İslâm tarihinde
medrese, ders fiilinden üretilmiş ve ders verilen bina veya yüksekokul anlamına
gelen eğitim ve öğretim kurumlarının genel adıdır. Medrese yapıları, çağının en
modernist ve minimalist yapılarıdır. Bu yapılar ihtiyaç programını karşılayacak
şekilde ve uygun oranlardaki mekânlarıyla «Az Çoktur» ilkesinin en erken
örneklerinden sayılabilir. Mimar Sinan, medrese yapı geleneğini konumlanma,
işlev, sağlamlık ve estetik alanlarında doruk noktaya çıkarmıştır. İstanbul,
Mimar Sinan'ın medreselerinin en yoğun olduğu kenttir. Türkiye’de 1924 tarihli Tevhid-i
Tedrisat kanunuyla kapatılan medreseler işlevlerini yitirmiş yapı
gruplarındandır. Bu çalışmada İstanbul’da yeniden işlevlendirilmiş Mimar Sinan
medreselerinin yeni işlev gereği değişen mimari özelliklerinin değerlendirilmesi
yapılmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Mühendislik |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Mayıs 2018 |
Gönderilme Tarihi | 12 Ocak 2018 |
Kabul Tarihi | 21 Mart 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 5 Sayı: 2 |
Açık Dergi Erişimi (BOAI)
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.