İlköğretimde Gelişmeler ve Yeni Yönelimler

Yıl 2013, Cilt: 1 Sayı: 1, 35 - 50, 11.07.2016

Fethi Çelik Ali Suat Önal Mustafa Yeler

Öz

Cumhuriyetten önce eğitim kurumları millî olmaktan uzak ve birbirine kapalı dikey kuruluşlar halinde yapılanmıştı. Türkiye’nin Cumhuriyet dönemi, içinde bulunulan zor durumdan kurtulması, toplumun hızlı kalkınması ve modernleşmesi sürecinde diğer tüm alanlarda olduğu gibi eğitim alanında da ilklerin ve yeniliklerin olduğu bir dönem olmuştur. Eğitim alanında yapılan yenilikler öncelikle ilköğretim kademesinde Tevhid-i Tedrisat Kanunu ile başlamıştır. Cumhuriyet döneminin ilk programı 1924 yılında uygulamaya konulmuştur. Atatürk’ün Cumhurbaşkanlığı yaptığı 1923-1938 dönemde ilkokul sayısı ve öğrenci sayısında önemli artışlar kaydedilmiştir. Günümüze kadar olan sürede okur yazarlık oranında önemli gelişmeler sağlanmıştır. 2005-2006 Öğretim yılından itibaren uygulamaya konulan İlköğretim Programı’nın yapılandırmacı anlayışı temele aldığı görülmektedir. Yapılandırmacı sınıflarda geleneksel sınıflara göre öğretmen ve öğrencilere farklı roller yüklenmiştir. Merkeziyetçi eğitim sisteminde merkezden hazırlanan öğretim programlarında, yöresel ihtiyaçların karşılanmasında yetersizlikler görülmektedir. Okul binalarının pek çoğu iklim, kültürel ve çevresel özellikler dikkate alınmadan tek tip yapılar olarak inşa edilmiştir. Öğrenme ve öğretme sürecinde değerlendirme, süreç içerisinde değerlendirme ve bu amaçla yeni değerlendirme yaklaşımlarından yararlanılması yönünde olmalıdır

Anahtar Kelimeler

İlköğretim, İlköğretim Programı, Okullaşma Oranları, Öğretim Teknolojileri

Developments and New Approaches in Primary Education

Öz

Before the republic, educational institutions were far from being national and were structured in the form of closed vertical organisations to one another. The republician era of Turkey, in the process of getting rid of the current situation, the rapid development and modernisation, has been a period of innovation and beginnings in the field of education as is the case of all other areas. Innovations in the field of education firstly started in primary stage with Unification of Education Law. The first programme of Republican era was put into practice in 1924. In the 1923-1938 period of Atatürk’s Presidency, significant increases were recorded in the number of primary schools and in the number of students. Up to present time(until now) significant process has been provided in the rate of literacy. It’ s seen that primary education programme which has been put into practice starting in 2005-2006 education year takes the constructivist approach as the basis. In constructivist classrooms, teachers and students take different roles compared to traditional classrooms. In centralist education system, in educational cirricula prepared by the center, deficiencies have been seen in meeting the local needs. Most of the school buildings have been built as single type of structures without taking the climate, cultural and environmental features into the account. The assessment in the process of learning and teaching should be in the direction of evaluation in the process and with this aim it should be in the direction of exploiting (benefiting from) new evaluation approaches.

Anahtar Kelimeler

Primary Education, Primary Education Program, Schooling Rates, Instructional Technology

Kaynakça

• Akyüz, Y. (2007). Türk Eğitim Tarihi. 11. Baskı. Ankara : Pegema Yayınları.
• Ali R. E. (2011). İlköğretimimizin Gelişimi ve Bugün Gelinen Nokta. http://www.universitetoplum.org/summary.php3?id=240 adresinden 25.11.2011 tarihinde indirilmiştir.
• Bakioğlu, A. (1996). Ders Değerlendirme: Yönetim İçin Göstergeler (MÜAEF Öğrencileri ve Eğitim Bilimleri Öğretim Elemanları Üzerinde Yapılan Bir Araştırma). İstanbul: 2. Ulusal Eğitim Sempozyumu Bildirileri, s. 171-183.
• Bakioğlu, A. & Polat, N. (2002). Kalabalık Sınıfların Etkileri, Bir Ön Araştırma Çalışması. Eğitim Araştırmaları,7, s. 147-156.
• Bilgen, H.N. (1994). Çağdaş Demokratik Eğitim. Ankara: MEB Yayınları.
• Brooks, J. G. & Brooks, M. G.(1999). The Case For Constructıvıst Classrooms. USA: ASCD
• Çakır, T. (1999). Cumhuriyet’in Yetmiş Beşinci Yılında Türk Milli Eğitiminde İlköğretim. Yayımlanmamış Yüksek lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
• Çilenti, K. (1995). Eğitim Teknolojisi ve Öğretim. Ankara: Yargıcı Matbaası.
• Devlet Planlama Teşkilatı, 2001, Okulöncesi Eğitim – İlköğretim – Özel Eğitim. Özel İhtisas Kurulu Raporu. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.
• DİE. (1967). Devlet İstatistik Enstitüsü. Ankara.
• Dursun, F. (2006).“Öğretim Sürecinde Araç Kullanımı”. İlköğretmen Dergisi. Sayı 1. s. 8-9
• Edis, A.B. (1947). Milli Eğitim Düsturu. İstanbul: MEB Yayınları.
• Erden, M. (1998). Öğretmenlik Mesleğine Giriş. İstanbul: Alkım Yayınları.
• Erden, M. (1996). Sosyal Bilgiler Öğretimi. İstanbul: Alkım Yayınevi.
• ERG. (2009). PISA Raporu. http://sabanciuniv.edu/tr/?medya/bulten/20110201.html adresinden 25.11.2011 tarihinde indirilmiştir.
• Fidan, N. K. (2008). AKÜ Eğitim Fakültesi Kuramsal Eğitimbilim, 1 (1), 48-61. www.keg.aku.edu.tr adresinden 25.12.2011 tarihinde indirilmiştir.
• Fidan, N. K. (2007). Program Geliştirme ve Öğretim. Ankara: Nobel Yayınları.
• Karagiorgi, Y. & Loizos S.(2005).” Translating constructivism into ınstructional design: potential and limitations”. Educational Technology and Society, 8 (1), 17-21. http://www.ifets.info/journals/8_1/5.pdf adresinden 07.03.2009 tarihinde indirilmiştir.
• Karasar, N.(2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Kavak, Y. Ergen, H. & Gökçe, F. (2008). Türkiye’de Okulöncesi Eğitim ve İlköğretim Sistemi Temel Sorunları ve Çözüm Önerileri. Ankara: TED Yayınları.
• Küçükahmet, L. (2004) Hayat Bilgisi Programının Değerlendirilmesi ”, Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu Bildirileri (14-16 Kasım 2005), (s. 373-381). Kayseri: Erciyes Üniversitesi.
• MEB.(2009). İlköğretim 1, 2 ve 3. Sınıflar Hayat Bilgisi Dersi Öğretim Programı ve Klavuzu. Ankara: MEB Yayınları.
• MEB.(2007). 2006-2007 Örgün Eğitim İstatistikleri. Ankara: MEB Strateji Geliştirme Başkanlığı.http://sgb.meb.gov.tr/istatistik/meb_istatistikleri_orgun_egitim_2006_2007.pdf adresinden 25.11.2011 tarihinde indirilmiştir.
• MEB. (2008). 2007-2008 Örgün Eğitim İstatistikleri. Ankara: MEB Strateji Geliştirme Başkanlığı http://sgb.meb.gov.tr/istatistik/meb_istatistikleri_orgun_egitim_2007_2008.pdf adresinden 25.11.2011 tarihinde indirilmiştir.
• MEB. (2010). http://sgb.meb.gov.tr/istatistik/meb_istatistikleri_orgun_egitim_2010_2011 adresinden 25.12.2011 tarihinde indirilmiştir.
• MEB. (1991). VII. Milli Eğitim Şurası. http://ttkb.meb.gov.tr/suralar.aspx adresinden 06.02.2012 tarihinde indirilmiştir.
• MEB. (1998). Cumhuriyetin 75. Yılında Gelişmeler ve Hedefler. Milli Eğitim. Ankara: MEB Basımevi.
• MEB. (2001). 2001 Yılı Başında Milli Eğitim. Ankara : Milli Eğitim Yayınları.
• MEB. (2005). Öğretim Programı ve Kılavuzu. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi. http://iogm.meb.gov.tr/pages.php?page=program adresinden 07.04.2009 tarihinde indirilmiştir.
• MEB.(2005). İlköğretim 1-5. Sınıf Programları Tanıtım El Kitabı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
• MEB.(2003). Öğrenci Merkezli Eğitim Uygulama Modeli. Ankara: MEB Basımevi.
• MEB. (2003).Tebliğler Dergisi. Sayı: 2551.
• Öğülmüş, S. & Özdemir, S. (1995). Sınıf ve Okul Büyüklüğünün Öğrenciler Üzerindeki Etkisi, Eğitim Yönetimi Dergisi. 2, 261-271.
• MEB. (2005). OECD PISA Araştırmasının Türkiye ile İlgili Sonuçları. http://sabanciuniv.edu/tr/?medya/bulten/20110201.html adresinden 25.11.2011 tarihinde indirilmiştir.
• Sönmez, V. (1986). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı. Ankara: Olgaç Matbaası.
• Tor, H. & Orhan, E. (2004). The Turkish Online Journal of Educational Technology – TOJET, ISSN: 1303-6521 volume 3 Issue 1 Article 16.
• TÜSİAD. (1990). TÜSİAD Türkiye’de Eğitim. http://scholar.google.com.tr/scholar?hl=tr&q=T% C3%9CS%C4%B0AD+T%C3%BCrkiye%E2%80%99de+E%C4%9Fitim+2006&btnG=Ara&lr=&a_yl o=&as_vis=1 adresinden 02.01.2012 tarihinde indirilmiştir.
• TUSIAD. (2006). Eğitim ve Sürdürülebilir Büyüme: Türkiye Deneyimi, Riskler, Fırsatlar http://scholar.google.com.tr/scholar?hl=tr&q=T%C3%9CS%C4%B0AD+T%C3%BCrkiye%E2%80% 99de+E%C4%9Fitim+2006&btnG=Ara&lr=&as_ylo=&as_vis=1 adresinden 03.01.2012 tarihinde indirilmiştir.
• Yapıcı, M.( 2008). “Yapılandırmacılık”. Eğitim Psikolojisi . Yıldırım, İ. (Ed.), Ankara: Anı Yayıncılık.