Ankara goat has been bred by Turks since the earliest times when they settled in Anatolia (Asia Minor). Over time, the Turks developed mohair processing techniques and achieved significant success in the weaving of mohair fabrics. However, the fact that Ankara goats were taken from Turkey to other countries of the world and bred with high yields led to the loss of the Turkish monopoly on this animal. Thus, Anatolia, the cradle of Angora goat breeding in the world, lost its superiority in this field. Consequently, Anatolia, the cradle of Angora goat breeding on a global scale, has relinquished its preeminence in this field. It is a historically remarkable event that Angora goats were taken from Türkiye to other countries and thus enriched these countries with a new industry. This historical research based on document analysis reveals the importance of Ankara goat by giving historical examples of efforts to breed Ankara goat outside Anatolia through various sources from England, Germany, Austria, Australia and the United States. According to the results of the research, the first recorded attempt to breed Angora goats in Europe was made by the Spanish government in 1765. This was followed by various attempts in other European countries. The year 1908, the year in which the study was limited, refers to the efforts to breed Angora goats in Bosnia and Herzegovina, which was then under the occupation of the Austro-Hungarian Empire. In addition, the first Angora goats were imported to Australia in 1833, South Africa in 1838 and the United States of America in 1849. In the 19th century, attempts to breed Angora goats, particularly in South Africa and the United States, were highly successful. The introduction of Angora goats contributed to the economic development of these countries through the establishment of a new industry.
Angora goat Capra hircus ancryrensis Goat breeding Ankara Goat
Ankara keçisi, Türklerin Anadolu’ya (Küçük Asya) yerleştikleri en eski dönemlerden beri Türkler tarafından yetiştirilmektedir. Zaman içinde tiftik işleme teknikleri geliştiren Türkler, tiftik kumaşlarının dokunmasında da önemli başarılar elde etmişlerdir. Ancak Ankara keçilerinin Türkiye’den dünyanın başka ülkelerine götürülerek, yüksek verimle yetiştirilmeleri, bu canlı üzerindeki Türk tekelinin kaybolmasına neden olmuştur. Böylece dünyada Ankara keçisi yetiştiriciliğinin beşiği olan Anadolu, bu alandaki üstünlüğünü kaybetmiştir. Ankara keçilerinin Türkiye’den diğer ülkelere götürülmesi ve bu ülkelerin yeni bir endüstri ile zenginleşmelerini sağlaması ise tarihsel olarak dikkate değer bir olaydır. Doküman incelemesine dayanan bu tarihsel araştırma Ankara keçisinin önemini; İngiltere, Almanya, Avusturya, Avusturalya ve Amerika Birleşik Devletleri’nden çeşitli kaynaklar üzerinden Anadolu dışında Ankara keçisi yetiştirme çabalarından tarihsel örnekler vererek ortaya koymaktadır. Araştırma sonuçlarına göre, Avrupa’da tiftik keçisi yetiştirmek için kayıtlara geçen ilk girişim 1765’te İspanyol hükûmeti tarafından yapılmıştır. Bunu diğer Avrupa ülkelerindeki çeşitli denemeler izlemiştir. Çalışmanın sınırlandırıldığı 1908 yılı, o sırada Avusturya-Macaristan İmparatorluğu işgali altında bulunan Bosna-Hersek’teki tiftik keçisi yetiştirme çabalarını ifade etmektedir. Bununla birlikte, ilk Ankara keçileri Avusturalya’ya 1833’te, Güney Afrika’ya 1838’de, Amerika Birleşik Devletleri’ne ise 1849’da nakledilmiştir. 19. yy’da özellikle Güney Afrika ve Amerika’da Ankara keçisi yetiştirme girişimleri oldukça başarılı olmuş ve Ankara keçileri bu ülkelerin yeni bir endüstri ile zenginleşmelerine katkıda bulunmuştur.
Ankara keçisi Ankara Capra hircus ancryrensis Keçi Keçi yetiştiriciliği
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Yakınçağ Tarihi (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 18 Aralık 2024 |
Yayımlanma Tarihi | |
Gönderilme Tarihi | 2 Ağustos 2024 |
Kabul Tarihi | 13 Eylül 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 64 Sayı: 2 |
Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi - dtcfdergisi@ankara.edu.tr
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.