İstanbul’da Karayolu Yolcu Taşımacılığında Elektrikli Araç Kullanımının İncelenmesi

Yıl 2018, , 367 - 386, 31.05.2018

Zübeyde Öztürk

https://doi.org/10.31202/ecjse.382348

Cited By: 4

Öz

İstanbul’da ulaştırma kaynaklı çevreye zararlı
gazların azalmasına büyük katkısı olacağı düşünülen, içten yanmalı motor yerine
elektrik motoru kullanılan elektrikli araçların işletilmesi gündemdedir.
Çalışmada, gelecekte toplu taşıma araçlarında elektrikli araç sistemlerine
geçileceği varsayılan senaryolar oluşturulmuştur. Bu senaryolarda öncelikle
ticari taksilerin %30 oranında elektrikli araçlara geçeceği, ikinci senaryoda
ticari taksilerin %70 ve otobüslerin %30 oranında elektrikli araçlara geçeceği,
üçüncü senaryoda ticari taksilerin %100 otobüslerin %70 ve minibüslerin %30
oranında elektrikli araçlara dönüşeceği kabulu yapılmıştır. Toplamda altı
farklı senaryo ile bütün toplu taşıma araçlarının elektrikli araç olacağı
düşünülmüştür. Kaynak emisyonları belirlendikten sonra, toplu taşıma
araçlarından dolayı artan enerji ihtiyacı miktarının da  oluşturacağı kirlilikler hesaplanmıştır.
Elektrikli sisteme geçiş ile azalan emisyonlar ile kaynakta oluşan emisyonlar
arasındaki farktan net emisyon azalışı belirlenmiştir. Özel araçlar
için de elektrikli sisteme geçişle azalan
emisyonlar ile kaynakta oluşan emisyonlar saptanarak net emisyon azalışı
belirlenmiştir. Sonuç olarak elektrikli araç sistemine geçiş,
emisyonlarda azalmalar sağlayacaktır. 

Anahtar Kelimeler

Karayolu, Yolcu Taşımacılığı

Kaynakça

• [1] T.C İstanbul Valiliği (2016) İstanbulun yerlekşkesi ve yapısı [2016/09 Bülten],http://www.istanbul.gov.tr/Files/ebulten/20169/icerikyerlesim.html. [2] Türkiye İstatistik Kurumu (2016) İstatistik yıllığı 2016, TÜİK Ankara. [3] Ay, Eyüp F., Balta, M., Çolak, M., Semercioğlu, H. (2010) Hava Kirliliği ve Modellenmesi. Sakarya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Sakarya. [4] Dünya Enerji Konseyi Türk Milli Komitesi (2016) İstatistikler, DEM-TMK Ankara. [5] Öztürk, Z., (2006), Motorlu Araçlardan Oluşan Kirlilik ve Egzos Emisyon Regülasyonları, II. Ulaşım ve Trafik Kongresi Sergisi. [6] Erel, A.,(1986), Sosyal ve Ekonomik Gelişmemizde Ulaştırma Sempozyumu, Ulaştırma ve Enerji, TÜBİTAK Mühendislik Araştırma Grubu İTÜ Ulaştırma ve Ulaşım Araçları UYG-AR Merkezi. [7] Andersson, E., Lukaszewicz, P., (2006), Energy Consumption and Related Air Pollution for Scandinavian Electric Passenger Trains, Department of Aeronautical and Vehicle Engineering Royal Institute of Technology, KTH. [8] TUBİTAK-TTGV (1998), Enerji Teknolojileri Politikası Çalışma Grubu Raporu, Ankara, TUBİTAK-TTGV. [9] Tünay, O, Alp, K, (1996), Hava Kirlenmesi Kontrolü, İstanbul Ticaret Odası. [10] Öztürk, Z., Ulaştırmanın Çevresel Etkileri, Ders Notları. [11] Gürbüz, A. A. & Kulaksız, A. A. (2016). Elektrikli Araçlar ile Klasik İçten Yanmalı Motorlu Araçların Çeşitli Yönlerden Karşılaştırılması, GÜFBED/GUSTIJ (2016) 6 (2): 117-125. [12] Soruşbay, C. ve diğerleri. (2009), Ulaştırma Sektöründe Sera Gazı Azaltımı, Proje No: 105G039, TÜBİTAK (Kamu Kurumları Ar-Ge Projesi-1007) ve T.C. Ulaştırma Bakanlığı, Ankara. [13] Samur, H. (2011) Küresel İklim Değişiminin Etkileri ve Uluslararası Alandaki Mücadele Stratejileri, Selçuk Üniversitesi İİBF Kamu Yönetimi, Konya. [14] Kozak M., Kozak Ş. (2012). Enerji Depolama Yöntemleri. SDU International Technologic Science, vol. 4, no 2, November. [15] Yıldız Teknik Üniversitesi. (2011). Türkiye Hibrit&Elektrikli Araçlar Çalıştayı İstanbul: YTÜ. [16] Ünlü, N., Karahan, Ş., Tür, O., Uçarol, H., Özsu, E., Yazar, A., Turhan, L., Akgün, F., Tırıs, M. (2003). Elektrikli Araçlar, TÜBİTAK Marmara Araştırma Merkezi Enerji Sistemleri ve Çevre Araştırma Enstitüsü, Gebze. [17] Öztürk, T. (2013). Asenkron motor ile sürülen elektrikli aracın modellenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Karabük Üniversitesi, FBE, Karabük. [18] Hızar, G., Aras, M. (2010). Elektrikli Otomobil, Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Karabük. [19] Kerem A. (2014). Elektrikli Araç Teknolojisinin Gelişimi ve Gelecek Beklentileri, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi 5 (1): 1-13. [20] Dülger, Z., Özdemir, E. (2010) Fotovoltaik Batarya Şarj Sistemi Gelişimi le Hibrit Elektrikli Araçlarda Enerji Verimliliği, Kocaeli Üniversitesi, 270-271. [21] Aydemir, T (2014). Elektrikli Araçların Çevresel Etkilerinin ve Yakıt Avantajlarının İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara. [22] Özel Tüketim Vergisi Kanunu (2011) T.C. Resmi Gazete,4760,26 Şubat [23] Polat, Ö.,Yumak, K., Sezgin, M.S., Yumurtacı G., Gül, Ö. (2009). Elektrikli Araç Şarj İstasyonlarının Türkiye’deki Güncel Durumu, İstanbul Teknik Üniversitesi. [24] Koç, E., Şenel, M. C. (2013). Dünyada ve Türkiye’de Enerji Durumu- Genel Değerlendirme, Mühendis ve Makina, cilt 54, sayı 639, sf. 32-44. [25] Avinç, A. (1998). Değişik Enerji Kaynakları ve Çevreye Etkileri, Çev-kor, cilt 7, sayı 27,19-23. [26] T.C. Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı (2017). Dünya ve Türkiye Enerji ve Tabii Kaynaklar Görünümü, T.C Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı, Ankara. [27] <http://www.enerjiatlası.com>, erişim tarihi 19.09.2017. [28] Çukurçayır M. A., Sağır H. (2013). Enerji Sorunu Çevre ve Alternatif Enerji Kaynakları, Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Konya. [29] Türkiye İstatistik Kurumu (2012).Ulusal Seragazı Emisyon Envanteri Raporu, TÜİK Ankara.