Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

THE COMPARATIVE ANALYSIS OF TURKEY’S PLACE BETWEEN WELFARE REGIMES IN TERMS OF HIGHER EDUCATION INDICATORS

Yıl 2022, , 221 - 246, 28.11.2022

Abdülkadir Develi , Yasemin Bozkurt Özyalçın

https://doi.org/10.53092/duiibfd.1128183

Öz

The strongest dynamic of securing the social justice and increasing the socio-economic development that are among the main purposes of welfare states is to raise the education level of individuals and society. Higher education, which is the primary source of development and justice, constitutes the top level of education. This study aims to put forward the expansionary policy which is applied in tertiary education especially after 2008 and welfare state regime arguments. In this regard, selected nine OECD countries that belong to different welfare state regimes are compared with Turkey. Two different periods between 2000-2009 and 2010-2019 are analyzed by calculating the arithmetic mean of the six various tertiary education indicators with the descriptive analysis method. According to the calculations, Turkey was among the list of bottom between 2000 and 2009 with respect to these indicators. Moreover, it seems that it took place in the same group with conservative and South European countries. Between the period of 2010-2019 when Turkey moved fast in all fields of tertiary education, it seemed to be closer the Scandinavian countries.

Anahtar Kelimeler

Welfare State Regimes Higher Education Education Policy Turkiye

Kaynakça

  • Abdullah, M. B., Harun, M., & Jali, M. R. M. (2017). Employment generated by government spending on education. International journal of academic research in business and social sciences, 7(2), 738-742.
  • Abrahamson, P. (1999). The welfare modelling business. Social Policy & Administration, 33(4), 394-415.
  • Abu Sharkh, M., & Gough, I. (2010). Global welfare regimes: A cluster analysis. Global social policy, 10(1), 27-58.
  • Akbaş, E. (2019). Sosyal politikaya giriş: Tarihsel ve eleştirel bir çerçeve. İçinde A. Develi & E. İpek (Ed.), Sosyal politika, teori, politika ve uygulamalar.
  • Akyol, B. (2018). Güney Avrupa refah rejimi ülkelerinde işsizlik sigortası uygulamaları ve Türkiye ile karşılaştırması. Fırat Üniversitesi uluslararası iktisadi ve idari bilimler dergisi, 2(2), 1-44.
  • Altınışık, İ., & Peker, H. S. (2008). Eğitim ve gelir dağılımı eşitsizliği. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi sosyal ve ekonomik araştırmalar dergisi, 2008(2), 101-118.
  • Aravacik, E. D. (2018). Social policy and the welfare state. İçinde Public Economics and Finance. IntechOpen.
  • Aysan, M. F. (2013). Reforms and challenges: The Turkish pension regime revisited. Emerging Markets Finance and Trade, 49(sup5), 148-162.
  • Aysan, M. F. (2018). Between risks and opportunities: Social policies in contemporary Turkey. İçinde Turkish Economy (ss. 101-120). Springer.
  • Aysan, M. F. (2020). Geleceğin Türkiyesinde sosyal politikalar. İlke yayınları, 136.
  • Aysan, M. F., & Beaujot, R. (2009). Welfare regimes for aging populations: No single path for reform. Population and Development Review, 35(4), 701-720.
  • Bilen, M., & Çalışır, M. (2019). Türkiye’de gelir dağılımı ile eğitim arasındaki İlişki: ARDL sınır testi ile analizi. Akademik incelemeler dergisi, 14(2), 1-30.
  • Bölükbaş, S. (2019). Refah devletinin doğuşu ve gelişimi. İçinde Sosyal Politika, Teori, Politika ve Uygulamalar (1. bs). Umuttepe Yayınları.
  • Deacon, B. (2010). Küreselleşme ve sosyal politika: Hakkaniyetli bir refaha tehdit. İçinde Sosyal Politika Yazıları, Çev. B Yakut-Çakar ve U Balaban (ss. 101-158). İletişim Yayınları.
  • Develi, A., & Emiroğlu, E. (2019). Kentleşme ve sosyal politika. İçinde Sosyal politika, teori, politika ve uygulamalar. Umuttepe Yayınları.
  • Ereş, F. (2005). Eğitimin sosyal faydaları: Türkiye AB karşılaştırması. Millî Eğitim Dergisi, 33(167), 320-340.
  • Esping-Andersen, G. (1990). The three worlds of welfare capitalism. Princeton University Press.
  • Esping-Andersen, G. (2010). Toplumsal riskler ve refah devleti. Sosyal Politika Yazıları, Ayşe Buğra, Çağlar Keyder,(drl.), 4. Baskı, İletişim Yayınları, İstanbul.
  • Esping-Andersen, G. (2015). Welfare regimes and social stratification. Journal of European Social Policy, 25(1), 124-134.
  • Ghosh, S., & Kundu, A. (2019). Determinants of gender parity index in higher education in India: A Panel data approach. Artha Beekshan, 27(4), 102.
  • Gümüş, İ. (2018). Tarisel perspektifte refah devleti: Doğuş, yükseliş ve yeniden yapılanma süreci. Journal of political administrative and local studies, 1(1), 33-66.
  • Günay, D., & Günay, A. (2016). Dünyada ve Türkiye’de yükseköğretim okullaşma oranları ve gelişmeler. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1, 13-30.
  • Günaydın, D. (2011). Küreselleşmenin refah devleti sağlık politikalarına etkileri: Türkiye örneği.
  • Gür, B. S., Çelik, Z., & Yurdakul, S. (2018). Yükseköğretime bakış 2018: İzleme ve değerlendirme raporu. Eğitim-Bir-Sen Stratejik Araştırmalar Merkezi.
  • Gür, B. S., & Yurdakul, S. (2020). Yükseköğretime bakış 2020: İzleme ve değerlendirme raporu. Eğitim-Bir-Sen Stratejik Araştırmalar Merkezi. https://www.ebs.org.tr/ebs_files/files/yayinlarimiz/Yuksekogretime_Bakis_2020.pdf
  • Henry, C. M., & Springborg, R. (2010). Globalization and the Politics of Development in the Middle East (C. 1). Cambridge University Press.
  • Hudson, J., & Kühner, S. (2011). Analysing the productive dimensions of welfare: Looking beyond East Asia. İçinde New Welfare States in East Asia. Edward Elgar Publishing.
  • İpek, E. (2022). Sosyal politikanın dünyada ve Türkiye’de tarihsel gelişimi. İçinde A. Develi & E. İpek (Ed.), Sosyal politikayı keşfetmek: Temel çalışma konuları (ss. 1-26). Nobel Yayınevi.
  • Katrougalos, G. S. (1996). The south European welfare model: The Greek welfare state, in search of an identity. Journal of European social policy, 6(1), 39-60.
  • Koçak, O., Kavi, E., & Es, M. (2017). Bilgi toplumu perspektifinde refah devleti: Finlandiya Modeli. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 7(13), 48-75.
  • Lauzadyte-Tutliene, A., Balezentis, T., & Goculenko, E. (2018). Welfare state in central and eastern Europe. Economics & Sociology, 11(1), 100-123.
  • Milli Eğitim Bakanlığı. (2021). Milli Eğitim İstatistikleri Örgün Eğitim 2020-21 (s. 284). MEB. http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2021_09/10141326_meb_istatistikleri_orgun_egitim_2020_2021.pdf
  • Obadić, A., & Aristovnik, A. (2011). Relative efficiency of higher education in Croatia and Slovenia: An international comparison. Amfiteatru Economic Journal, 13(30), 362-376.
  • O’Connor, J. S. (2006). Gender, citizenship and welfare state regimes. A handbook of comparative social policy, 180.
  • Pierson, C. (1998). Contemporary challenges to welfare state development. Political Studies, 46(4), 777-794. https://doi.org/10.1111/1467-9248.00167
  • Powell, M., & Yörük, E. (2017). Straddling two continents and beyond three worlds? The case of Turkey’s welfare regime. New Perspectives on Turkey, 57, 85-114.
  • Stephens, J. D. (1996). The Scandinavian welfare states. İçinde Welfare States in Transition Sage, London. Citeseer.
  • Stoesz, D. (1988). Functional concept of social welfare. Social Work, 33(1), 58-59.
  • Taşçı, F. (2013). Refah Devleti Modelleri İçinde Türkiye’nin Pozisyonu:“Yaşlı Algısı” Üzerinden Değerlendirmeler. İnsan & Toplum Dergisi, 3(5), 5-35.
  • Titmuss, R. M. (1975). Social policy: An introduction. Pantheon books.
  • TÜİK. (2020). Eğitim Harcamaları İstatistikleri, 2020. Türkiye İstatistik Kurumu. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Egitim-Harcamalari-Istatistikleri-2020-37199#:~:text=T%C3%BCrkiye'de%20e%C4%9Fitim%20harcamalar%C4%B1%202020,5%2C4%20ile%20ilkokul%20oldu.
  • Unesco. (2022a). Education Indicators. Unesco Instituts for Statistics. http://data.uis.unesco.org/Index.aspx?DataSetCode=NATMON_DS#
  • Unesco. (2022b). Gross enrollment ratio. Unesco Institut for Statistics. http://uis.unesco.org/en/glossary-term/gross-enrolment-ratio
  • Wilensky, H. L., & Lebeaux, C. N. (1958). Industrial society and social walfare: The impact of industrialization on the supply and organization of social welfare services in the United States.
  • Wilensky, H. L., & Lebeaux, C. N. (1965). Conceptions of social welfare. Social welfare institutions: a sociological reader, 11.
  • World Bank. (2021). World Development Indicators. https://databank.worldbank.org/source/world-development-indicators/preview/on
  • Yıldırım, B., & Şahin, F. (2019). Esping-Andersen’in Refah Devleti Sınıflandırması ve Makro Sosyal Hizmet Uygulamaları Temelinde Türkiye’nin Konumu. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi.
  • YÖK. (2022). Yükseköğretim Bilgi Yönetim Sistemi. https://istatistik.yok.gov.tr/

TÜRKİYE’NİN REFAH REJİMLERİ ARASINDAKİ YERİNİN YÜKSEKÖĞRETİM GÖSTERGELERİ AÇISINDAN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ

Yıl 2022, , 221 - 246, 28.11.2022

Abdülkadir Develi , Yasemin Bozkurt Özyalçın

https://doi.org/10.53092/duiibfd.1128183

Öz

Bu makale 2008 yılı itibariyle Türkiye’nin yükseköğretimdeki genişleme politikası sonrası refah devletleri arasındaki yerini ve refah rejimi dönüşümünü analiz etmeyi amaçlamaktadır. Çalışma, Türkiye ile karşılaştırılmak üzere muhafazakâr, liberal, sosyal demokrat ve Güney Avrupa refah rejimlerine ait 9 OECD (Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı) ülkesini kapsamaktadır. Bu amaçla toplam 10 ülkenin 2000-2019 yıllarındaki 6 yükseköğretim verisi seçilmiştir. Veriler 2008 öncesi ve sonrasını gösterecek şekilde iki dönem olarak gruplandırılmıştır. Ülkeler arası farklılık ve dönemler arası değişimi göstermek amaçlanmıştır. 2000-2009 yıllarına ait yapılan analiz sonucuna göre, 4 refah rejimi içinden yükseköğretim politikalarında ilk sırada sosyal demokrat rejim ülkeleri yer almaktadır. Bu dönemde Türkiye, yükseköğretim brüt okullaşma ve mezun oranı ile mezuniyetteki cinsiyet eşitliği endeksinde muhafazakâr ülkelerle aynı grupta yer almaktadır. GSYİH içindeki yükseköğretim harcamaları ve öğrenci başına yapılan kamu harcamalarına göre de Güney Avrupa ülkeleriyle aynı gruptadır. 2009-2019 yıllarında Türkiye’de yükseköğretimin her alanında ciddi bir büyüme göze çarpmaktadır. Bu dönemde Türkiye, yükseköğretim okullaşma oranı ve yükseköğretime yapılan harcamalarda ilk sıralarda ve sosyal demokrat rejimi ülkeleriyle yakın düzeyde bulunurken; yükseköğretimdeki mezun oranı ve mezuniyetteki cinsiyet endeksine göre de muhafazakâr rejim ülkeleriyle yakın düzeyde görünmektedir

Anahtar Kelimeler

Refah Devleti Rejimleri Yükseköğretim Eğitim Politikası Türkiye Welfare State Regimes Higher Education Education Policy

Kaynakça

  • Abdullah, M. B., Harun, M., & Jali, M. R. M. (2017). Employment generated by government spending on education. International journal of academic research in business and social sciences, 7(2), 738-742.
  • Abrahamson, P. (1999). The welfare modelling business. Social Policy & Administration, 33(4), 394-415.
  • Abu Sharkh, M., & Gough, I. (2010). Global welfare regimes: A cluster analysis. Global social policy, 10(1), 27-58.
  • Akbaş, E. (2019). Sosyal politikaya giriş: Tarihsel ve eleştirel bir çerçeve. İçinde A. Develi & E. İpek (Ed.), Sosyal politika, teori, politika ve uygulamalar.
  • Akyol, B. (2018). Güney Avrupa refah rejimi ülkelerinde işsizlik sigortası uygulamaları ve Türkiye ile karşılaştırması. Fırat Üniversitesi uluslararası iktisadi ve idari bilimler dergisi, 2(2), 1-44.
  • Altınışık, İ., & Peker, H. S. (2008). Eğitim ve gelir dağılımı eşitsizliği. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi sosyal ve ekonomik araştırmalar dergisi, 2008(2), 101-118.
  • Aravacik, E. D. (2018). Social policy and the welfare state. İçinde Public Economics and Finance. IntechOpen.
  • Aysan, M. F. (2013). Reforms and challenges: The Turkish pension regime revisited. Emerging Markets Finance and Trade, 49(sup5), 148-162.
  • Aysan, M. F. (2018). Between risks and opportunities: Social policies in contemporary Turkey. İçinde Turkish Economy (ss. 101-120). Springer.
  • Aysan, M. F. (2020). Geleceğin Türkiyesinde sosyal politikalar. İlke yayınları, 136.
  • Aysan, M. F., & Beaujot, R. (2009). Welfare regimes for aging populations: No single path for reform. Population and Development Review, 35(4), 701-720.
  • Bilen, M., & Çalışır, M. (2019). Türkiye’de gelir dağılımı ile eğitim arasındaki İlişki: ARDL sınır testi ile analizi. Akademik incelemeler dergisi, 14(2), 1-30.
  • Bölükbaş, S. (2019). Refah devletinin doğuşu ve gelişimi. İçinde Sosyal Politika, Teori, Politika ve Uygulamalar (1. bs). Umuttepe Yayınları.
  • Deacon, B. (2010). Küreselleşme ve sosyal politika: Hakkaniyetli bir refaha tehdit. İçinde Sosyal Politika Yazıları, Çev. B Yakut-Çakar ve U Balaban (ss. 101-158). İletişim Yayınları.
  • Develi, A., & Emiroğlu, E. (2019). Kentleşme ve sosyal politika. İçinde Sosyal politika, teori, politika ve uygulamalar. Umuttepe Yayınları.
  • Ereş, F. (2005). Eğitimin sosyal faydaları: Türkiye AB karşılaştırması. Millî Eğitim Dergisi, 33(167), 320-340.
  • Esping-Andersen, G. (1990). The three worlds of welfare capitalism. Princeton University Press.
  • Esping-Andersen, G. (2010). Toplumsal riskler ve refah devleti. Sosyal Politika Yazıları, Ayşe Buğra, Çağlar Keyder,(drl.), 4. Baskı, İletişim Yayınları, İstanbul.
  • Esping-Andersen, G. (2015). Welfare regimes and social stratification. Journal of European Social Policy, 25(1), 124-134.
  • Ghosh, S., & Kundu, A. (2019). Determinants of gender parity index in higher education in India: A Panel data approach. Artha Beekshan, 27(4), 102.
  • Gümüş, İ. (2018). Tarisel perspektifte refah devleti: Doğuş, yükseliş ve yeniden yapılanma süreci. Journal of political administrative and local studies, 1(1), 33-66.
  • Günay, D., & Günay, A. (2016). Dünyada ve Türkiye’de yükseköğretim okullaşma oranları ve gelişmeler. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1, 13-30.
  • Günaydın, D. (2011). Küreselleşmenin refah devleti sağlık politikalarına etkileri: Türkiye örneği.
  • Gür, B. S., Çelik, Z., & Yurdakul, S. (2018). Yükseköğretime bakış 2018: İzleme ve değerlendirme raporu. Eğitim-Bir-Sen Stratejik Araştırmalar Merkezi.
  • Gür, B. S., & Yurdakul, S. (2020). Yükseköğretime bakış 2020: İzleme ve değerlendirme raporu. Eğitim-Bir-Sen Stratejik Araştırmalar Merkezi. https://www.ebs.org.tr/ebs_files/files/yayinlarimiz/Yuksekogretime_Bakis_2020.pdf
  • Henry, C. M., & Springborg, R. (2010). Globalization and the Politics of Development in the Middle East (C. 1). Cambridge University Press.
  • Hudson, J., & Kühner, S. (2011). Analysing the productive dimensions of welfare: Looking beyond East Asia. İçinde New Welfare States in East Asia. Edward Elgar Publishing.
  • İpek, E. (2022). Sosyal politikanın dünyada ve Türkiye’de tarihsel gelişimi. İçinde A. Develi & E. İpek (Ed.), Sosyal politikayı keşfetmek: Temel çalışma konuları (ss. 1-26). Nobel Yayınevi.
  • Katrougalos, G. S. (1996). The south European welfare model: The Greek welfare state, in search of an identity. Journal of European social policy, 6(1), 39-60.
  • Koçak, O., Kavi, E., & Es, M. (2017). Bilgi toplumu perspektifinde refah devleti: Finlandiya Modeli. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 7(13), 48-75.
  • Lauzadyte-Tutliene, A., Balezentis, T., & Goculenko, E. (2018). Welfare state in central and eastern Europe. Economics & Sociology, 11(1), 100-123.
  • Milli Eğitim Bakanlığı. (2021). Milli Eğitim İstatistikleri Örgün Eğitim 2020-21 (s. 284). MEB. http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2021_09/10141326_meb_istatistikleri_orgun_egitim_2020_2021.pdf
  • Obadić, A., & Aristovnik, A. (2011). Relative efficiency of higher education in Croatia and Slovenia: An international comparison. Amfiteatru Economic Journal, 13(30), 362-376.
  • O’Connor, J. S. (2006). Gender, citizenship and welfare state regimes. A handbook of comparative social policy, 180.
  • Pierson, C. (1998). Contemporary challenges to welfare state development. Political Studies, 46(4), 777-794. https://doi.org/10.1111/1467-9248.00167
  • Powell, M., & Yörük, E. (2017). Straddling two continents and beyond three worlds? The case of Turkey’s welfare regime. New Perspectives on Turkey, 57, 85-114.
  • Stephens, J. D. (1996). The Scandinavian welfare states. İçinde Welfare States in Transition Sage, London. Citeseer.
  • Stoesz, D. (1988). Functional concept of social welfare. Social Work, 33(1), 58-59.
  • Taşçı, F. (2013). Refah Devleti Modelleri İçinde Türkiye’nin Pozisyonu:“Yaşlı Algısı” Üzerinden Değerlendirmeler. İnsan & Toplum Dergisi, 3(5), 5-35.
  • Titmuss, R. M. (1975). Social policy: An introduction. Pantheon books.
  • TÜİK. (2020). Eğitim Harcamaları İstatistikleri, 2020. Türkiye İstatistik Kurumu. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Egitim-Harcamalari-Istatistikleri-2020-37199#:~:text=T%C3%BCrkiye'de%20e%C4%9Fitim%20harcamalar%C4%B1%202020,5%2C4%20ile%20ilkokul%20oldu.
  • Unesco. (2022a). Education Indicators. Unesco Instituts for Statistics. http://data.uis.unesco.org/Index.aspx?DataSetCode=NATMON_DS#
  • Unesco. (2022b). Gross enrollment ratio. Unesco Institut for Statistics. http://uis.unesco.org/en/glossary-term/gross-enrolment-ratio
  • Wilensky, H. L., & Lebeaux, C. N. (1958). Industrial society and social walfare: The impact of industrialization on the supply and organization of social welfare services in the United States.
  • Wilensky, H. L., & Lebeaux, C. N. (1965). Conceptions of social welfare. Social welfare institutions: a sociological reader, 11.
  • World Bank. (2021). World Development Indicators. https://databank.worldbank.org/source/world-development-indicators/preview/on
  • Yıldırım, B., & Şahin, F. (2019). Esping-Andersen’in Refah Devleti Sınıflandırması ve Makro Sosyal Hizmet Uygulamaları Temelinde Türkiye’nin Konumu. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi.
  • YÖK. (2022). Yükseköğretim Bilgi Yönetim Sistemi. https://istatistik.yok.gov.tr/
Toplam 48 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Ekonomi
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Abdülkadir Develi 0000-0002-7800-0225

Yasemin Bozkurt Özyalçın 0000-0001-7881-0474

Yayımlanma Tarihi 28 Kasım 2022
Gönderilme Tarihi 9 Haziran 2022
Kabul Tarihi 26 Ağustos 2022
Yayımlandığı Sayı Yıl 2022

Kaynak Göster

APA Develi, A., & Bozkurt Özyalçın, Y. (2022). TÜRKİYE’NİN REFAH REJİMLERİ ARASINDAKİ YERİNİN YÜKSEKÖĞRETİM GÖSTERGELERİ AÇISINDAN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ. Dicle Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 12(24), 221-246. https://doi.org/10.53092/duiibfd.1128183
AMA Develi A, Bozkurt Özyalçın Y. TÜRKİYE’NİN REFAH REJİMLERİ ARASINDAKİ YERİNİN YÜKSEKÖĞRETİM GÖSTERGELERİ AÇISINDAN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ. Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. Kasım 2022;12(24):221-246. doi:10.53092/duiibfd.1128183
Chicago Develi, Abdülkadir, ve Yasemin Bozkurt Özyalçın. “TÜRKİYE’NİN REFAH REJİMLERİ ARASINDAKİ YERİNİN YÜKSEKÖĞRETİM GÖSTERGELERİ AÇISINDAN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ”. Dicle Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 12, sy. 24 (Kasım 2022): 221-46. https://doi.org/10.53092/duiibfd.1128183.
EndNote Develi A, Bozkurt Özyalçın Y (01 Kasım 2022) TÜRKİYE’NİN REFAH REJİMLERİ ARASINDAKİ YERİNİN YÜKSEKÖĞRETİM GÖSTERGELERİ AÇISINDAN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ. Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 12 24 221–246.
IEEE A. Develi ve Y. Bozkurt Özyalçın, “TÜRKİYE’NİN REFAH REJİMLERİ ARASINDAKİ YERİNİN YÜKSEKÖĞRETİM GÖSTERGELERİ AÇISINDAN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ”, Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, c. 12, sy. 24, ss. 221–246, 2022, doi: 10.53092/duiibfd.1128183.
ISNAD Develi, Abdülkadir - Bozkurt Özyalçın, Yasemin. “TÜRKİYE’NİN REFAH REJİMLERİ ARASINDAKİ YERİNİN YÜKSEKÖĞRETİM GÖSTERGELERİ AÇISINDAN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ”. Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 12/24 (Kasım 2022), 221-246. https://doi.org/10.53092/duiibfd.1128183.
JAMA Develi A, Bozkurt Özyalçın Y. TÜRKİYE’NİN REFAH REJİMLERİ ARASINDAKİ YERİNİN YÜKSEKÖĞRETİM GÖSTERGELERİ AÇISINDAN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ. Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 2022;12:221–246.
MLA Develi, Abdülkadir ve Yasemin Bozkurt Özyalçın. “TÜRKİYE’NİN REFAH REJİMLERİ ARASINDAKİ YERİNİN YÜKSEKÖĞRETİM GÖSTERGELERİ AÇISINDAN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ”. Dicle Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, c. 12, sy. 24, 2022, ss. 221-46, doi:10.53092/duiibfd.1128183.
Vancouver Develi A, Bozkurt Özyalçın Y. TÜRKİYE’NİN REFAH REJİMLERİ ARASINDAKİ YERİNİN YÜKSEKÖĞRETİM GÖSTERGELERİ AÇISINDAN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ. Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 2022;12(24):221-46.

                                                                                                                                32482     32483


Bu dergide yayınlanan tüm çalışmalar, Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0) License kapsamında lisanslanmıştır.