In art history, the eye has secured an important place as a powerful conveyor of emotions, thoughts, and inner worlds, beyond its role as an organ of sight. This study examines how the image of the big eye is positioned as an emotional expression tool, particularly within the Pop Surrealism art movement. The interaction between the eye and the viewer in works of art has been reshaped by different aesthetic and intellectual approaches throughout history, gaining multi-layered meanings in modern and contemporary art. The big eye figure, which became widespread in the 20th century has become a symbolic narrative element emphasizing the spiritual depth of characters within Pop Surrealism. This figurative language has been interpreted in different ways by many artists such as Mark Ryden, Camille Rose Garcia, Audrey Kawasaki, Victor Castillo, and Yoshitomo Nara; the eye has been used as a vehicle for innocence, disturbing eeriness, and nostalgia. The study reveals that the widespread use of big eyes among Pop Surrealist artists is not merely a formal choice, but rather a meaningful choice in terms of emotional intensity, psychological depth, and the aesthetic connection established with the viewer.
Pop Surrealism Lowbrow Art Big eyes The image of the eye in art
Sanat tarihinde göz, yalnızca görme organı olmanın ötesinde duyguların, düşüncelerin ve içsel dünyaların güçlü bir taşıyıcısı olarak önemli bir yer edinmiştir. Bu çalışmada, özellikle Pop Sürrealizm sanat hareketi içerisinde büyük göz imgesinin duygusal anlatım aracı olarak nasıl konumlandığı incelenmiştir. Gözün sanat eserlerinde izleyiciyle kurduğu etkileşim, tarihsel süreçte farklı estetik ve düşünsel yaklaşımlarla yeniden şekillenmiş; modern ve çağdaş sanatta çok katmanlı anlamlar kazanmıştır. 20. yüzyılda yaygınlaşan büyük göz figürü, Pop Sürrealizm içinde karakterlerin ruhsal derinliklerini vurgulayan sembolik bir anlatı unsuru hâline gelmiştir. Bu figüratif dil, Mark Ryden, Camille Rose Garcia, Audrey Kawasaki, Victor Castillo ve Yoshitomo Nara gibi birçok sanatçı tarafından farklı biçimlerde yorumlanmış; göz, kimi zaman masumiyetin, kimi zaman rahatsız edici bir tekinsizliğin, kimi zaman da nostaljinin aracı olarak kullanılmıştır. Çalışma, Pop Sürrealist sanatçılar arasında yaygın olan büyük göz kullanımının sadece biçimsel bir tercih olmadığını; aksine duygusal yoğunluk, psikolojik derinlik ve izleyiciyle kurulan estetik bağ açısından anlamlı bir tercih olduğunu ortaya koymuştur.
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Grafik Tasarımı, İllüstrasyon |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 22 Eylül 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Eylül 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 8 Ağustos 2025 |
| Kabul Tarihi | 10 Eylül 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 1 Sayı: 10 |