Ömer Seyfeddin’in Hikâyelerini Yazma Maksadı

Yıl 2020, Cilt: 9 Sayı: 25, 99 - 128, 20.04.2020

Zeki Gürel

Öz

Hikâye deyince belki de Türk edebiyatında ilk akla gelen Ömer Seyfeddin’dir. Ömer Seyfeddin’i sadece bir edebiyatçı olarak ele alıp incelemek ve ona bu açıdan
bakmak Ömer Seyfeddin’i eksik tanımak ve tanıtmak demektir. O, iyi bir hikâye yazarı olduğu kadar; iyi bir ideal adamdır da. Onun için ülküsünü gerçekleştirmek düşüncesiyle edebiyatı seçmiş bir sanatçıdır denilebilir. Ömer Seyfeddin’in fikirleri o gün (yaşadığı bunalımlı devir) olduğu gibi bugün de Türk milletine yeni
ufuklar müjdeleyecek karakterde ve güçtedir. O fikirlerini- siyasi, sosyal ve edebi – ortaya koyarken; bir gerçeği, Müslüman – Türk milleti gerçeğini hiçbir zaman
aklından çıkartmamış, aksine fikirlerini bu gerçeğin; Müslüman – Türk milleti ve bütün insanlığın bekası için kaleme almıştır. İşte bunun için Ömer Seyfeddin, ileri
sürdüğü fikirlerinde gerçekçidir. Edebiyat tarihlerinde Türk hikâyeciliğinin ölümsüz ustası olarak yer alan Ömer Seyfeddin (11 Mart 1884, Gönen-6 Mart 1920, İstanbul), Dağıstanlı asker bir babanın ve İstanbullu bir annenin oğludur. Babasının görevi dolayısıyla Anadolu’da geçen çocukluğunu anlattığı And ve Falaka hikâyeleri vardır. Askerî okuldan mezun olduktan sonra Balkanlarda Osmanlı Devletine isyan eden Bulgar çetelerini takiple görevlendirilmiş ve Yunanlılara eser düşmüştür. Balkanlarda Müslüman-Türk milletine karşı yapılan zulme ve işkencelere biz zat şahit olmuş ve bunları da Beyaz Lale ve Bomba gibi hikâyelerinde anlatmıştır. Tarih konulu hikâyelerinde ise, Müslüman-Türk insanına öz güven aşılamaya çalışmıştır. Ömer Seyfeddin, Üç Tarz-ı Siyaset diye adlandırılan Osmanlıcılık, İslamcılık ve Türkçülük fikir hareketlerinden Türkçülük fikir hareketi içinde yer almış bir yazardır. Onun hikâyelerini yazma maksadıyla ilgili değişik görüşler ileri sürülmüş ve kendisiyle ilgili bazı suçlamalar yapılmıştır. Biz bu yazımızda Ömer Seyfeddin’in hikâyelerini yazmaktaki maksadını; devrin siyasî, sosyal ve fikrî atmosferini de değerlendirerek yine onun hikâyelerinden ve yazdıklarından yola çıkarak açıklamaya çalıştık. Ömer Seyfeddin, gerek hikâyeleri gerekse şiir ve makaleleriyle Müslüman-Türk insanına dün olduğu gibi bugün de söyleyeceği pek çok şeyi olan mütefekkir ve Ülkücü bir yazardır.

Anahtar Kelimeler

Ömer Seyfeddin, Üç Tarz-ı Siyaset, Osmanlıcılık, İslamcılık, Türkçülük, Ömer Seyfeddin’in Hikâyeleri, Ömer Seyfeddin’in Hikâyelerini Yazmaktaki Maksadı, Harp Edebiyatı

Kaynakça

• AÇIKSÖZ, Hüsnü (2019), İstiklâl Harbinde Kastamonu, Yayına Hazırlayanlar:Serhat Yılmaz-Mustafa Eski, 2. Baskı, Kastamonu, Türk Ocakları Kastamonu Şubesi Yayını.
• ADIVAR, Halide Edip (1963), Mor Salkımlı Ev, İstanbul.
• AKÇURA, Yusuf (1904), “Üç Tarz-ı Siyaset”, Türk Gazetesi, Kahire-Mısır, 24 Mart 1320/1904, Sayı: 24; 10 Nisan 1904, Sayı: 26; 22 Nisan 1904, Sayı:27.
• AKSOY, Sadiye (1963), Cumhuriyet Devri Türk Edebiyatı Antolojisi, Ankara.
• Akyüz, Kenan (1972), “Modern Türk Edebiyatının Anaçizgileri”, TürkolojiDergisi, C.: 2 s.: 195 – 206, Ankara Dil TatihÇoğrafya Fakültesi Yayını.
• ALANGU, Tahir (1968), Ömer Seyfettin Ülkücü Bir Yazarın Romanı, İstanbul, May Yayınları.
• BÖLÜKBAŞI, Rıza Tevfik (1949), Serab-ı Ömrüm, İstanbul. Danişmend, İsmail Hami (1947), İzahlı Osmanlı Kronolojisi, 4 cilt, İstanbul.
• GÖKDEMİR, Ayvaz (1974), Ömer Seyfeddin’in Bütün eserleri. 2. cilt, İstanbul, Ötüken Yayınları.
• GÖNENSAY, Hıfzı Tevfik (1920), “Ömer Seyfeddin”. Vakit Gazetesi 17 Mart 1336/1920.
• GÖVSA, İbrahim Alaettin (1926), Çanakkale İzleri, İstanbul.
• GÜREL, Zeki (1996), Ömer Seyfettin Tarihî Hikâyeler Eskimeyen Kahramanlar, İstanbul, Hamle Yayınları.
• GÜREL, Zeki (2016), Ömer Seyfettin Külliyatı, Ankara, 1937 s., Elips Kitap.
• GÜREL, Zeki (1995), İbrahim AlâettinGövsa Hayatı Sanatı Eserleri, Ankara,T.C. Kültür Bakanlığı Yayını.
• GÜREL, Nazlı Rânâ-Zeki Gürel (2020), Emir Nevruz Namık Kemal, Ankara,Elips Kitap.
• ORTAÇ, Yusuf Ziya (1967), Portreler, İstanbul, s: 124 -125,
• ÖMER Seyfeddin (1918), “Bana Türk Değil Diyene”, Sebilü’r-Reşad, Cilt:15, Sayı:376. 31 Teşrinevvel 1334/1918.
• ÖMER Seyfeddin (1913), “Piç” ,Türk Yurdu Yıl:2., Cilt: 4. , Sayı: 2, Ağustos 1329/1913.
• ÖMER Seyfeddin (1914), “Şimeler”, Yirminci Asırda Zekâ, Cilt: 2, Sayı: 27, 3 Nisan 1914.
• ÖMER Seyfeddin (1914), “Gayet Büyük Bir Adam”, Safahat, Cilt: 2, Sayı: 20,Mart 1914.
• ÖMER Seyfeddin (1917), “Harp Edebiyatı”, Yeni Mecmua,9 Ağustos 1917, Sayı:5.
• ÖNER, Sakin (1977), Ömer Seyfettin Türklük Ülküsü, İstanbul, Türk Kültür Yayını. Ömer
• SOLOK, Cevdet Kudret (1973), Türk Edebiyatından Seçme Parçalar, İstanbul.
• ÜNAYDIN, Ruşen Eşref (1972), Diyorlar ki, İstanbul.
• YÖNTEM, Ali Canip (1947), Ömer Seyfeddin, İstanbul.
• GÖKALP, Ziya (1972), Türkçülüğün Esasları Hazırlayan: Mehmet Kaplan. I.Baskı İstanbul, Millî Eğitim Basımevi.