The Role of Peer Coaching on Improving Pre-Service Teachers' Instructional Skills

Yıl 2021, , 112 - 131, 28.12.2021

Serpil Özdemir

https://doi.org/10.12984/egeefd.937681

Cited By: 1

Öz

This study aims to explore the effect of peer coaching on instructional skills. 50 students attending Bartın University, Turkish Teaching Undergraduate Program participated in this mixed-methods study with explanatory sequential design. Quantitative data were collected with the Micro Teaching Evaluation Form and qualitative data were collected with a semi-structured interview form. t-test and content analysis were used in the analysis. It was found that there were significant differences in favor of the experimental group in the dimensions of lesson planning, lesson-opening, development of the lesson and overall success while the data yielded significant differences in favor of the control group in the knowledge and communication dimensions. Yet, there was no significant difference in lesson-closure dimension. Participants stated that peer coaching contributed positively to professional development, sharing of opinions and experiences, and affective development. Coachees were found to be enjoying microteaching, spotting their mistakes in advance, learning by having fun and asking questions to the coaches at any time. Participants were concerned that peer coaching interfered with creative thinking. Integrating peer coaching in the curriculum, encouraging peer coaching after preparation of lesson plans, and collecting reports from the students at each stage are among the educational implications recommended.

Anahtar Kelimeler

Peer coaching, Teacher education, Teaching practicum, Instructional skills

Öğretmen Adaylarının Öğretim Becerilerini Geliştirmede Akran Koçluğunun Rolü

Öz

Bu çalışmanın amacı akran koçluğunun öğretmenlik becerilerinin gelişimine etkisini belirlemektir. Araştırma karma yöntemlerden açıklayıcı sıralı desenle yürütülmüştür. Araştırmaya Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Türkçe Öğretmenliği Lisans Programından 50 öğrenci katılmıştır. Nicel veriler Mikro Öğretimi Değerlendirme Formuyla, nitel veriler yarı yapılandırılmış görüşme formu ile toplanmıştır. Verilere t testi ve içerik analizi uygulanmıştır. Araştırma sonucunda plan yapma, derse giriş, dersi geliştirme ve genel başarı boyutlarında deney grubu lehine; konu alan bilgisi ve iletişim boyutlarında kontrol grubu lehine anlamlı farklar belirlenmiş, dersi kapatma boyutunda anlamlı bir fark görülmemiştir. Katılımcılar mesleki gelişim, görüş ve deneyim paylaşımı ve duyuşsal gelişim açısından akran koçluğunun olumlu katkılar yaptığını düşünmektedirler. Danışanlar mikro öğretime kısa sürede hazırlanmaktan, önceden hatalarını görmekten, eğlenerek öğrenmekten ve koçlara her an soru sorabilmekten memnundurlar. Katılımcılar akran koçluğunun yaratıcı düşünmeyi engellemesinden endişelenmektedirler. Akran koçluğunun öğretim programında yer alması, danışanların planlarını yaptıktan sonra koçlarla çalışmaya başlamaları, iki tarafın da her aşamada yaşadıklarını öğretim elemanına rapor etmesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Akran koçluğu, Öğretmen eğitimi, Öğretmenlik uygulaması, Öğretim becerileri

Kaynakça

• Alsaleh, A., Alabdulhadib, M., & Alrwaishedb, N. (2017). Impact of peer coaching strategy on pre-service teachers’ professional development growth in Kuwait. International Journal of Educational Research, 86(2017), 36-49. doi: 10.1016/j.ijer.2017.07.011
• Anderson, N. A., Barksdale, M. A., & Hite, C. E. (2005). Preservice teachers’ observations of cooperating teachers and peers while participating in an early field experience. Teacher Education Quarterly, 32(4), 97-117.
• Arslan Dönmez, S. (2020). Mesleki gelişim temelli akran koçluğu uygulamasına ilişkin bir inceleme. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Alanya Alaaddin Keykubat Üniversitesi, Antalya.
• Bal, M. (2018). Türkçe dersinin 21. yüzyıl becerileri açısından incelenmesi. Turkish Studies, 13(4), 49-64. doi:10.7827/TurkishStudies.12922
• Bayındır, N., Çavdar, H. ve Gökçe, M. (2016). Öğretmen adaylarının ideal öğretimsel becerilere ilişkin beklentileri. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 79-88.
• Bowman, C. L., & McCormick, S. (2000). Comparison of peer coaching versus traditional supervision effects. The Journal of Educational Research, 93(4), 256-261. doi: 10.1080/00220670009598714
• Britton, L. R., & Anderson, K. A. (2010). Peer coaching and preservice teachers: Examining an underutilized concept. Teaching and Teacher Education, 26(2), 306-314. doi: 10.1016/j.tate.2009.03.008
• Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (14. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Creswell, J. W., & Plano Clark, V. L. (2015). Karma yöntem araştırmaları tasarımı ve yürütülmesi. (B. Dede ve S. B. Demir, çev.). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Çapan, S. A. ve Bedir, H. (2019). Pre-service teachers’ perceptions of practicum through reciprocal peer mentoring and traditional mentoring. Journal of Language and Linguistic Studies, 15(3), 953-971. doi:10.17263/jlls.631539
• Demirel, F. (2013). Akran eğitiminin matematik dersinde kullanımının öğrenci tutumu, başarısı ve bilgi kalıcılığına etkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Erciyes Üniversitesi, Kayseri.
• Göker, S. D. (2006). Impact of peer coaching on self-efficacy and instructional skills in TEFL teacher education. System, 34(2), 239-254. doi: 10.1016/j.system.2005.12.002
• Hooker, T. (2013). Peer coaching: A review of the literature. Waikato Journal of Education, 18(2), 129-139. doi:10.15663/wje.v18i2.166
• Huston, T., & Weaver, C. L. (2008). Peer coaching: Professional development for experienced faculty. Innovations in Higher Education, 33, 5-20. doi: 10.1007/s10755-007-9061-9.
• Johnson, R. B., & Cristensen, L. (2014). Educational research quantitative, qualitative and mixed approaches. (5th ed.). California: SAGE Publications, Inc.
• Karakaya Cirit, D. ve Aydemir, S. (2019). Akran koçluk uygulamasının fen bilgisi öğretmen adaylarının teknolojik pedagojik alan bilgisine etkisi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(3), 933-951. doi:10.17679/inuefd.566462
• Kasapoğlu, A. E. (2002). A suggested peer observation model as a means of professional development. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Bilkent Üniversitesi, Ankara.
• Kavanoz, H. S. ve Yüksel, G. (2010). An investigation of peer teaching technique in student teacher development. The International Journal of Research in Teacher Education, 1(Special Issue), 1-19.
• Koç, A. (2020). Bulut tabanlı akran öğretiminin öğretmen adaylarının akademik başarı, iletişim becerileri ve derse ilişkin tutumlarına etkisi. (Yayımlanmamış doktora tezi). İnönü Üniversitesi, Malatya.
• Kurtts, S. A., & Levin, B. B. (2000). Using peer coaching with preservice teachers to develop reflective practice and collegial support. Teaching Education, 11(3), 297-310.
• Kuru Gönen, İ. (2016). A study on reflective reciprocal peer coaching for pre service teachers: Change in reflectivity. Journal of Education and Training Studies, (4)7, 221-235. doi: 10.11114/jets.v4i7.1452
• Ladyshewsky, R. (2017). Peer coaching as a strategy to increase learning and development in organisational life - A perspective. International Journal of Evidence Based Coaching and Mentoring, 15(1), 4-10.
• Lockwood, J. R., McCombs, J. S., & Marsh, J. A. (2010). Linking reading coaches and student achievement: Evidence from Florida middle schools. Educational Evaluation and Policy Analysis, 32(3), 372-388. doi:10.3102/0162373710373388
• Lu, H. (2010). Research on peer coaching in preservice teacher education - A review of literature. Teaching and Teacher Education, 26(2010), 748-753. doi: 10.1016/j.tate.2009.10.015
• Miles, M. B., & Huberman, A. M. (2019). Nitel veri analizi (3. baskı). (S. Akbaba Altun ve A. Ersoy, çev. ed.) Ankara: Pegem Akademi.
• Mirzeoğlu, A. D. ve Özcan, G. (2015). Akran öğretimiyle işlenen okul deneyimi dersi hakkında öğrenci görüşleri ve kazanımları. Sport Sciences, 10(4), 16-33.
• Müldür, M. ve Çevik, A. (2020). Türkçe eğitiminde ders imecesi modelinin uygulanmasına ilişkin nitel bir araştırma. Turkish Studies – Educational Sciences, 15(1), 303-324. doi: 10.29228/TurkishStudies.40484
• Ovens, A. (2004). Using peer coaching and action research to structure the practicum: An analysis of student teacher perceptions. Journal of Physical Education New Zealand, 37(1), 45–60.
• Özdemir, S. (2019). Türkçe öğretmeni adaylarının mikro öğretim uygulamalarında gözlenen planlama ve uygulama sorunları: Okuma eğitimi örneklemi. Sözel Bildiri, 12. Uluslararası Türkçenin Eğitimi-Öğretimi Kurultayı, İzmir.
• Pierce, T., & Miller, S. P. (1994). Using peer coaching in preservice practica. Teacher Education and Special Education, 17(4), 215-223.
• Sağlam, Y. ve Kanadlı, S. (2021). Nitel veri analizinde kodlama (4. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Scott, V., & Miner, C. (2008). Peer coaching: Implication for teaching and program improvement. Transformative Dialogues: Teaching and Learning Journal, 1(3), 1-11.
• Starr, J. (2003). The coaching manual: The definitive guide to the process, principles and skills of personal coaching. Edinburg: Pearson.
• Sullivan, P. B., Buckle, A., Nicky, G., & Atkinson, S. H. (2012). Peer observaion of teaching as a faculty development tool. BMC Medical Education, 12(26), 1-6.
• Vacilotto, S., & Cumings, R. (2007). Peer teaching in TEFL/TESL programmes. ELT Journal, 61(2), 153-160.
• Yalçın Arslan, F., & İlin, G. (2013). Effects of peer coaching for the classroom management skills of teachers. Journal of Theory and Practice in Education, 9(1), 43-59.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.