GELİŞİM DÖNEMLERİNE GÖRE OYUNUN TERAPÖTİK KULLANIMI

Yıl 2006, Cilt: 22 Sayı: 1, 293 - 304, 01.01.2006

Sema Kuğuoğlu Meltem Kürtüncü Tanır

Öz

Oyun, çocuğa hiç kimsenin öğretemeyeceği konuları, kendi deneyimleriyle öğrenmesi yöntemidir. Aynı zamanda çocuğun bilişsel, psikomotor ve sosyal kapasitesini arttıran bir araçtır. Hastaneye yatırılan bir çocuk için “oyun” kendi çevresindedir. Ancak çocuğun oyun alanı, çocuk tarafından algılanan stresli durumlar ve çevresel alan nedeniyle sınırlanmış olur. Hastanede uzun süre yatma çocuklarda normal oyun gelişimi üzerine ters etkilere neden olabilir. Bu makalede; oyunun fonksiyonları, çocukluk dönemlerine göre oyundaki genel eğilimler, gelişim dönemlerine göre önerilen oyun aktiviteleri ve oyuncaklar, hastane ortamında oyunun terapötik kullanımı ve hemşirenin rolünden bahsedilmiştir. Hastanede yatan bir çocuğu hastane ortamına alıştırmada, psikososyal fonksiyonlarının ve ağrısının derecesini belirlemede, tıbbi işlemleri kabul etmesinde ve tanısal işlemlere hazırlanmasında oyun oldukça kullanışlı bir araçtır

Anahtar Kelimeler

oyun, oyunun fonksiyonları, terapötik oyun, gelişim dönemlerine göre çocuklar

THERAPEUTIC USE OF PLAY ACCORDING TO DEVELOPMENTAL STAGE

Öz

Play is a method by which the child, through his or her own experience, learns themes that no one else can teach. It also improves cognitive, psychomotor and social capacity of the child. “Play” for the hospitalized child is his/her surroundings. However, the playground is often limited with the space available and due to stressors perceived by the child. Prolonged hospitalization may result in adverse effects on game development. This article studies the functions of play, inclinations in games according to the stage of childhood, gaming activities and toys suggested in relation with developmental stage, therapeutic use of play in hospitals and roles of the nurse. Play is a highly convenient tool in accustoming the hospitalized child to the hospital environment, determining the psychosocial functions and the intensity of pain, identifying acceptance of medical procedures, and in preparing to diagnostic processes

Anahtar Kelimeler

play, functions of play, therapeutic play, children in developmental stages

Kaynakça

• 1. Akgül H, Öztürk C (2004). Oyun ve oyuncağın tarihsel gelişimi. Çocuk Forumu, 7(1):54-58.
• 2. Arslan F (2000). 1-3 yaş dönemindeki çocuğun oyun ve oyuncak özelliklerinin gelişim kuramları ile açıklanması. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 4(2):40-43.
• 3. Bilir Ş, Dönmez B (1995). Hastanede oyun yaş gruplarına göre hastanede yatan çocuklar. Çocuk ve Hastane, 2. baskı, Ankara, Sim Matbaacılık, s.65-78.
• 4. Çavuşoğlu H (2002). Çocuk Sağlığı Hemşireliği, Genişletilmiş 7. baskı, Ankara, Sistem Ofset Basım Yayın San. Tic. Ltd. Şti., s.63-65.
• 5. D’Antonia IJ (1984). Therapeutic use of play in hospitals. Nurs Clin North Am, 19(2):351-359.
• 6. Görker I (2001). Çocuklarda oyun tedavi grubu: Bir grup çocuk ile yapılan oyun tedavi grubunun değerlendirilmesi. Yeni Symposium, 39 (1):39-44.
• 7. Haitat H, Bar-Mor G, Shoctat M (2003). The world of the child: a world of play even in the hospital. J Pediatr Nurs, 18(3):209-214.
• 8. Hall C, Reet M (2000). Enhancing the state of play in children’s nursing. J Child Health Care, 4(2):49-54.
• 9. Jessee PO (1992). Nurses, children and play. Issues Compr Pediatr Nurs, 15(4):261- 269.
• 10. Kielhofner G, Barris R, Bauer D ve ark. (1983). A comparison of play behavior in nonhospitalized and hospitalized children. Am J Occup Ther, 37(5):305-312.
• 11. Mangır M, Aktaş Y (1993). Çocuğun gelişiminde oyunun önemi. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 26:14-18.
• 12. Schulte EB, Price DL, James SR (1997) Thompson’s Pediatric Nursing. 7 th Edition, Philadelphia, W.B. Saunders Company, s.206-207.
• 13. Şenol S (2004). http://www.hastarehberi.com/cocuk/cocuk3/cocukveoyun.htm. Erişim tarihi: 03.08.2004.
• 14. Topaç H (2004). Oyunun tanımı ve önemi. http://www.members.tripod.com. Erişim tarihi: 31.07.2004.
• 15. Yiğit R (1995). Hastanede yatan çocuk için oyunun önemi. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2(2):18-24.
• 16. Yavuzer H (1999a) Ana-Baba ve Çocuk. 12. Basım, Remzi Kitabevi, s.169-177.
• 17. Yavuzer H (1999b) Çocuk Psikolojisi. 18. Basım, Remzi Kitabevi, s.191-204.
• 18. Yörükoğlu A (2000) Çocuk Ruh Sağlığı. 24. Basım, Özgür yayınları, Kurtiş matbaası, s.66-75.
• 19. Zahr LK (1998). Therapeutic play for hospitalized preschoolers in Lebanon. Pediatr Nurs, 24(5):449-454.
• 20. Wong DL (1996) Wong and Whaley’s Clinical Manual of Pediatric Nursing. Fourth Edition, St. Louis, Mosby, s.216-220.