Evaluation of Sonsuz Şükran Village in Konya Province within the Scope of Ecological Criteria

Yıl 2024, Cilt: 20 Sayı: 2, 287 - 308, 28.12.2024

Ayşen Çoban , Latif Gürkan Kaya , Betül Halime Uzunay

https://doi.org/10.58816/duzceod.1528099

Öz

In this study, ecological design criteria have been put forward in order to provide a healthy, self-sufficient, comfortable and quality living space for buildings and residential areas formed by the combination of buildings and structures. In this context, within the scope of seven ecological design criteria (site selection, building, energy, waste management, transportation, space organization, vegetative design) and sub-criteria of these criteria, the Sonsuz Şükran Village in Hüyük district of Konya province, which was determined as the research area, was evaluated. In this context, it has been concluded that the research area has 68.18% compliance with the criteria and sub-criteria in question. However, suggestions have been developed for the sub-criteria that do not comply or are not in the research area. This study sets an example in terms of reducing environmental impacts, developing more sustainable lifestyles and blending socio-cultural interaction.

Anahtar Kelimeler

Ecology, ecological design, eco-village, Sonsuz Şükran Village

Konya İlinde Bulunan Sonsuz Şükran Köyü'nün Ekolojik Kriterler Kapsamında Değerlendirilmesi*

Öz

Bu çalışmada yapıların ve yapıların bir araya gelmesiyle oluşturulan yerleşim alanlarının sağlıklı, kendi kendine yetebilen, konforlu ve kaliteli bir yaşam alanı sağlaması amacıyla ekolojik tasarım kriterleri ortaya konulmuştur. Bu bağlamda, ortaya konulan yedi ekolojik tasarım kriteri (yer seçimi, bina, enerji, atık yönetimi, ulaşım, mekan organizasyonu, bitkisel tasarım) ve bu kriterlere ait alt kriterler kapsamında, araştırma alanı olarak belirlenen Konya ilinin Hüyük ilçesinde yer alan Sonsuz Şükran Köyü değerlendirilmiştir. Bu kapsamda araştırma alanının, söz konusu kriter ve alt kriterlere % 68,18 oranında uygunluk gösterdiği sonucuna varılmıştır. Bununla birlikte uygunluk göstermeyen ya da araştırma alanında olmayan alt kriterlere yönelik öneriler geliştirilmiştir. Bu çalışma, çevresel etkileri azaltmaya, daha sürdürülebilir yaşam tarzlarının geliştirilmesi ve sosyo-kültürel etkileşimin harmanlanması açısından örnek teşkil etmektedir.

Anahtar Kelimeler

Ekoloji, ekolojik tasarım, eko-köy, Sonsuz Şükran Köyü

Kaynakça

• Aktuna, M. (2007). “Geleneksel Mimarde Binaların Sürdürülebilir Tasarım Kriterleri Bağlamında Değerlendirilmesi Antalya Kaleiçi Evleri Örneği”. Yüksek Lisans Tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Akyüz, M. (2023). Yüz yüze görüşme.
• Anderson, B. (1977). Solar energy: fundamentals in building design. McGraw Hill Book Co.
• Arslan, H. D. (2021). Mimarlık, Planlama ve Tasarım Alanındaki Akademik Çalışmalar. A. Eraslan (Ed.), Konya Sonsuz Şükran Köyü Konutlarının Ekolojik Yönden İncelenmesi. Duvar Yayınları.
• Asımgil, B. (2017). Eko Köylerin Tanımlama Yaklaşımlarına Göre Karakteristik Özelliklerinin Saptanması. Trakya Üniversitesi Mühendislik Bilimleri Dergisi, 18(2), 95-111.
• Belek, A. N., ve Yamaçlı, R. (2023). Ekolojik Binaların Sürdürülebilir Tasarım Kriterleri ve Değerlendirme Süreci. Mimarlık ve Yaşam Dergisi, 8(2), 529-550.
• Bozdoğan, B. (2003). “Mimari Tasarım ve Ekoloji”. Yüksek Lisans Tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Çepel, N. (1995). Çevre Koruma ve Ekoloji Terimleri Sözlüğü. Türkiye Erozyonla Mücadele Ağaçlandırma ve Doğal Varlıkları Koruma Vakfı Yayınları.
• Çetinkaya Karafakı, F. (2014). “Eski Türk Kentlerinde Ekolojik Parametrelerin Yerleşim Üzerine Etkilerinin İrdelenmesi, Beypazarı Kent Merkezi Örneği”. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Emel, P., ve Şenyiğit, Ö. (2018). Ekolojik ve Sürdürülebilir Mimarlıkta Ekolojik Değerlendirme Yöntemleri. Ç.Ü. Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 36(7), 41-54.
• Gao, L., Tao, F., Liu, R., Wang, Z., Leng, H., & Zhou, T. (2022). Multi-scenario simulation and ecological risk analysis of land use based on the PLUS model: A case study of Nanjing. Sustainable Cities and Society, 85, 104055.
• Gilman, R., & Gilman, D. (1991), Eco-Villages and Sustainable Communities, A Report for Gaia Trust, Context Institute, Bainbridge Island, Washington.
• Girginer, D. (2006). “Kentsel Tasarım ile Ekolojik Sürdürülebilirliğin İlişkilendirilmesi ve Toplu Konut Gelişme Bölgelerinde Örneklenmesi”. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Gökşen, F., Güner, C., ve Koçhan, A. (2017). Sürdürülebilir Kalkınma İçin Ekolojik Yapı Tasarım Kriterleri. Akademia Disiplinlerarası Bilimsel Araştırmalar Dergisi, 3(1), 92-107.
• Gürpınar, E., (1992). Çevre Sorunları. Der Yayınları.
• Gürel, J., ve Irklı Eryıldız, D. (2021). Ekolojik Yapıların Temel Tasarım Ölçütleri Açısından Değerlendirilmesi. PEYZAJ-Eğitim, Bilim, Kültür ve Sanat Dergisi, 3(1), 1-27.
• Hall, R. (2015). The ecovillage experience as an evidence base for national wellbeing strategies. Intelektinė ekonomika, 9(1), 30-42.
• Ho, W. S., Hashim, H., & Lim, J. S. (2014). Integrated biomass and solar town concept for a smart eco-village in Iskandar Malaysia (IM). Renewable Energy, 69, 190-201.
• Hong, S., & Vicdan, H. (2016). Re-Imagining the Utopian: Transformation of a Sustainable Lifestyle in Ecovillages. Journal of Business Research, 69(1), 120-136.
• İnanç, T. (2010). “Geleneksel Kırsal Mimari Kimliğin Ekoloji ve Sürdürülebilirlik Bağlamında Değerlendirilmesi Rize Çağlayan Köyü Evleri Örneği”. Yüksek Lisans Tezi, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Jones, M. (2017). Sustainable event management: A practical guide. Routledge.
• Kaya, B., ve Şimşek, M. (2014). Beyşehir Yöresi’nde (Konya) Sıcaklık, Yağış ve Vejetasyon İlişkisinin Araştırılması. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 9(8),623-650.
• Kılıç, D., ve İşcan, F. (2019). Dünya’da ve Türkiye’de ekolojik köy uygulamaları. TMMOB Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası, 17. Türkiye Harita ve Bilimsel ve Teknik Kurultayı, 1-9, Ankara.
• Kirby, A. (2003). Redefining social and environmental relations at the ecovillage at Ithaca: A case study. Journal of Environmental Psychology, 23(3), 323-332.
• Klein, S. J., & Coffey, S. (2016). Building a Sustainable Energy Future, One Community at a Time. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 60, 867-880.
• Koçu, N. (2012). Sürdürülebilir Malzeme Bağlamında Kerpiç ve Çatı-Cephe Uygulamaları (Konya-Çavuş Kasabası Örneği). Erişim Adresi: https://www.yesilbinadergisi.com/yayin/709/surdurulebilir-malzeme-baglaminda-kerpic-ve-cati-cephe-uygulamalari-konya-cavus-kasabasi-ornegi-_21390.html Erişim Tarihi: 21.11.2023
• Litfin, K. T. (2014). Ecovillages: Lessons for sustainable community. John Wiley & Sons.
• Lockyer, J. (2017). Community, Commons, and Degrowth at Dancing Rabbit Ecovillage. Journal of Political Ecology, 24(1), 519-542. doi: https://doi.org/10.2458/v24i1.20890.
• Odum, E. P., & Barrett, G. W. (1971). Fundamentals of ecology. Philadelphia: Saunders.
• Price, O. M., Ville, S., Heffernan, E., Gibbons, B., & Johnsson, M. (2020). Finding Convergence: Economic Perspectives and the Economic Practices of an Australian Ecovillage. Environmental Innovation and Societal Transitions, 34, 209-220.
• Råberg, T. (2007). Permaculture Design in an Ecovillage: In Theory and Practise. Sveriges lantbruksuniversitet. Erişim Yeri: https://stud.epsilon.slu.se/12503/1/raberg_t_171026.pdf. Erişim Tarihi: 12.12.2023.
• Ristianti, N. S. (2016). SMART eco-village for hazardous coastal area in Bedono Village, Demak Regency. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 227, 593-600.
• Roysen, R., & Mertens, F. (2019). New Normalities in Grassroots Innovations: The Reconfiguration and Normalization of Social Practices in an Ecovillage. Journal of Cleaner Production, 236(1), 117647.
• Sarı, D., ve Karaşah, B. (2018). Bitkilendirme Tasarımı Öğeleri, İlkeleri ve Yaklaşımlarının Peyzaj Tasarımı Uygulamalarında Tercih Edilirliği Üzerine Bir Araştırma. Megaron, 13(3), 470-479.
• Sherry, J. (2019). The Impact of Community Sustainability: A Life Cycle Assessment of Three Ecovillages. Journal of Cleaner Production, 237(10), 117830.
• Spurgeon, R. (2002). Ekoloji. çev. Deniz Yurtören. Tübitak Yayınları.
• Tomičić, I., & Schatten, M. (2016). A Case Study on Renewable Energy Management in an Eco-Village Community in Croatia–an Agent Based Approach. International Journal of Renewable Energy Research, 6(4), 1307-1317.
• TUİK, 2023. Adrese Dayalı Kayıt Sistemi, Erişim Yeri: https://data.tuik.gov.tr/Kategori/GetKategori?p=Nufus-ve-Demografi-109 Erişim Tarihi: 14.10.2023
• Anonim, (2024a). Sonsuz Şükran Köyü Vaziyet Plan. Erişim Yeri: http://www.sonsuzsukran.org/planlama-ve-mimari.html, Erişim Tarihi: 10.07.2024.
• Anonim, (2024b). Sonsuz Şükran Köyü’nün peyzajında tercih edilen bitki türleri. Erişim Yeri: http://www.sonsuzsukran.org/mimari-planlama-yerle351im-plan305-ccedilevre-ve-tarihi.html, Erişim Tarihi: 10.07.2024.
• Uzunay, H. B. (2023). Sonsuz Şükran Köyü fotoğraf arşivi.
• Wang, B. (2021). Interior decoration design and ecological reconstruction based on ecological energy saving technology. Energy Reports, 7, 49-61.
• Willow, A. (2022). Visions of transition: centering the future in engaged sustainability research. SN Social Sciences, 2(5), 56.
• Xue, J. (2014). Is eco-village/urban village the future of a degrowth society? An urban planner's perspective. Ecological economics, 105, 130-138.
• Yeang, K. (2008). Ken Yeang’ın Ekolojik Tasarım Yaklaşımı. Yapı Dergisi, 318, 112-118.
• Yeşilyurt, D., ve Köse Doğan, R. (2022). Kültür-Sanat Köyü Örneği: Konya/Sonsuz Şükran Köyü Evlerinin İncelenmesi. Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 12(2), 258-279.