Örgütsel Çeviklik ve Kriz Yönetimi Arasındaki İlişkiler: Sigorta Sektöründe Bir İnceleme

Yıl 2024, , 328 - 344, 24.10.2024

Ali Özcan

https://doi.org/10.51290/dpusbe.1526691

Öz

Bu makalenin konusu; sigorta şirketlerinde, örgütsel çevikliğin kriz yönetimi arasındaki ilişkilerin ve etkinin ölçülerek ortaya konulmasıdır. Yönetim literatüründe, sigorta şirketlerinde örgütsel çeviklik ve kriz yönetimini ele alan bu çalışma, bu alanda nicel çalışmaya rastlanmamış olması nedeniyle literatürdeki bu boşluğu dolduracaktır. Bu araştırmanın amacı, sigorta sektöründe, örgütsel çevikliğin kriz yönetimi süreçlerine olan etkisini incelemektir. Bu araştırmanın yöntemi, literatür taraması ve sigorta sektöründe faaliyet gösteren şirketler üzerinde yapılan anket ve/veya mülakatlar yoluyla veri toplama ve analiz sürecini içermektedir.
Sigorta sektörünün dinamik ortamında, krizlerin etkili bir şekilde yönetilmesinde ve kurumsal dayanıklılığın geliştirilmesinde örgütsel çevikliğin rolü önemlidir. Örgütsel çeviklik ilkeleri, sigorta sektöründeki risklere göre uyarlanmış çeşitli stratejilerde kendini gösterebilir. Değişime direnç, eski sistemler ve düzenleyici kısıtlamalar, çevik uygulamaları engelleyebilir. Bu engellerin aşılması; güçlü bir liderliğe, çalışanların eğitimine yatırım yapılmasına ve öğrenme isteğinin yerleştirilmesine bağlıdır. Sigorta sektöründeki yöneticiler; ekiplerini güçlendirerek, uyum sağlama kültürünü teşvik ederek ve sürekli iyileştirmeyi önceliklendirerek, örgütlerini kriz dönemlerinde etkili bir şekilde yönetebilir ve çeviklik kazanabilirler. Bu çalışma, sigorta sektöründeki firmaların çevikliklerinin, kriz yönetimi üzerindeki etkisini incelemektedir. Bu amaçla, İstanbul’da sigorta sektöründeki 392 çalışana anket tekniği uygulanarak, bulgular elde edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre; sigorta sektöründeki firmaların, örgütsel çeviklik ile kriz yönetimi arasında pozitif yönlü bir ilişki olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Örgütsel çeviklik, Kriz yönetimi, Sigorta sektörü, Yönetim

Relationships Between Organizational Agility and Crisis Management: A Study in the Insurance Industry

Öz

The purpose of this article is to examine the relationships and impact of organizational agility and crisis management in insurance companies by measuring them. The significance of this study is as follows: As there is no quantitative study in the management literature that addresses organizational agility and crisis management in insurance companies, this study contributes to filling this gap in the literature. The objective of this study is to investigate the impact of organizational agility on crisis management processes within the insurance industry. The methodology employed in this research comprises the collection and analysis of data through a review of the relevant literature and the administration of surveys or interviews to companies operating within the insurance sector.
In the context of the dynamic environment of the insurance industry, the role of organizational agility is of significant importance in the effective management of crises and the development of corporate resilience. The principles of organizational agility can be manifested in a variety of strategies, each tailored to the specific risks present in the insurance industry. The implementation of agile practices may be impeded by factors such as resistance to change, the presence of legacy systems, and regulatory constraints. Overcoming these obstacles therefore depends on the presence of strong leadership, the investment of resources in employee training, and the establishment of a culture of learning. Managers in the insurance industry can enhance their organizations’ agility during crises by strengthening their teams, fostering a culture of adaptability, and prioritizing continuous improvement. This study examines the impact of organizational agility on crisis management in the insurance sector. In order to achieve these objectives, the findings were obtained by applying a survey technique to 392 employees in the insurance sector in Istanbul. The findings indicate a positive correlation between organizational agility and crisis management in the insurance sector.

Anahtar Kelimeler

Organizational agility, Crisis management, İnsurance industry, Management

Kaynakça

• Akkaya, B. ve Tabak, A. (2018). Örgütsel çeviklik ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: geçerlik ve güvenirlik çalışması. İş ve İnsan Dergisi, 5(2), 185-206.
• Aksu, A. ve Deveci, S. (2009). İlköğretim okulu müdürlerinin kriz yönetimi becerileri. Education Sciences, 4, 448-464.
• Arıkan, R. (2004). Araştırma teknikleri ve rapor hazırlama, Ankara: Asil Yayınevi.
• Atkinson, P., Hizaji, M., Nazarian, A. ve Abasi, A. (2022). Attaining organisational agility through competitive intelligence: the roles of strategic flexibility and organisational innovation. Total Quality Management & Business Excellence, 33(3-4), 297-317.
• Bakan, İ., Sezer, B. Ve Ceylan, K. (2017). Bilgi yönetiminin örgütsel çeviklik ve örgütsel atalet üzerindeki etkisi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(1), 117-138.
• Basri, S. ve Zorlu, K. (2020). Örgüt kültürü algısının örgütsel çeviklik üzerindeki etkisinin incelenmesi. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 20(39), 147-164.
• Caligiuri, P. ve Tarique, I. (2008). Developing managerial and organizational cultural agility. In The peak performing organization (pp. 280-297). Routledge.
• Diers-Lawson, A. (2019). Crisis communication: Managing stakeholder relationships. London: Routledge.
• Dove, R. (2005). Agile enterprise cornerstones: knowledge, values, and response ability. In Business Agility and Information Technology Diffusion: IFIP TC8 WG 8.6 International Working Conference May 8–11, 2005, Atlanta, Georgia, USA (pp. 313-330). US: Springer.
• Doz, Y. L. ve Kosonen, M. (2010). Fast strategy: how strategic agility will help you stay ahead of the game. Pearson UK.
• Elali, W. (2021). The importance of strategic agility to business survival during corona crisis and beyond. International Journal of Business Ethics and Governance, 4(2). 1-8.
• Eriksson, P. ve Hallberg, N. (2022). Crisis management as a learning system: Understanding the dynamics of adaptation and transformation in-between crises. Safety Science, 151, 105735.
• Fanning R, Goldhaber-Fiebert S, Udani A, Gaba D. Crisis resource management. In: Levine AI, DeMaria S Jr, Sim AJ, editors. The Comprehensive Textbook of Healthcare Simulation. (pp. 95-109). Springer;
• Fearn-Banks, K. (2016). Crisis communications: A casebook approach. Routledge.
• Gogichaty, M., Ivanov, V., Kruglov, A., Pedrycz, W., Samatova, A., Succi, G. ve Valeev, R. (2023). A systemic approach to evaluating the organizational agility in large-scale companies. IEEE access, 11, 3307-3323.
• Gümüşel, D. (2011). Online Kriz Yönetimi. Erişim Adresi: https://www.trendweek.com/ online-kriz-yonetimi/. Erişim Tarihi: 30 Nisan 2024.
• Győrffy, D. (2018). Trust and crisis management in the European Union. An Institutional Account of Success and Failure in Program Countries. Cham: Palgrave Macmillan, 244.
• Hassan, A. S. (2019). Evaluating the marketing communication strategy of Volkswagen in post-crisis period: application of image repair theory. International Journal of Marketing Studies, 11(2), 87-101.
• Holbeche, L. (2015). The Agile Organization: How to build an innovative, sustainable and resilient business. Kogan Page Publishers.
• Johannsdottir, L. ve Wallace, J. (2022). Recovery, Development Programs, and Place-Based Reconstruction Policy: The Instrumental Role of Insurance. In Disaster Risk Reduction for Resilience: Disaster and Social Aspects (pp. 79-97). Cham: Springer International Publishing.
• Kalaycı, Ş. (2009), SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. Dinamik Akademik Yayın Dağıtım.
• Kanten, P., Kanten, S., Keceli, M. ve Zaimoğlu, Z. (2017). The antecedents of organizational agility: organizational structure, dynamic capabilities and customer orientation. PressAcademia Procedia, 3(1), 697-706.
• Khadar, N. (2021). Implementing coaching leadership in an agile organization. Bachelor’s thesis Valkeakoski campus, Bachelor of Business Administration. Hame University of Applied Sciences.
• Kharabe, A. T. (2012). Organizational agility and complex enterprise system innovations: A mixed methods study of the effects of enterprise systems on organizational agility. Case Western: Reserve University.
• Mäkinen, J. (2012). Building an innovative organization culture: case insurance company X.
• Merdan, E. (2022). Stratejik yönetim sürecinin örgütsel çeviklik ve algılanan çevresel belirsizlik üzerindeki rolünün incelenmesi. Stratejik Yönetim Araştırmaları Dergisi, 5(2), 93-110.
• Mert, G., Durmaz, V. ve Küçükaltan, B. (2020). Örgütsel vatandaşlık davranışı ile örgütsel stres ilişkisinin havayolu uçuş ekibi örnekleminde incelenmesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.29(3). 279-297.
• Narel, R. L., Yaeger, T. ve Sorensen Jr, P. F. (2019). Exploring agile thriving teams in continuous change environments. In Research in Organizational Change and Development (pp. 187-211). Emerald Publishing Limited.
• Nguyen, D. S. (2016). Success factors for building and managing high performance agile software development teams. International Journal of Computer, 20(1), 51-82.
• Okkay, İ. (2019). Küreselleşen dünyada kriz yönetiminin önemi. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 6(3), 308-317.
• Olegovna, A. P. (2022). Adaptive leadership and multilevel resilience in the context of crisis. Unpublished master’s thesis]. Federal State Higher Education Institution. Saint-Petersburg.
• Overby, E., Bharadwaj, A. ve Sambamurthy, V. (2005). Business agility and ınformation technology diffusion. European Journal of Information Systems, 15(2), 120-131.
• Özdamar, K. (2003). Modern bilimsel araştırma yöntemleri. Eskişehir: Kaan Kitabevi.
• Peltekoğlu, F. B. (2016). Halkla ilişkiler nedir?. İstanbul: Beta.
• Pira, A. ve Sohodol, Ç. (2010). Kriz yönetimi halkla ilişkiler açısından bir değerlendirme. 3. Baskı. İstanbul: İletişim Yayıncılık.
• Sharifi, H. ve Zhang, D. (1999). A methodology for achieving agility in manufacturing organizations: An introduction. International Journal of Production Economics, 62(1), 7-22.
• Taşkıran, Ş. (2021). Kriz yönetimine stratejik bakış: Türkiye’deki kurumların kriz yönetimi süreçlerine ilişkin bir araştırma. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Bahçeşehir Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü. İstanbul.
• Teece, D., Peteraf, M. ve Leih, S. (2016). Dynamic capabilities and organizational agility: Risk, uncertainty, and strategy in the innovation economy. California management review, 58(4), 13-35.
• Topaloğlu, F. (2019). Kriz yönetiminde liderlik: işletmelerde kriz yönetiminin otantik liderlik özellikleri açısından incelenmesi muğla ili araştırması. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Muğla.
• Torres, J. P., Kunc, M. ve O'brien, F. (2017). Supporting strategy using system dynamics. European Journal of Operational Research, 260(3), 1081-1094.
• Tseng, Y. H. ve Lin, C. T. (2011). Enhancing enterprise agility by deploying agile drivers, capabilities and providers. Information Sciences, 181(17), 3693-3708.
• Wendler, R. (2016). Dimensions of organizational agility in the software and IT service industry: insights from an empirical investigation. Communications of the Association for Information Systems, 39(1), 21.
• Wicaksana, A. ve Isfania, R. (2022). Building Organizational Agility Through Knowledge Sharing and Organizational Culture in Non-Departmental Government Agencies. Jurnal Aplikasi Bisnis dan Manajemen (JABM), 8(3), 749-749.
• Yıldırım, Y. (2022). Örgütsel çeviklik. Güncel kavramlarla örgütsel davranış (Ed.Üzüm, B), içinde (ss. 67-76). Ankara: Nobel. 67-76.