Denkleştirme Esasına Göre Çalışma”. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yaşar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Özel Hukuk Anabilim Dalı, İzmir.
• Erol, M. (2001). “Sosyal Entropinin Verimlilik Üzerine Etkileri”, Cumhuriyet Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(1), 127-143.
• Eurostat, (2024). “Share of Women Working Part-time Higher than Men” https://ec.europa.eu/eurostat/en/web/products-eurostat-news/w/edn-20230303-1, (Erişim tarihi: 12.07.2024).
• Golden, L. (2009). “A Brief History of Long Work Time and the Contemporary Sources of Overwork”, Journal of Business Ethics, 84, 217–227.
• Göksu, S., Demirhan, E., and Demirhan, B. (2023). “Implementation of Citizen-Oriented Economic Policies”. In Citizen-Centered Public Policy Making in Turkey (pp. 425-445). Cham: Springer International Publishing.
• Herzer, D. ve Donaubauer, J. (2018). “The Long-run Effect of Foreign Direct İnvestment on Total Factor Productivity in Developing Countries: A Panel Cointegration Analysis”, Empir Econ, 54, 309–342.
• ILO, (International Labour Organization) (2024). “ILOSTAT data Explorer” https://rshiny.ilo.org/dataexplorer5/?lang=en&segment=indicator&id=EAP_2WAP_SEX_AGE_RT_A, (Erişim tarihi: 22.07.2024).
• İsmihan, M. ve Özcan, K. M. (2009). “Productivity and Growth in an Unstable Emerging Market Economy: The Case of Turkey, 1960-2004”, Emerging Markets Finance and Trade, 45(5), 4-18.
• İş Kanunu (2003). https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=4857&MevzuatTur=1&MevzuatTertip=5 (Erişim tarihi: 12.07.2024).
• İştar, E. (2012). “Stres ve Verimlilik İlişkisi”. Akademik Bakış Dergisi, 33(1), 1-21.
• Junior, G.T ve Saltorato, P. (2022). “Reduced Working Time as Political, Management and Control Instrument”, Organizações & Sociedade Journal, 29(103), 724-749.
• Kalın, A. (1983). “Gayri Safi Yurt İçi Hâsıla”, Ekonomi Ansiklopedisi, Paymaş Yayınları, İstanbul.
• Kanat, S., ve Güner, M. (2007). “Measurement of Productivity in Textile and Apparel Plants”. Textile and Apparel, 17(4), 279-283.
• Karlıdağ, Ö. (2011). “Çalışma Yaşamında Esneklik-Uygulamalı Bir Çalışma”. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Yönetimi Anabilim Dalı, İstanbul.
• Kaşdemir, İ. (2009). “4857 Sayılı Yeni İş Kanunu’nda Çalışma Süreleri ve Çalışma Şekilleri”. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Anabilim Dalı, Çanakkale.
• Kibritçioğlu, A. (1998). “İktisadi Büyümenin Belirleyicileri ve Yeni Büyüme Modellerinde Beşerî Sermayenin Yeri”, AÜ Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 53(1), 207-230.
• Koç, M. ve Görücü, İ. (2011). 4857 Sayılı İş Kanunu’na Göre Kısmi Çalışma Uygulaması ve Sonuçları. Çalışma ve Toplum Ekonomi ve Hukuk Dergisi, 1(28), 149-178.
• Korkmaz, S., ve Korkmaz, O. (2017). “The Relationship Between Labor Productivity and Economic Growth in OECD Countries”. International Journal of Economics and Finance, 9(5), 71-76.
• Kurt, S. ve Terzi, H. (2007). “İmalat Sanayi Dış Ticareti Verimlilik ve Ekonomik Büyüme İlişkisi”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 21(1), 25-46.
• Lucas, R. (1988). “On the Mechanics of Economic Development”, Journal of Monetary Economics, 22(1), 3-42.
• Mamun, M. A. ve Wickremasinghe, G. B. (2014). “Dynamic Linkages Between Diffusion of Information Communication Technology and Labour Productivity in South Asia”, Applied Economics, 46(26), 3246–3260.
• Mankiw, N. G., Romer, D., ve Weil, D. N. (1992). “A Contribution to the Empirics of Economic Growth”. The Quarterly Journal of Economics, 107(2), 407-437.
• Najarzadeh, R., Rahimzadeh, F. ve Reed, M. (2014). “Does the internet increase labor productivity? Evidence from a cross-country dynamic panel”, Journal of Policy Modeling, 36, 986–993.
• OECD (Organisation for Economic Co-operation and Development), (2024). www.oecd.org/en/about.html, (Erişim tarihi: 22.07.2024).
• OECD members (2024), (Organisation for Economic Co-operation and Development members), https://www.oecd.org/en/about/members-partners.html, (Erişim tarihi: 22.07.2024).
• OECD, National Accounts at a Glance (2009). OECD Publishing, 2, rue André-Pascal, Paris.
• Öztürkoğlu, Y. (2013). “Tüm Yönleriyle Esnek Çalışma Modelleri”, Beykoz Akademi Dergisi, 1(1), 109-129.
• Ramirez, M. D. (2002). “Public Capital Formation and Labor Productivity Growth in Mexico”. Atlantic Economic Journal, 30(4), 366-379.
• Rodrik, D., Subramanian, A., ve Trebbi, F. (2004). “Institutions Rule: The Primacy of Institutions over Geography and Integration in Economic Development”. Journal of Economic Growth, 9, 131-165.
• Romer, P.M. (1990). “Endogenous Technological Change”, Journal of Political Economy, 98(5), 71-102.
• Sabia, J.J. (2015). “Minimum Wages and Gross Domestic Product”, Contemporary Economic Policy, 33(4), 587–605.
• Samargandi, N. (2018). “Determinants of Labor Productivity in MENA Countries”. Emerging Markets Finance and Trade, 54(5), 1063-1081.
• Sapolaite, V. ve Balezentis, T. (2019). “Growth in Agricultural Productivity: Data, Models, and Results”, Journal of Global Information Management, 31(4).
• Satbir, S. ve Sandeep, S. (2018). “Productivity Betterment: Implementation of Clustering with Improved Tooling in Manufacturing”. International Journal of Productivity Management and Assessment Technologies, 6(2), 1-18.
• Schultz, T.W. (1961). “Investment in Human Capital”, American Economic Review, 51, 1-17.
• Skans, O.N. (2004). “The Impact of Working-Time Reductions on Actual Hours and Wages: Evidence from Swedish Register-Data”, Labour Economics, 11, 647 – 665.
• Su, B., ve Heshmati, A. (2011). “Analysis of Gender Wage Differential in China's Urban Labor Market”. The Singapore Economic Review, 62(02), 423-445.
• Şahin, A. (2020). “Çalışma Sürelerinde Esneklik ve Denkleştirme uygulaması”, (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Anabilim Dalı, İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Bilim Dalı, İstanbul.
• Şen, M.N. (2013). “4857 Sayılı İş Kanunu’na Göre Çalışma Süresinin Düzenlenmesi ve Fazla Çalışma”, (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Galatasaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Özel Hukuk Anabilim Dalı, İstanbul.
• Şimşek, M. (2019). “Sağlık Çalışanlarının Çalışma Yaşam Kalitesi Düzeylerinin Araştırılması”, (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Sağlık Yönetimi Anabilim Dalı, Konya.
• Tang, C. F. (2014). “The Effect of Real Wages and Inflation on Labour Productivity in Malaysia”, International Review of Applied Economics, 28(3), 310–321.
• Tarancón, M. Á., Gutiérrez-Pedrero, M. J., Callejas, F. E., ve Martínez-Rodríguez, I. (2018). “Verifying the Relation Between Labor Productivity and Productive Efficiency by Means of the Properties of the Input-Output Matrices, the European Case”. International Journal of Production Economics, 195, 54-65.
• Toktaş, D. (2020). Bilgi toplumu kuramları bağlamında esnek çalışma. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi Anabilim Dalı, İstanbul.
• Unay, C. (2001). “Makro Ekonomi”. Bursa: Uludağ Üniversitesi.
• Upender, M. ve Sujan, M. (2008). “Cointegration Between Labor Productivity and Wage Rates: Empirical Evidence from the Indian Industries”, ICFAI Journal of Industrial Economics, 5(1), 39-50.
• Ünal, Ö.F. ve Tekdemir, S. (2015). “Sanal Kaytarma: Bir Kamu Kurumunda Ampirik bir Araştırma”. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20(2), 95-118.
• Ünüvar Altınay, Z. (2024). “Türk Sosyal Güvenlik Hukukunda Prim Borcundan Sorumluluk”. (Yayımlanmamış doktora tezi). Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Özel Hukuk Anabilim Dalı, Kayseri.
• World Bank, (2024). https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.PCAP.CD, (Erişim tarihi: 22.07.2024).
• Yenisu, E. (2019). BRICS-T Ülkelerinde İşgücü Verimliliği ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: Panel Veri Analizi. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 35-60.
• Yıllık Ücretli İzin Yönetmeliği, (2004). https://www.asmmmo.org.tr/userfiles/others/files/Mvzt/Ynt/4857/04-03-Y-03.pdf, (Erişim tarihi: 18.07.2024).
• Yılmaz, N. (2017). Türkiye, Almanya ve İsveç’te Çalışma Süreleri, Esnek Çalışma Dinlenme Süreleri ve Tatiller. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Yönetimi Anabilim Dalı Yönetim Organizasyon Bilim Dalı, İstanbul.
• Yılmaz, Ö. (2010). “Bilgi ve Teknolojideki Değişimlerin İnsan Kaynakları Yönetimine Etkileri: “Gaziantep Tekstil İşletmelerinde bir Uygulama”. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı, Gaziantep.
• Yüksel, Ö. (2000). “İnsan Kaynakları Yönetimi”, Gazi Kitabevi, Ankara.